นี่แม่เราเหรอ

แม่เราชอบtoxicใส่เรามากๆ โดยเฉพาะเรื่องไม่เป็นเรื่อง ตอนเราเป็นสิวนางชอบพูดซ้ำๆไปซ้ำๆมาว่า”หน้าสิวงี้ จะมีผู้ชายมาจีบบ้างมั้ยเนี่ยลูกกู”ทั้งๆที่เราก็พยายามรักษามันมาตลอด คำพูดของแม่ทำให้เราคิดมากคิดไปไกล ลำพังจากกระทู้ที่แล้วเพื่อนยังไม่เลิกพูดเรื่องสิวบนหน้าเราเลย แต่นี่แม่พูด เราโครตไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ มันเหมือนว่าเราคนเป็นสิวมันไม่สามารถอยู่บนโลกนี้ได้ พวกเขาลืมไปแล้วเหรอใครๆก็สามารถเป็นสิวได้ ถ้าเราเลือกเกิดได้ เราขอเป็นสิวแบบนี้แต่ขอเปลี่ยนแม่ดีกว่า อีกเรื่องนึง เรื่องนี้เราคิดอยู่ตลอดเลยทุกๆวันจนอยากไปหาหมออาการเราเหมือนคนซึมเศร้ามั้ย เรามีน้องอีก1คน เป็นผู้ชาย ซึ่งน้องเราถูกเลี้ยงมากับย่า ส่วนเราตอนเด็กๆเราได้ความอบอุ่นมาจาก”ตา ยาย”พ่อแม่ของเราไปทำงาน พอเราอยู่ป.4 ยายเราได้เสียชีวิต แม่เลยได้ออกจากงานมาเลี้ยงดูเรากับน้องและย้ายน้องมาอยู่ด้วย พอถึงตรงนี้แหละ ความคิดรึเริ่มของเราจึงเปลี่ยน แม่”รักลูกไม่เท่ากัน” นี่แค่จุดเริ่มต้น แม่เอาใจใส่น้องมากกว่าเราจนเราคิดไปแล้วว่า นี่เราไม่ใช่ลูกแม่เหรอ ในหลายๆโอกาสมีการพูดคุยเปิดใจคุยกับแม่ แม่บอกแม่รักลูกเท่ากัน ที่ใส่ใจน้องมากกว่าเพราะน้องมันช่วยเหลือตัวเองไม่ค่อยได้ อันนี้เราพอเข้าใจนะคะ แต่ในใจเราอะคือน้องเป็นง่อยเหรอ ต้องให้แม่ทำทุกอย่างเลยเหรอ เราน้อยใจมากๆ กับเรื่องเกรดอีกค่ะ ตอนนั้นน้องเราอยู่ป.3ได้เกรด2.60 แม่บอกกับน้องว่าแค่นี้ก็เก่งมากแล้ว แล้วเราอยู่ม.3ได้เกรด3.48แม่บอกว่าเราเหลียวไหลไม่เอาไหน เราเครียดมากถึงร้องไห้ มันเคยมีอีกเหตุการนึงค่ะ เราทำให้แม่อารมณ์ร้อนขึ้นจนแม่เผลอพูดออกมาว่า “กูไม่ได้รัก กูรักน้องมากกว่า”จนตอนนี้ทำให้เรานึกอยู่ตลอดเวลาว่าคงใช่แหละแม่รักน้องมากกว่าเรา เหตุการในวันนั้นคำพูดของแม่ในวันนั้นเราไม่เคยลืมเลยนะคะ จำได้ดีมาก พอเราเอาไปเล่าให้เพื่อนเก่าที่สนิทมากๆเป็นกลุ่มฟัง ต่างคนต่างบอกว่า สงสารตัวเรามาก แต่ในขณะนั้นในใจเราถึงกับพูดว่า”ไม่รักกูแล้วทำไมต้องมาหวังที่กู” มันเป็นอะไรที่แบบไม่เข้าใจตัวเองมากเหมือนกัน การที่เราคิดแบบนี้มันเหมือนเปลี่ยนทัศนคติเราไปเลยอะ เราโครตท้อโครตเหนื่อยกับการกระทำคำพูดของแม่ เราโกรธแม่มากถึงขั้นบอกพ่อว่า”หย่ากับแม่เหอะ”ลูกไม่อยากมีแม่แบบนี้ แล้วเราสองพ่อลูกย้ายไปอยู่เชียงรายด้วยกัน เริ่มต้นใหม่กันหมด พูดได้เต็มปากเลยทุกวันนี้ไม่ได้อยู่เพราะตัวเองอยู่เพราะตาและพ่อ ป้าเราอีกคน ป้าเราก็ช่วยเราไม่ได้มากนัก ป้าเราตั้งแต่มีลูกก็ย้ายไปอยู่ลำปาง ลำพังป้าเราก็เลี้ยงหลาน เราไม่รู้จะไปปรึกษาใครแล้วจริงๆค่ะ..