"ไม่มีหนี้สิน เป็นลาภอันประเสริฐ"

เมื่อโตขึ้น สำนวนที่ว่าตามชื่อกระทู้ เริ่มเข้าใจมากขึ้น ยิ่งจำนวนหนี้ที่มากจนจ่ายคืนไม่ทัน ทำให้ชีวิตไม่ค่อยมีความสุข รู้สึกไม่มีพลังงาน  รู้สึกท้อ

เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันมาก่อนที่จะเกิดขึ้น คือ โรคระบาดโควิด-19 ที่ทำให้ต้องตกงาน จำเป็นต้องเปลี่ยนงานใหม่ ทำให้ชีวิตต้องเจอกับการเปลี่ยนแปลง เงินเดือนที่น้อยลง

ตอนทำงานปกติ ก่อนโควิด-19 ก็ได้ไปกู้เงินจากสถาบันการเงิน เช่น บัตรกดเงินสด บัตรเครดิต จำนำทะเบียนรถมอไซต์ นาโนไฟแนนซ์

ในวิกฤติก็มีสิ่งที่เราเอง ปรารถนา คือ การมีลูก เนื่องจากเรามีลูกยาก สาเหตุบอกไม่ได้เช่นกันว่า เกิดจากอะไร แต่อาการที่มีภรรยามีประจำเดือนติดต่อกันหลายเดือน ไม่ทราบต้นเหตุที่แน่ชัด เพราะไม่ได้หาหมอตามโรงบาล แต่เราได้หาหมอตำแหย ซึ่งมีวิธีรักษาวิถีของหมอตำแหย (ขอไม่เล่าต่อ)

การมีลูก = มีค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นมา ทำให้ยิ่งเพิ่มรายจ่ายมากขึ้น

"ไม่มีหนี้ เป็นลาภอันประเสริฐ" เริ่มเข้าใจมากขึ้น แต่ก็เราได้ถลำเข้าไปในวงจรหนี้สินแล้ว สิ่งที่ต้องทำต่อไป คือ หาวิธีสร้างรายได้เพิ่มในหลายๆ ช่องทาง

เรื่องราวทั้งหมด แค่อยากมาเล่า ได้ระบายความรู้สึกออกมา

มีอะไรที่อยากระบาย แสดงความเห็นสามารถแสดงความเห็นได้เลยครับ แลกเปลี่ยนประสบการณ์กัน