ตามหัวข้อนะคะ
 
เราคบกับแฟนมาไม่นานมากค่ะ ไม่ถึงปี เขาเป็นรุ่นพี่ ห่างเราไป4ปี
ด้วยวัยทำงาน อาชีพเราต่างกัน รวมถึงทัศนคติ เขาเป็นครู ส่วนเราเป็นวิศวกร เขาเลิกงานประมาณ4-5โมงค่ะ ส่วนเรากว่าจะถึงบ้านก็ทุ่ม แยกกันอยู่
เราแค่ไม่เข้าใจว่า 1วันที่มี24ชม แทบไม่ได้คุยกันเลย ประมาณว่า มีแค่ มอนิ่งกับถึงบ้าน แล้วในบทสนทนา แบบ routine และเจอกันแค่วันศุกร์วันเดียวหลังเลิกงาน เสาร์-อาทิตย์ เขาไม่ค่อยอยากให้เราไปหา เพราะเขาขอพัก (เป็นแบบนี้พักหลังๆ)
จากที่เคยโทรคุยก่อนนอนทุกวัน ก็ไม่มีแม้สายโทรเข้า ซึ่งเป็นแบบนี้มาเดือนกว่าๆแล้วค่ะ

เรารู้สึกอึดอัดใจมาก เลยถามแฟนไปตรงๆว่า พี่เป็นอะไรรึเปล่า เราน้อยใจนะที่พี่ไม่มีเวลาให้เลย

แต่สิ่งที่เราได้คำตอบ กลับไม่ใช่คำปลอบใจ แต่กลับกลายเป็นเขาที่แสดงสีหน้าที่ไม่พอใจอย่างมาก
เขาบอก คนเราก็ต้องมีเวลาส่วนตัวบ้าง ทำไมเราถึงพูดอะไรที่ไม่สร้างสรรค์เลย 
ซึ่งกลายเป็นว่า มันเป็นเรื่องใหญ่เลยค่ะ เราก็ร้องไห้ เพราะไม่เข้าใจว่า มันผิดมากหรอที่น้อยใจและมาเคลียร์ใจกันตรงๆ
เราก็รู้นะคะว่าเขาไม่ได้มีคนอื่นหรอก แต่เราแค่อยากคุยกับแฟนบ้าง คือ เราขอให้เขาใส่ใจเราบ้าง เจียดเวลาให้กันบ้าง
เล็กๆน้อยๆก็ยังดี เพราะเขายังเอาเวลาที่ว่างไปให้คนอื่นได้ แต่เขาไม่ให้เราเลย เราก็รู้สึกแย่ค่ะ 

ขอความคิดเห็นจากทุกคนหน่อยค่ะ ว่าคิดเห็นยังไงกับสถานการณ์นี้