ช่วยเเชร์ประสบการณ์การใช้ชีวิตคนเดียว (เพิ่งเลิกกับเเฟนที่คบมา 7 ปี)

ตอนนี้ต้องอยู่คนเดียว เริ่มมีอาการเเบบกลัว เศร้าเเละเหงา เคว้งคว้างเวลาที่ต้องตื่นนอนมาตอนกลางคืน หรือเเบบอยู่เฉยๆ ก็ร้องไห้ได้ 😭 ตอนนี้พยามจะทำตัวให้ชิน อยากไปเจอเพื่อนบ้างเเต่ว่างานที่ทำคือต้องทำงานอยู่ที่บ้าน ก็เลยไม่ค่อยมีเพื่อน เเละเพื่อนที่สนิทก็ไปต่างประเทศ ตอนนี้พยามติดต่อเพื่อนเก่าๆ เเต่พอได้คุยกับเพื่อนได้เจอเพื่อนก็รู้สึกโอเคนะ เเต่ว่าพอต้องกลับมาบ้านคนเดียว เจอกับบรรยากาศเดิมๆเหงาคูณสองไปเลย  เเละก็มาโทษตัวเองอีกกว่าเรามีเพื่อนดีขนาดนี้ ทำไมเเต่ก่อนเราไม่ให้เวลาดับเพื่อนเลยหว่ะ เป็นเเบบนี้มาเกือบเดือนกว่าๆเเล้ว ไม่ค่อยมีความสุขเลย อยากได้พลัง อยากได้กำลังใจ เพื่อที่จะได้เริ่มสร้างอนาคตของตัวเองใหม่ เหมือนตอนนี้งานที่ทำอยู่กำลังไปได้ดี (คงเป็นสิ่งที่ดีที่สุดใรชีวิตตอนนค้เลย)  เเต่ว่าใจมันไม่สู้เลย  ที่จริงไม่อยากเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง เพราะไม่อยากอ่อนแอเลย พยามร้องไห้คนเดียว เเละดึงตัวเองกลับมาให้ได้ เพราะไม่อยากทำตัวเป็นภาระใครอีก  เป็นชีวิตที่ยุ่งเยิงมากเลยตอนนี้