สวัสดีค่ะ ปีนี้เราอายุ22ปีแล้ว
ก่อนหน้านี้เราเคยมีแฟนที่เคยอยู่ด้วยกันมา3ปี ก่อนที่เราจะตัดสินใจจบความสัมพันธ์ด้วยการหนีออกมา
ช่วงนั้นเรียนอยู่มอปลายปีสุดท้าย เริ่มมีความรักที่เป็นรุ่นเดียวกันครั้งแรกอยู่คนละโรงเรียน นานๆเจอกันที
มีความสัมพันธ์กันเข้าปีกว่า เราก็หมั้นค่ะ(ไม่ได้ท้องนะคะ)จัดงานเล็กๆที่รู้กันแค่สองฝ่าย
อ่านมาถึงตรงนี้คงคิดว่าทุกอย่างไปด้วยดี แต่จริงๆทุกอย่างเริ่มมาหนักตรงนี้
คือ ตลอดระยะเวลาก่อนที่จะหมั้น เค้าทั้งมีเรื่องผญให้กลุ่มใจ ค่าใช้จ่ายต่างๆเราดูแลทุกอย่าง วันที่เค้าออกจากโรงเรียน
เค้าก็ตบตีเรา เพียงเพราะแค่เราไล่ให้เค้าไปเรียน เป็นอย่างงี้มาตลอด
เราเองไม่เคยเล่าให้ใครฟัง เพราะกลัวเค้าจะมาทำร้ายอีก เลยจำใจยอมให้อภัยตลอด(ยอมรับว่าโง่ค่ะ)
วันหมั้น จะมีแค่ญาติพี่น้องเราที่รู้ ก็มีกินเลี้ยงกันนิดหน่อย น้องๆก็มาค้างคืนที่บ้านเรา
ขอบอกก่อนนะคะว่าน้องๆกับแฟนเราค่อนข้างสนิทกันเลย เพราะเค้าไปมาที่บ้านบ่อยจนน้องชิน
หลังจากกินกันเสน็จก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำนอนค่ะ เสร็จแล้วก็จะมานอนรวมกันดูหนังในห้องใหญ่ๆ
ระหว่างที่น้องเราไปอาบน้ำ เราก็สังเกตุว่าแฟนไม่ได้อยู่ในห้อง เลยออกมาดูข้างนอก ก็เจอเค้ายืนอยู่หน้าห้องน้ำ
จังหวะนั้นคือเห็นเค้ากำลังยกโทรศัพท์เข้าหูเหมือนคุยกับใครอยู่ แต่เค้าดูสดุ้งหน่อยตอนเห็นเรา
คือตอนนั้นไม่ได้เอะใจอะไร จังหวะที่ทุกคนมารวมตัวกันในห้องหมดแล้ว ทุกคนอินกับการดูหนัง เราก็นึกอะไรไม่รู้
เลยหยิบโทรศัพท์แฟนขึ้นมาดู เห็นเป็นผู้หญิงหันหลังอาบน้ำอยู่ นาทีนั้นคือช็อค ทำไรไม่ถูก ไม่กล้าบอกใคร(อีกแล้ว)
เราก็หลบออกมาอยู่มุมของตัวเองค่ะ ชั่งใจอยู่ว่าจะบอกน้องดีมั้ยว่าโดนแอบถ่าย กลัวน้องรู้สึกเป็นตราบาปติดตัว
ตอนนั้นก็ปล่อยโฮกับตัวเอง เรียกเค้ามาคุย บอกให้แยกย้ายกันอยู่เพราะเราเองรับไม่ไหว แต่ด้วยปัจจัยหลายอย่าง
ไม่ว่าจะบ้านใกล้กัน ทำงานด้วยกัน เลยทำให้เรายังต้องทนอยู่ต่อ ตัวเค้าเองก็จัดว่าเป็นฝันร้ายของผู้หญิงหลายๆคน
ไม่ว่าจะขโมยตัง ทำร้ายร่างกาย คิดลบ ไม่คิดถึงอนาคต กาม
เราไม่ยอมบอกทุกเรื่องกับใครเพราะคิดว่าเป็นเรื่องปกติไปเลย ชิน แต่ตลอดระยะเวลาที่อยู่กับเค้าคือใจไม่เอาแล้ว
ซึ่งก่อนที่เราจะออกมา เหมือนเค้าจะดูออกว่าเราเริ่มนิ่ง เค้าก็เริ่มทำดีกับเราเริ่มใส่ใจเรามากกว่าปกติ เราก็พยายามไม่งอแง
