อยากจะสอบถาม เรื่อง ผมโดนกดดันทุกวันผมเริ่มเครียดสะสมมาเรื่อยๆจนบางที่ผมเก็บอารมณ์ไม่ได้จนระเบิดออกมาไม่ดีเลยอยากแก้ไข

เรื่องมีอยู่ว่า ผมโดนกดดันแต่เรื่องเดิม ที่ผมขี้แตกในห้างเพราะแกงไข่ปลา ผมพยายามยอมรับว่ามันเป็นเรื่องหน้าเกลียดแต่ผมแกไขไม่ได้แล้ว ตอนนี้ผมต้องเจอเรื่องกดดันเพราะเค้าใช้วิธีเดียวกันคือการ เกาหัว แคะหู ลูปผม เพราะว่า ครั้งแรกที่ผมโดน จนไม่สามารถทำงานได้ขายของได้ เค้าใช้วิธีนี้เพื่อเป็นการสื่อถึงกัน ผมไม่สามารถเปลี่ยนแปลงใครได้ ผมพยายามยอมรับยิ้มรับปัญหาที่เกิดขึ้น แต่ตอนนี้ผมไม่ว่าจะไปที่ไหน จังหวัดไหน ก็เจอเหตุการณ์แบบนี้ตลอด จนผมท้อแล้วครับ อยากมีเพื่อน มีคนคุย ได้แชร์ความรู้สึกกัน ผมยอมรับตอนนี้เลยว่าผมแย่มากใกล้จะประสาทหลอนแล้ว ผมจนปัญญา ที่จะหาทางออกแล้วครับ ทุกวันนี้ทำงานแบบแทปจะไม่สนใจอะไรแล้ว กินคนเดียว นั่งคนเดียว เวลาผมเข้าไปเพื่อนที่ทำงานก็จะเดินออก ผมพยายามที่จะไม่สนใจแล้ว แต่เรื่องก็กลายเป็นอีกแบบ ไปเรื่อยๆ มีเรื่องราวเข้ามาตลอด ไม่ว่าผมจะทำอะไร ทั้งหมดจะโดนกีดกัน ไม่ซะทุกอย่าง ผมอยาก หาวิธีผ่อนคลายความเครียดความกังวลในใจ ผมลืมบอกไปโดนนิสัยส่วนตัวผมด้วยเป็นคนพูดไม่เก่ง เวลานั่งกับเพื่อนที่ผ่านมาผมชอบฟังอย่างเดียว เป็นคนไม่พูด แต่อารมณ์ผมไม่คงที่ ผมสมมุติว่าเจอ อะไรที่ไม่ชอบหรือไม่พอใจ จะออกทางสีหน้า อารมณ์ขึ้นๆลงๆ เหมือนกับสติไม่ดีมาคิดได้ที่หลัง ถ้าเจอคนยิ้มมาผมถึงจะยิ้มตอบ แต่พอผมเจอคนทำหน้าโหดใส ผมจะไม่ยิ้มทำนึ่งๆผ่านไป อาจจะเป็นเพราะจุดนี้ด้วยเลยแย่ลงไปอีก ผมพยายามเปลี่ยนวิธีคิดไปสนใจอย่างอื่น เช่น เลิกงานปลูกผัก ฝึกสุนัขเพื่อคลายความเครียดแต่พอไปทำงานก็เจอเรื่องเดิมอีกทำเหมือนเดิม แทบทุกคนที่เจอหน้าผม ต้องทำอาการเดียวกันจนผม ประสาทกินแล้วครับ ผมเครียดบางที่นอนไม่หลับ บางที่หงุดหงิดไปซะทุกอย่าง ผมอยากมีคนให้ปรึกษา งานก็ต้องทำครับมีครอบครัวที่ผมต้องดูแล แม่ก็อายุมากแล้วครับ เป็นโรคตามอายุก็เยอะ ปรึกษากับแม่ ก็ ได้คำตอบเดิม ทนไป เราทำอะไรไม่ได้ เป็นคำตอบที่ฝังแล้วเครียดมาก ครับ ว่าชีวิตผมคงจะจบได้เท่านี้ เพราะออกจากงานแรกมาก็มาทำงานนี้ เจอเรื่องเดิมอีก ติดที่ผมคงก้าวข้ามความทรมารครั้งนี้ยังไงดี หาทางออกไม่ได้เลยครับ ถ้าออกงานก็ไม่รู้ว่าจะไปทำที่ไหนได้อีก ไม่รู้ชีวิตข้างหน้าจะไปเจออะไรหรืองานใหม่จะรับผมเข้าทำงานหรือเปล่า