เมื่อเดินเจอ คน แล้วเกิดโทมนัส
เมื่อเดินเจอ คนอีกคนนึง แล้วเกิดอภิชฌา
----
พอรู้ว่ากุศลจิตเกิด อกุศลจิตเกิด ก็ได้โยนิโสมนสิการว่า เป็นเพียง รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธัมมารมณ์ กระทบกับ ปสาทรูป 6 เกิดวิญญาน 6 เพราะอาศัย วัตถุรูป ปสาท วิญญาน เกิด ผัสสะ , เพราะผัสสะเป็นปัจจัย จึงเกิดเวทนา อันนี้เป็นผลมาจากสังขาร 3
- ตัณหา มานะ ทิฏฐิ เกิดต่อ ตรงนี้ไม่ทัน เกิด ใจคิดไม่ดี วาจาไม่ดี กายกรรมไม่ดี ออกไป
- ก็ได้แต่คิดเสียใจ ไม่ทัน แต่ในครั้งต่อๆไปก็จะพยายามแก้ไข อย่างน้อยก็ให้อยู่ในขั้นโยนิโสมนสิการให้ได้ เพื่อไม่หลุดออกไปเป็น ตัณหา กัมมภวะ
- เมื่อก่อนไม่รู้ไม่เข้าใจเลย หลุดออกมาเยอะแยะเต็มไปหมด ปัจจุบัน มีหลุด แต่ก็มีหยุดบ้าง ก็ดีกว่าเดิมเยอะก็ต้องฝึกกันต่อไป แม้จะ 62 ปีกับ 8 วันแล้วแม้จะไม่รู้ว่าจะตายเมื่อไหร่ แต่ก็อยู่ในความพึงพอใจที่ยอมรับได้ว่าเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น
(ขออนุญาตใช้ศัพท์หรือบัญญัติที่แสดงสภาวะนะครับ)
อภิชฌา และ โทมนัส
เมื่อเดินเจอ คนอีกคนนึง แล้วเกิดอภิชฌา
----
พอรู้ว่ากุศลจิตเกิด อกุศลจิตเกิด ก็ได้โยนิโสมนสิการว่า เป็นเพียง รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธัมมารมณ์ กระทบกับ ปสาทรูป 6 เกิดวิญญาน 6 เพราะอาศัย วัตถุรูป ปสาท วิญญาน เกิด ผัสสะ , เพราะผัสสะเป็นปัจจัย จึงเกิดเวทนา อันนี้เป็นผลมาจากสังขาร 3
- ตัณหา มานะ ทิฏฐิ เกิดต่อ ตรงนี้ไม่ทัน เกิด ใจคิดไม่ดี วาจาไม่ดี กายกรรมไม่ดี ออกไป
- ก็ได้แต่คิดเสียใจ ไม่ทัน แต่ในครั้งต่อๆไปก็จะพยายามแก้ไข อย่างน้อยก็ให้อยู่ในขั้นโยนิโสมนสิการให้ได้ เพื่อไม่หลุดออกไปเป็น ตัณหา กัมมภวะ
- เมื่อก่อนไม่รู้ไม่เข้าใจเลย หลุดออกมาเยอะแยะเต็มไปหมด ปัจจุบัน มีหลุด แต่ก็มีหยุดบ้าง ก็ดีกว่าเดิมเยอะก็ต้องฝึกกันต่อไป แม้จะ 62 ปีกับ 8 วันแล้วแม้จะไม่รู้ว่าจะตายเมื่อไหร่ แต่ก็อยู่ในความพึงพอใจที่ยอมรับได้ว่าเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น
(ขออนุญาตใช้ศัพท์หรือบัญญัติที่แสดงสภาวะนะครับ)