คือผม ขออนุญาตเล่ารายละเอียดนะครับ คือเพื่อนผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนคนเเรกของผมเเละทำให้ผมกล้าเข้าสังคมได้ เลยตั้งเป้าหมายเอาไว้ว่าจะทำตัวให้เหมาะสมที่จะเป็นผู้ชายที่ดีไม่ดื่มเหล้าหรือทำตัวอ่อนเเอให้เห็น ตั้งเเต่ที่เพื่อนผู้หญิงคนนี้ลาออกไปตอนขึ้น ป 5 เเล้วเหมือนขาดอะไรไปสักอย่างในชีวิต เเต่โชคชะตาเหมือนให้มาเจอกันอีกที่ ม.1 เลยดีใจที่ได้เจอเเละมีความกล้าที่จะหาเพื่อนที่ โรงเรียนใหม่ ผมจะค่อยดูเเลเธอห่างๆ เธอเป็นพวกผู้หญิงกล้าเเสดงออกจนคนส่วนใหญ่คิดว่าบ้า (คนมันรักความเฮฮาอ่ะนะ) เเต่ก็เป็นคนที่มีศีลธรรมกับคำว่าใจเขาใจเราดีคือเป็นมิตรจริงๆอ่ะ ถึงน่าตาจะไม่สวยเหมือนคนอื่นเเต่ก็น่ารักในฉบับผมนะ .....พอเวลามีคนมาล้อก็จะไปคุยกับคนที่ล้อว่า " คนเรามันชอบอะไรไม่เหมือนกันนะ สิทธิ์ของเขาอย่ายุ่ง " เพื่อนคนนี้โดนเเกล้งเเล้วถูกล้อประจำลับหลัง ถ้าได้ยินก็ไปเตือน....
ตอนนั้นก็อยากไปสารภาพเเหละ เเต่พอดูตัวเองคือ งานยังไม่มีทำ ยังไม่มีความมั่นคงในชีวิต กลัวเธอลำบาก อยากให้เธอเจอคนที่ดีกว่า เลยทำได้เเค่ดูเเลอยู่ห่างๆเเบบไม่ให้รู้ตัว บางที่ชวนเป็นเเฟนปลอมๆด้วยนะ เพื่อไปขอเบอร์เด็กมหาลัยให้เพื่อน (อธิบายว่าเพื่อนขอเลย ขอให้เพื่อนผู้หญิงคนนี้ช่วย) ถึงจะเป็นเวลาสั้นๆเเต่ก็มีความสุขดี
..... ผมเป็นผู้ชายที่ชอบทำอะไรหลายๆอย่างนะ เล่นดนตรี อ่านหนังสือบาง สตรีมเกมส์ ในช่วงที่อยู่ ม.ต้น เพื่อเก็บประสบการณ์ต่างๆ
เเต่....พอ ขึ้น ม.ปลายได้สอบติดทหาร เลยไปเรียน เเล้วหวังว่าเพื่อนของผมยังไม่มีเเฟนนะ เเต่พอไป ก็ได้ยินมาว่าเพื่อนคนนี้ ไปเรียนต่อที่ ต่างจังหวัด ตอนที่ผมกำลังใกล้เรียน ทหารปีสุดท้ายจบ... ผมออกไปตอน ม.5 เพื่อไปเลยทหาร 3 ปี เเต่พอจบมา ผมเริ่มมีความพร้อมที่จะดูเเลเธอละ ผมมีรถ ผมมีงานที่มั่นคง ผมเริ่มมีเงินเก็บ ผมมีคนมาตามจีบเเต่ก็ไม่เอาเพราะรัก เพื่อนคนนี้คนเดียว... เเต่โชคร้ายที่รู้ว่าเพื่อนคนนี้ไปต่างจังหวัดสะเเล้ว....
