พระอริยบุคคล เป็นอาทิกัมมิกะมีไหม ?

พระวินัยส่วนมากถูกบัญญัติเพื่อป้องกันไม่ให้ชาวบ้านไปติเตียนพระ ซึ่งจะเป็นกรรมหนักกับชาวบ้านเกิดไปติพระอริยเจ้าเข้า ดังนั้น ชาวบ้านที่เป็นปุถุชน จะไปห้ามปากชาวบ้านไม่ให้ติพระก็ไม่ได้ ในเมื่อห้ามชาวบ้านไม่ได้ ท่านก็ห้ามพระไปเลย จบๆไป ข้อบัญญัติบางอย่าง พระอริยเจ้าท่านก็สามารถเป็นต้นบัญญัติได้ อย่างเช่นการแสดงฤทธิ์ เป็นสมบัติเฉพาะตน ก็ไม่ผิดอะไรที่พระอรหันต์ท่านจะทำให้ชาวบ้านดู ทีนี้ถ้าเกิดทำแล้วชาวบ้านติเตียนบ้าง เข้าใจผิดบ้าง เป็นโทษมากกว่าประโยชน์บ้าง เช่นถ้าคนชอบความวิเศษ ชอบพระที่แสดงฤทธิ์ ก็จะไปทำบุญแต่กับพระที่มีฤทธิ์ แล้วพระที่มาสายสุกขวิปัสโกที่แสดงฤทธิ์ไม่ได้ จะมีใครทำบุญให้ท่าน ศาสนาก็จะอยู่ไม่ได้ พอมีคนทำไปแล้ว พระพุทธเจ้าก็จะทรงห้าม และบัญญัติภายหลัง แต่อาบัติหนักเช่นพระสุทินนที่เป็นปฐมบัญญัติของปาราชิก ที่ไปเสพเมถุน ถ้าพวกนึ้เราวิเคราะห์ได้ว่าไม่มีทางเป็นพระอรหันต์ไปทำอยู่แล้ว เพราะกิเลสท่านไม่มี แต่ท่านก็เป็นพระอรหันต์ที่หลังได้ เพราะท่านเป็นต้นบัญญัติ จึงไม่ถูกปรับให้เป็นปาราชิก ไม่ถูกปิดมรรคผล สรุปคือเรื่องเล็กๆน้อยๆ ที่ทำโดยพระอริยเจ้า เป็นการกระทำไม่ได้เกิดจากโลภ โกรธ หลง แต่ทำแล้วชาวบ้านเดือดร้อน ชาวบ้านอาจเข้าใจผิด การบัญญัติอาบัติพวกนี่อาจจะเกิดจากพระอริยเจ้าก็ได้ แต่พอมีบัญญัติเป็นพระวินัยแล้ว พระอริยเจ้าท่านก็ไม่ละเมิดเด็ดขาด