ช่วงๆ วันที่ 25 พฤศจิกา ผมกับเพื่อนพยายามกันอย่างมากเพื่อหางานทำ ผมกับเพื่อนวางแผนกันเอาไว้ว่าจะทำงาน ในเวลา 1 ปี เพื่อจะได้มีเงิน ไปจ่ายเรื่องค่าเทอม
มหาลัย ผมไปแนะนำตัว + รับใบสมัครเรียบร้อย กับเพื่อนของผม เราตกลงกันว่า เดี๋ยวเราจะเอาไปส่งกัน ในวันที่ 27 พฤศจิกา ธันวาคม พอผมกลับบ้าน พ่อ เห็นใบสมัครงานของผม พ่อผมบอกว่า "เออ ไอเฟิร์ส ไปสมัครงานที่นี้สิ" แล้วก็ชี้ที่ใบผม ตอนนั้นในความรู้สึกของผม คือผมไม่อยากให้เขามาสมัครด้วย เพราะที่ทำงานที่นั้น เขาไม่รับ พี่น้องให้ไปทำงาน ผมพูดอะไรไม่ได้ เพราะถ้าผมพูด ผมก็โดนว่า ว่าเป็น คนที่ไม่ดีอีก ผมเลยไม่สนใจ และ พยายาม ในส่วนที่ผมจะต้องไปถ่าย เอกสาร กับ รูปภาพ ที่ต้องเอาไว้ไปสมัครงาน มาถึงวันที่ 27 ผมได้ส่ง กระดาษ ใบสมัครของผมไปเรียบร้อย และพี่ชายผม ก็ส่งวันที่ 28 หลังจากผมเลย ผมดีใจนิดๆ แต่ในใจก็แอบคิด ว่า มันจะเกิดอะไรขึ้น โชคจะเข้าข้างเราไหม เราจะได้ทำงานไหม จนวันนี้ครับ พฤหัสบดี ที่ 2 เดือนธันวา เจ้าของที่ทำงานที่นั้น ไม่โทรมาหาผมเลย แต่....เขาโทรไปหาพี่ผม ผมหน้าเสียมากๆ และรู้สึกแย่สุดๆ ผมเลยไปบอกเพื่อนเรื่องที่ผมไม่ สามารถที่จะไปทำงานได้ เพื่อนผม ก็รู้สึกแย่เหมือนกัน ผมคุยกับเพื่อนถึงเรื่องที่พวกเราพยายามหางานกันมาตั้งนาน แต่สุดท้าย ทำไมเราถึง โดนแย่งงานไปแบบนี้ แบบนี้มันแฟร์แล้วจริงๆหรอ ผมเครียดหนักมากๆ แต่เพราะเครียด เลยคิดว่าถึงเครียดไป ก็ไม่ได้ช่วยอะไร เลยพยายามหางานใหม่ ผมกลับมาจากการหางาน ตอน 21:30 กว่าๆ รู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น ใช่ ผมถูกตะคอก ว่า จะไปหางานที่นั้นอะไรนักหนา ไปหางานที่ DIY นู้น แล้ว DIY เขารับคนอายุ 20 แล้วผมพึ่งจะ18 ผมเครียดมากๆ ผมเครียดสุดๆ ผมถูกคนในครอบครัวแย่งงานไปไม่พอ ผมยังถูก ตะคอกแบบนี้อีก จนผม เผลอนํ้าตาไหลออกมา มันรู้สึกแย่มากไป ผมรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น มันแย่สุดๆเลยครับ
โดนคนในครอบครัวแย่งงาน
มหาลัย ผมไปแนะนำตัว + รับใบสมัครเรียบร้อย กับเพื่อนของผม เราตกลงกันว่า เดี๋ยวเราจะเอาไปส่งกัน ในวันที่ 27 พฤศจิกา ธันวาคม พอผมกลับบ้าน พ่อ เห็นใบสมัครงานของผม พ่อผมบอกว่า "เออ ไอเฟิร์ส ไปสมัครงานที่นี้สิ" แล้วก็ชี้ที่ใบผม ตอนนั้นในความรู้สึกของผม คือผมไม่อยากให้เขามาสมัครด้วย เพราะที่ทำงานที่นั้น เขาไม่รับ พี่น้องให้ไปทำงาน ผมพูดอะไรไม่ได้ เพราะถ้าผมพูด ผมก็โดนว่า ว่าเป็น คนที่ไม่ดีอีก ผมเลยไม่สนใจ และ พยายาม ในส่วนที่ผมจะต้องไปถ่าย เอกสาร กับ รูปภาพ ที่ต้องเอาไว้ไปสมัครงาน มาถึงวันที่ 27 ผมได้ส่ง กระดาษ ใบสมัครของผมไปเรียบร้อย และพี่ชายผม ก็ส่งวันที่ 28 หลังจากผมเลย ผมดีใจนิดๆ แต่ในใจก็แอบคิด ว่า มันจะเกิดอะไรขึ้น โชคจะเข้าข้างเราไหม เราจะได้ทำงานไหม จนวันนี้ครับ พฤหัสบดี ที่ 2 เดือนธันวา เจ้าของที่ทำงานที่นั้น ไม่โทรมาหาผมเลย แต่....เขาโทรไปหาพี่ผม ผมหน้าเสียมากๆ และรู้สึกแย่สุดๆ ผมเลยไปบอกเพื่อนเรื่องที่ผมไม่ สามารถที่จะไปทำงานได้ เพื่อนผม ก็รู้สึกแย่เหมือนกัน ผมคุยกับเพื่อนถึงเรื่องที่พวกเราพยายามหางานกันมาตั้งนาน แต่สุดท้าย ทำไมเราถึง โดนแย่งงานไปแบบนี้ แบบนี้มันแฟร์แล้วจริงๆหรอ ผมเครียดหนักมากๆ แต่เพราะเครียด เลยคิดว่าถึงเครียดไป ก็ไม่ได้ช่วยอะไร เลยพยายามหางานใหม่ ผมกลับมาจากการหางาน ตอน 21:30 กว่าๆ รู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น ใช่ ผมถูกตะคอก ว่า จะไปหางานที่นั้นอะไรนักหนา ไปหางานที่ DIY นู้น แล้ว DIY เขารับคนอายุ 20 แล้วผมพึ่งจะ18 ผมเครียดมากๆ ผมเครียดสุดๆ ผมถูกคนในครอบครัวแย่งงานไปไม่พอ ผมยังถูก ตะคอกแบบนี้อีก จนผม เผลอนํ้าตาไหลออกมา มันรู้สึกแย่มากไป ผมรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น มันแย่สุดๆเลยครับ