วันนั้นก่อนติดยศต้องมีลงเอกสารของกองทัพ ให้ หาชื่อเพื่อนที่สนิทมาลงตอนมีปัญหาอะไรหรือตายจากหน้าที่...เชื่อไหม ผมเจอเฟศเพื่อนในเฟศออยไลน์พอดี ทั้งๆที่ไม่เคยรู้ว่าเเอดไปตอนไหน 555+ เลยได้เริ่มคุยจริงจังตอนนั้น... พอชวนคุยไปได้เกือบปี ผมได้เลื่อนยศ เเล้วได้งานไป ตจว เป็นจังหวัดที่เธอเรียนพอดี วันนั้นผมเลยทำพลาดครั้งใหญ่มากไป โดยการสารภาพกับเธอจากใจก่อนที่ผมจะไม่มีโอกาศ เพราะ- เธออาจจะเจอคนที่ดีกว่า ซึงผมยอมรับได้ถ้าเธอมีความสุขกับคนที่ใช้ พอผมสารภาพไป เธอบอกไม่อยากให้เราเสียใจเเล้วบล็อกช่องการติดต่อทุกทางเลย เเล้วผมก็ส่งจดหมายไปตอนกลับกรุงเทพ ว่า จังหวัดที่เธออยู่สังคมดีกว่าที่นี้จัง ดีเเล้วละที่เธอได้เจอสังคมดีๆ ขอให้เจอคนที่ใช้นะ เเล้วถ้ามีปัญหาอะไรก็ติดต่อมาได้เสมอ เเล้วเธอก็อันบล็อกเเล้วพิมว่า " อย่างมายุ่ง " เเล้วก็บล็อกไปเหมือนเดิม 555+ จนผ่านมาจะ ปีเเล้ว เพื่อนเเอบมาบอกว่ามันยังไม่มีเเฟน เเถมน่าตาไม่ดีจะเอาทำไม คนอื่นมีเยอะเเยะที่ตามมาทักผม ถึงเพื่อนจะพูดจริงเเต่ผมก็ยังคงผูกพันกับเธอคนนี้อยู่ เเล้วพอถึงวันเกิดเธอ ก็จะฝากเพื่อนสุขสันต์วันเกิดไป เพื่อสื่อว่าผมยังเป็นตัวสำรองให้เธอในเวลาที่ไม่มีใครนะ....
ตอนนี้ผม...มีเรื่องอยากจะถามว่า ผมมีเงินเก็บ 1 เเสน มีไร่เป็นของตัวเอง มีอาชีพที่มั่นคง มีรถ ไม่ดื่มเหล้าหรือบุหรี่ ไม่ชอบเที่ยวกลางคืน เป็นคนชอบรับฟังผู้อื่นเเละให้กำลังใจให้พวกเขาในการใช้ชีวิตต่อ เป็นคนรักครอบครัว อายุยัง 20 ต้นๆ ผมขอถามเลยว่า ถ้ากลับไปคุยกับเธอจะมีโอกาศไหม เพราะตอนนี้ผมพร้อมที่จะดูเเลเธอเเล้วจริงๆ
ตามจีบเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งเเต่โดนบล็อกทุกช่องทาง เพราะสารภาพออกไป เเต่ก็ยังอยากกลับไปคุย
ตอนนั้นก็อยากไปสารภาพเเหละ เเต่พอดูตัวเองคือ งานยังไม่มีทำ ยังไม่มีความมั่นคงในชีวิต กลัวเธอลำบาก อยากให้เธอเจอคนที่ดีกว่า เลยทำได้เเค่ดูเเลอยู่ห่างๆเเบบไม่ให้รู้ตัว บางที่ชวนเป็นเเฟนปลอมๆด้วยนะ เพื่อไปขอเบอร์เด็กมหาลัยให้เพื่อน (อธิบายว่าเพื่อนขอเลย ขอให้เพื่อนผู้หญิงคนนี้ช่วย) ถึงจะเป็นเวลาสั้นๆเเต่ก็มีความสุขดี
..... ผมเป็นผู้ชายที่ชอบทำอะไรหลายๆอย่างนะ เล่นดนตรี อ่านหนังสือบาง สตรีมเกมส์ ในช่วงที่อยู่ ม.ต้น เพื่อเก็บประสบการณ์ต่างๆ
เเต่....พอ ขึ้น ม.ปลายได้สอบติดทหาร เลยไปเรียน เเล้วหวังว่าเพื่อนของผมยังไม่มีเเฟนนะ เเต่พอไป ก็ได้ยินมาว่าเพื่อนคนนี้ ไปเรียนต่อที่ ต่างจังหวัด ตอนที่ผมกำลังใกล้เรียน ทหารปีสุดท้ายจบ... ผมออกไปตอน ม.5 เพื่อไปเลยทหาร 3 ปี เเต่พอจบมา ผมเริ่มมีความพร้อมที่จะดูเเลเธอละ ผมมีรถ ผมมีงานที่มั่นคง ผมเริ่มมีเงินเก็บ ผมมีคนมาตามจีบเเต่ก็ไม่เอาเพราะรัก เพื่อนคนนี้คนเดียว... เเต่โชคร้ายที่รู้ว่าเพื่อนคนนี้ไปต่างจังหวัดสะเเล้ว....
