พีคตอน 15-16 เป็นช่วงที่ดีมากๆ โดยเฉพาะฉากเปิดใจของเทียนและเจ้าสัว
แต่ตอน ep สุดท้ายมันมีจุดโหว่เยอะไป เจ้าสัวโดนยิงแต่ฝ่ากองเพลิงไปอุ้มเมียออกมา นายแม่ก็ตายยากซะเหลือเกิน
แถมผู้ชายตั้งสามคน ไม่ช่วยกันบุกไปสู้เลย เจ้าสัวหม่าก็มีโอกาสยิงทุกคนได้แต่ก็ไม่ยิงสักที ดูแล้วขัดใจหลายอย่างมาก
จนนายแม่ตายไปแล้วนั่นแหละ เรื่องก็ค่อยดีขึ้นมา นำไปสู่ช่วงจบที่ทุกอย่างสรุปอย่างสวยงาม
ฉากโต๊ะกินข้าวตอนจบ ไม่รู้ทำไมดูแล้วน้ำตาไหล มันแสดงออกถึงความเป็นครอบครัวที่อบอุ่น
ชอบที่ละครใช้สัญลักษณ์ในการบ่งบอกความรู้สึกตัวละคร อย่างการที่เจ้าสัวคีบแก้มปลาให้อาจิว แสดงถึงการมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้ และหมายถึงการให้เกียรติและการยอมรับโดยที่ไม่ต้องพูดอะไรเยอะ
รุ้งที่ขึ้นตอนจบ ก็เป็นทั้งสัญลักษณ์ของฟ้าหลังฝน และ LBTG
คนเขียนบทเก่งในเรื่องดราม่ามาก แต่ฉากบู๊ไม่ค่อยดีเท่าไหร่แต่มันก็ทำให้ลุ้นๆๆๆๆมากๆๆๆๆๆ
โดยรวมคือรักละครเรื่องนี้มาก หักคะแนนความไม่สมจริงออกไป ให้ 8.5 /10

**** เสริมอีกนิด ชอบที่ละครไม่มีเลิฟซีนเยอะพร่ำเพรื่อ หรือเลิฟซีนแรงๆ ที่น่ากระอักกระอ่วน
เลยทำให้คนดูที่ไม่ใช่สายวาย (อย่างเรา) เปิดใจดูละครชายรักชายได้โดยไม่รู้สึกลำบากใจ
ฉากจิวชวนเทียนกินของหวานตอน ep สุดท้าย กลับดูแล้วน่ารักดีด้วยซ้ำ
ขอชมคนเขียนบทที่ใส่ความหวานแบบพอดีๆ และฟิล์มก็เล่นได้พอดีด้วย
ดูเป็นตัวละครที่มีความหวาน นุ่มนวลแบบผู้ดี ไม่ใช่กรีดกรายแบบหญิง ถือว่าดีไซน์ตัวละครได้ดี