…. บางครั้งผมก็รู้สึกว่าเขาเห็นเเก่ตัวอยู่นะครับ ….
ไม่ใช่เค้าครับ
…แต่เป็นคุณ ที่เห็นแก่ตัว

ยิ่งตรงนี้…ยิ่งชัด

…. เเต่ผมก็ไม่อยากให้ไปครับ ….

…. กลัวไปแล้วได้เงินดี(เรื่องเงินได้เยอะเเน่ๆครับประมาณเกือบเเสน/เดือน)แล้วในเมื่อเขาได้ดี ได้เงินดี
มีอนาคตเเล้วทำไมเขาต้องมาสนใจผมล่ะครับ ทั้งๆที่ผมก็ไม่มีงานไม่มีเงินยังไม่มีอนาคตเหมือนเขาเลยครับ
ยังไงเขาคงเลือกสิ่งที่ดีกว่า ….

…. ผมคิดว่าจะเรียนด้วยกัน จบเเล้วทำงานเก็บเงินมาเปิดธุรกิจกับครอบครัวผม เพราะครอบครัวผมก็พร้อมทุกอย่าง ….

…. ในเมื่อความฝันของผมมีเขาอยู่ด้วย เเต่ทำไมความฝันเขาไม่มีผมเลยล่ะครับ ….

ทุกอย่าง…ยึดที่ตัวผม ของผม ทั้งนั้น….

ยังเป็นแค่ความคิด…ก็ยังพอไหว
แต่ถ้าแปลงออกมาเป็นการกระทำ….
….ที่บอกว่า…. เเต่ผมก็เคารพในการตัดสินใจของเเฟน ….
จะดูย้อนแย้ง และตลกทันที….

ขอเล่าเรื่องเราเป็นอุทาหรณ์แทนละกันนะคะ
เราเคยมีแฟนที่คบกันตอนเรียน พอเรียนจบเราโชคดีได้งานบริษัทที่เบสตปท เงินดี สวัสดิการดี ที่สำคัญเป็นงานที่เราใฝ่ฝันด้วย ทุกอย่างเหมือนจะดีใช่มั้ยคะ แต่แฟนงอแงมาก พาลสุดๆ ไม่อยากให้เราไป ด่าเราสารพัดว่าเห็นแก่ตัว ว่าทอดทิ้ง ตอนนั้นเรายังรักเค้านะ ก็ได้แต่ปลอบว่า จะพยายามกลับมาหาบ่อยๆ (บริษัทอยู่ในอาเซียน บินแปบเดียวถึง) เค้าก็ไม่พอใจมาก จนเราก็เซ็งนะเอาดีๆ ทำไมชีวิตเราต้องผูกติดกับใคร สุดท้ายเราก็เลือกที่จะทำตามความฝันของตัวเองอยู่ดี  ที่จริงก็ได้งานบ.ในไทยด้วย แต่เงินน้อย สวัสดิการแย่ ความมั่นคงขององค์กรไม่เท่าที่นั้น เรารู้สึกไม่อยากทำที่นี่เลย และคิดถูกมากที่เลือกไป ก่อนจะเริ่มงานเราก็ต้องเทรนงาน ซึ่งตอนนั้นบริษัทก็ไม่ได้จ่ายเงินให้เยอะอะไร แต่เค้าบังคับเราให้ต้องบินกลับมาหาทุกเดือน คุณว่าความสัมพันธ์นี้มันtoxicมั้ยคะ เราก็ดันทำตามอีก พอคิดทีไรอยากหยุมหัวตัวเองเหมือนกัน
หลังเทรนเสร็จ ได้เริ่มทำงาน เราก็เริ่มมีเงินใช้ เค้าดันขูดรีดเรากว่าเดิม ให้เลี้ยงข้าว ซื้อของให้ จ่ายค่านั่นค่านี้ อ้างว่าตอนเรียนเราใช้เงินเค้าเยอะ บังคับให้กลับไทยบ่อยๆ ห้ามไปเที่ยวกับเพื่อนร่วมงานผช ห้ามกินเหล้ากลับดึก แต่มันทำเองทุกอย่าง (ตอนนั้นเค้ายังไม่ทำงานเป็นชิ้นเป็นอันเลย เลือกงาน มั่นหน้า) เราก็ทนเป็นแบบนี้ได้เกือบ2 ปี ความสัมพันธ์เรากับเค้าแย่ขึ้นเรื่อยๆ มันไม่ใช่แค่เรื่องเงิน เรื่องอยู่ไกล แต่เป็นนิสัยด้วย ผชคนนี้toxicมาก ขี้โมโห ติดเหล้า บุหรี่ เพื่อน เที่ยวกลางคืน เอาตรงๆ ไปรักมันตอนนั้นได้ยังไงก็งง เห้อ และสุดท้ายก็เลิกรากันไป โหคุณ เหมือนเอาสิ่งชั่วร้ายออกไปจากตัว จากชีวิตเลย มีความสุขแบบที่ไม่มีมานานแล้ว จนได้เจอคนรักปจบที่ต่างกับมันราวฟ้ากับเหว เค้าไม่เคยดราม่างานของเรา บังคับให้กลับไทยบ่อย หรือห้ามเราออกไปเที่ยวกับใคร สบายใจสุดๆ
จขกทลองพิจารณาดูนะคะว่าเราอยากเป็นคนรักแบบไหน เป็นคนที่เป็นพิษทำให้คนอื่นทุกข์ หรือจะเป็นพลังบวกให้แก่กัน

จากที่อ่านมาเห็นด้วยกับความเห็นที่ 1 ค่ะ จขกทดูค่อนข้างงอแง คุณยังไม่มีวุฒิภาวะที่เป็นผู้ใหญ่เทียบเท่าแฟนคุณ และดูเหมือนเป็นพวก loser แทนที่คิดว่าแฟนไปได้ดี คุณจะพัฒนาตัวเองให้คู่ควร กลับมีความคิดที่ว่าเดี๋ยวผู้หญิงได้ดีแล้วก็จะทิ้งคุณเพราะคุณไม่มีอะไรเลย ถ้าคิดได้แค่นั้นก็ปล่อยเธอไปเจอคนที่คู่ควรค่ะ

และสมัยนี้หมดยุคที่ผู้หญิงจะต้องแต่งงาน ถูกเก็บไว้ในบ้านแล้วนะคะ ผู้หญิงก็มีความฝันที่อยากจะทำตามที่ใจเราอยากทำ อยากเติบโตในหน้าที่การงานเหมือนๆกับผู้ชายค่ะ