คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเรานั้นได้มีโอกาสกลับมาพักผ่อนที่บ้านต่างจังหวัดค่ะคือเพราะเครียดจากเมืองหลวง แต่เราเองไม่ได้เติบโตกับครอบครัวฝั่งนี้เลย เราแค่เกิดที่นี่และโตที่อื่นมา เราเหนื่อยล้าและคิดอยากจะกลับมาอยู่ครอบครัวครั้งแรก แต่ว่าครอบครัวมีข้อแม้ว่า มาที่นี่ต้องทำตัวให้ดี ห้ามไปไหนมาไหนกับเพื่อนผชมันดูไม่ดี ห้ามไปร้านเหล้ากับเพื่อนผช ห้ามเข้าบ้านดึก ไปเที่ยวที่อยากไปไม่ได้ แต่มีข้อแม้ว่าถ้าเราประสบผลสำเร็จเกื้อกูลครอบครัวได้เขาจะไม่มีใครยุ่งกับเรา คำเตือนต่างๆความห่วงใยต่างๆเราสัมผัสได้ว่ามันเป็นสิ่งที่ดีและจริงใจมาก แต่ตัวเรานั้นใช้ชีวิตอยู่เมืองหลวงมาตลอด รักอิสระ เกลียดกฏเกณที่ไม่เมคเซ้น เกลียดคนที่พูดให้ร้ายนคนอื่นโดยเอาคำว่าหวังดีมาอ้าง เราเลยช่างใจว่าเราจะทำงานอยู่ที่นี่หรือว่าเราจะกลับไปใช้ชีวิตของตัวเองดี เราโตมากับโลกสมัยใหม่ แต่สิ่งที่เค้าสอนสิ่งที่เค้าต้องการให้เราเปลี่ยน จริงๆแล้วมันเป็นเรื่องที่ดี เพราะตัวเราในกทมค่อนข้างใช้ชีวิตตามใจ เนื่องจากว่าตัวเราก่อนวัยทำงานนนั้นโดนบังคับทารุณจิตใจตลอด(ซึ่งไม่ใช่จากทางครอบครัวฝั่งที่เป็นห่วงเรานะ) พอมันถึงจุดหนึ่งที่เราอิสระได้เราก็เลยใช้ชีวิตเต็มที่ เราไม่ใช่คนดีในอุดมคติแบบญไทย แต่เราคือเรา เป็นคนเทาๆไม่ดีทั้งหมดไม่เลวทั้งหมด เราควรทำไงดี จริงๆเราก็อยากเปลี่ยนแปลงตัวเองนะ แต่เราก็ไม่ชอบค่านิยมที่ผญทำไรก็ไม่ได้ผชทำได้ทุกอย่าง ค่านิยมที่ธรรมชาติของมนุษย์เป็นสิ่งที่ไม่ดี อยากการไปร้านเหล้า หรือพึงใจแล้วไปแอ๊วกับใคร เราว่ามันไม่ได้เกี่ยวเลยว่ามันจะวัดว่าเค้าเป็นคนไม่ดี ก็แค่ไลฟ์สไตล์ที่ชอบต่างกัน เราควรทำยังไงดีคะ T^T
ระหว่างกลับไปทำงานกทม.หรือว่ากลับมาอยู่บ้านดีคะ