ทะเลาะน้อยลงเพื่อให้เต้าตายใจ จนสุดท้ายเราออกมาตัวเปล่า เล่าทุกอย่างให้แม่เค้าฟัง(แชทไลน์ไป) ตอนตัดสินใจออกมาคือ
มาได้ไกลแล้ว ไม่ได้บอกเค้าเพราะกลัวโดนตาม สุดท้ายแม่เค้าแคปที่เราแชทไปบอกเค้าแทน เค้าก็ง้อเราด้วยสเต็ปเดิม
พร้อมบอกต่อว่า อย่าบอกเรื่องนี้กับใครได้มั้ย อาย เราเลยต่อรองกับเค้าว่า เราจะไม่บอกเรื่องนี่กับใคร แลกกับการที่เค้า
ออกไปจากชีวิตแล้วเลิกยุ่งกับครอบครัวเราค่ะ
ฝันร้ายผ่านไป3ปีแล้ว เราดูแลตัวเองดีขึ้น เริ่มมีคนเข้าหา เราเริ่มมีกำแพงในใจสูงขึ้นรู้สึกได้ว่าตัวเองไม่ได้อ่อนไหวกับเรื่อง
ความรักอะไรแบบนี้แล้ว
สุดท้ายแพ้ค่ะ หลังจากที่ไม่มีใครใหม่มาเป็นปี บังเอิญได้คุยกับคนนึง อายุห่างกับเรา10กว่าปี เป็นคนที่คุยแล้วเราไม่กล้าละสายตาเลย
ชอบมองตาเค้ามากๆ เค้าค่อนข้างทรีตเราดีมากๆ อาจจะเป็นเพราะไม่เคยได้รับอะไรอย่างงี้ ในระหว่างที่อยู่กับเค้า
ก็จะบอกตัวเองให้เผื่อใจตลอด แล้วคือเราดันเป็นคนที่ไม่สืบใครอ่ะถ้าคุย จะถือว่าถ้าเค้าอยากบอกคงจะบอกเอง เพราะจะรู้สึกว่า
ถ้าตัวเองเริ่มทำอย่างงั้น
ก็คือแพ้นะ มีใจนะ ใจเจ็บนั เป็นงี้มาตลอด คือหลังจากที่เจอกับก็จะไม่ตอบแชทพี่เค้า หายไปเป็นวันๆงี้ ทำงี้เพื่อจะให้เค้าหายไป
เพราะแค่รู้สึกว่าไม่อยากแพ้ แต่พี่เค้าคือยังวนอยู่ในชีวิตตลอดไม่เคยหายไปไหน เป็นอย่างงี้มาครึ่งปี เริ่มมีบอกรักบอกคิดถึง
ซื้อของแทนใจ ความสัมพันธ์แบบ WWE เค้าจะบอกชอบ ขอเป็นแฟนตลอด แต่นี่ชอบติดขำ คิดว่าเค้าอำด้วยแหละ ไม่กล้าเข้าข้างตัวเอง
สุดท้าย
ภรรยาเค้าทักมาค่ะ พึ่งคลอดด้วย เรารู้อย่างงั้นก็รู้สึกสมเพสตัวเอง สงสารเด็ก ผู้หญิงด้วยกัน เราเลือกเดินออกมา
ไม่ฟังคำอธิบายอะไร เพราะทิ้งท้ายกับภรรยาเค้าไว้ว่าจะเลิกติดต่อทุกช่องทาง เพราะนี่ก็ไม่ไหว แต่พี่เค้ายังหาทางโทรมาเรื่อย
เรายังคงยืนยันคำเดิมว่าไม่
ตัวเองตอนนี้สภาพคือเหมือนอกหัก เคว้ง เมาบ่อย คิดถึงตอนที่อยู่ด้วยกันก็จะเผลอคิดถึงหน้าลูก ภรรยาเค้า คิดอีกว่าทำไม
เค้าทำกับเด็กตัวเล็กๆ ภรรยาน่ารักๆได้ลง ทั้งรู้สึกผิดทั้งคิดถึง มันตีกันบอกไม่ถูก
ไม่รู้ว่าคนที่ยังเอิญมาเห็นกระทู้นี้เคยเจอฝันร้ายแบบเรามั้ย ตอนนี้บอกตัวเองแค่ต้องผ่านไปให้ได้ รักตัวเองมากขึ้น
3ปีเหมือนฝันร้าย
ก่อนหน้านี้เราเคยมีแฟนที่เคยอยู่ด้วยกันมา3ปี ก่อนที่เราจะตัดสินใจจบความสัมพันธ์ด้วยการหนีออกมา
ช่วงนั้นเรียนอยู่มอปลายปีสุดท้าย เริ่มมีความรักที่เป็นรุ่นเดียวกันครั้งแรกอยู่คนละโรงเรียน นานๆเจอกันที