วันนั้นก่อนติดยศต้องมีลงเอกสารของกองทัพ ให้ หาชื่อเพื่อนที่สนิทมาลงตอนมีปัญหาอะไรหรือตายจากหน้าที่...เชื่อไหม ผมเจอเฟศเพื่อนในเฟศออยไลน์พอดี ทั้งๆที่ไม่เคยรู้ว่าเเอดไปตอนไหน 555+ เลยได้เริ่มคุยจริงจังตอนนั้น... พอชวนคุยไปได้เกือบปี ผมได้เลื่อนยศ เเล้วได้งานไป ตจว เป็นจังหวัดที่เธอเรียนพอดี วันนั้นผมเลยทำพลาดครั้งใหญ่มากไป โดยการสารภาพกับเธอจากใจก่อนที่ผมจะไม่มีโอกาศ เพราะ- เธออาจจะเจอคนที่ดีกว่า ซึงผมยอมรับได้ถ้าเธอมีความสุขกับคนที่ใช้ พอผมสารภาพไป เธอบอกไม่อยากให้เราเสียใจเเล้วบล็อกช่องการติดต่อทุกทางเลย เเล้วผมก็ส่งจดหมายไปตอนกลับกรุงเทพ ว่า จังหวัดที่เธออยู่สังคมดีกว่าที่นี้จัง ดีเเล้วละที่เธอได้เจอสังคมดีๆ ขอให้เจอคนที่ใช้นะ เเล้วถ้ามีปัญหาอะไรก็ติดต่อมาได้เสมอ เเล้วเธอก็อันบล็อกเเล้วพิมว่า " อย่างมายุ่ง " เเล้วก็บล็อกไปเหมือนเดิม 555+ จนผ่านมาจะ ปีเเล้ว เพื่อนเเอบมาบอกว่ามันยังไม่มีเเฟน เเถมน่าตาไม่ดีจะเอาทำไม คนอื่นมีเยอะเเยะที่ตามมาทักผม ถึงเพื่อนจะพูดจริงเเต่ผมก็ยังคงผูกพันกับเธอคนนี้อยู่ เเล้วพอถึงวันเกิดเธอ ก็จะฝากเพื่อนสุขสันต์วันเกิดไป เพื่อสื่อว่าผมยังเป็นตัวสำรองให้เธอในเวลาที่ไม่มีใครนะ....
ตอนนี้ผม...มีเรื่องอยากจะถามว่า ผมมีเงินเก็บ 1 เเสน มีไร่เป็นของตัวเอง มีอาชีพที่มั่นคง มีรถ ไม่ดื่มเหล้าหรือบุหรี่ ไม่ชอบเที่ยวกลางคืน เป็นคนชอบรับฟังผู้อื่นเเละให้กำลังใจให้พวกเขาในการใช้ชีวิตต่อ เป็นคนรักครอบครัว อายุยัง 20 ต้นๆ ผมขอถามเลยว่า ถ้ากลับไปคุยกับเธอจะมีโอกาศไหม เพราะตอนนี้ผมพร้อมที่จะดูเเลเธอเเล้วจริงๆ