สวัสดี เราขอเเทนตัวเองว่า ไทเกอร์นะ คือเราเป็นคนที่มีนิสัยร่าเริง สร้างเสียงหัวเราะให้คนในห้องได้เป็นอย่างดีเลย และตอนนี้ก็อยู่ม.ปลาย แล้วล่ะ โดยมีเพื่อนสนิทที่สนิทตั้งเเต่ม.ต้นมา 2 คน เพื่อนทั้งสองเป็นคนชอบนินทาคนที่ไม่ชอบอยู่เเล้ว เเละ
ตอนม.ต้นก็ชอบนินทาเพื่อนในกลุ่มกันเอง และเราก็อยู่กับพวกเขาตลอด เเต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร เพราะเราไม่ชอบเรื่องเเบบนั้นอยู่เเล้ว พอมาม.ปลาย เรากับพวกเขาก็อยู่ด้วยกัน แล้วโดยที่เราเป็นคนชอบสร้างเสียงหัวเราะ ก็เลยได้รับความสนใจมาก เเละมีเพื่อนใหม่เข้ามาในกลุ่ม ซึ่งมีนิสัยคล้ายกับเรามากกก เราเก่งจีน เขาเก่งจีนมากกว่า เเต่เราเป็นคนสร้างเสียงหัวเราะเก่งเลยยังได้รับความสนใจ เเต่เราก็ไปคุยเล่นกับเขาแบบเพื่อนสนิทปกติเลย จนมีเพื่อนคนนึงเขาเป็นกระเทย เขาเป็นคนที่ชอบเป็นจุดเด่นสุดๆ เเละมีวีรกรรมเป็นนกสองหัวตอนม.ต้นมาอีก พอเราดันเด่นมากกว่า เขาก็มาพูดกับเพื่อนเราบอกให้เราเลิกทำตัวเด็กๆได้เเล้ว เพื่อนทั้งห้องไม่ชอบ เเต่ไม่ใช่เลย มีเเค่เขาคนเดียวที่ไม่ชอบเรา เเละคำพูดนั้นที่บอกเรานิสัยเด็กจนเพื่อนทั้งห้องไม่ชอบ ทำให้ความมั่นใจเราลดลงอย่างมาก และด้วยความที่เรามีความฝันอยากเป็นหมอ เราเลยทุ่มเวลาพักเที่ยงให้กับหนังสือเลยไม่ได้กินข้าวกับเพื่อนในกลุ่ม และช่วงนั้นเราก็ไม่เคยคิดว่าเขาจะนินทาเรา เเต่ดันนินทาซะงั้น นินทาไม่พอยังสร้างเรื่องราวไม่จริงมาพูดอีก และรวมหัวกับเพื่อนกระเทย พูดเรื่องเรากันสนุกเลย เเละเพื่อนที่เข้ามาใหม่อยู่ๆก็ดันมาทำตัวร่าเริงแบบเราซะงั้น แบบอยู่ๆก็มาพูดจาเหมือนเรา เล่นมุกแบบเรา แล้วเขาก็ไม่ชอบตัดหน้าม้า อยู่ๆก็มาตัดหน้าม้าแบบเรา เราแบบ "ว๊อทททท!!??" แกกำลังเลียนเเบบฉันหรอ?? และอยู่ๆทั้งกลุ่มอ่ะพูดเรื่องเรา จนคนทั้งห้องอ่ะเริ่มเมินเรา ช่วงเทอม 1 เป็นอะไรที่อึดอัดมาก เเต่ก็ทนมาได้ เพราะเราเริ่มคิดได้เเล้วว่า การอยู่คนเดียวอ่ะ มันดีกว่าการอยู่กับเพื่อนที่พร้อมที่จะเเทงข้างหลังเรา และช่วงนั้นเราก็สนิทกับรุ่นพี่ม.5 ม.6 ประมาณนึงก็ไปเล่นไปคุยและถามการบ้านกับเขาบ้าง ซึ่งเรารู้สึกโชคดีมากๆที่มีพี่ๆคอยเล่นด้วย และยังทีเพื่อนห้องอื่นที่คอยเล่นกับเราช่วงที่พี่ๆไม่อยู่ แต่บรรยากาศในห้องก็เหมือนเดิม จนเทอม2 มักจะมีงานกลุ่ม และมีการทำงานวิชาดนตรีคือรวมกลุ่มกันเล่นดนตรีเเละเอาคะเเนน ตอนนี้เราก็ไม่มีกลุ่ม เเละคิดหนักมาก จนถึงขั้นร้องไห้อยากจะขอครูว่า ขอเล่นคนเดียวให้ครูฟังคนเดียสได้มั้ย เเต่ตอนนี้ยังไม่บอก และดันเกิดเหตุการณ์นึงขึ้นคือ สังคมให้รวมกลุ่มทำงาน เราก็ดันไม่มีกลุ่มอีกเรารู้สึกเศร้าเเละเฟลมาก จากการที่ทั้งห้องไม่สนใจเราอยู่แล้ว แต่ดันไม่มีใครต้องการเราเข้ากลุ่มอีก ยิ่งเศร้าไปใหญ่เลย จนตอนนี้ไม่รู้จะทำไงแล้ว ถ้าจะเคลียร์มันก็สายไป เพราะเรื่องมันเกิดขึ้นมานานเเล้ว ตอนนี้เราก็ยังรู้สึกเป็นส่วนเกินอีก อึดอัดมาก เศร้าเเทบจะทุกวัน ไม่เป็นอันเรียน และไม่มีอารมณ์อ่านหนังสือเลย พี่ๆก็มาปลอบกัน เราก็ดีขึ้น เเต่พอยู่คนเดียวก็ยังเศร้าอยู่ดี เราควรทำไง ไม่สนใจต่อไปเหมือนเดิมดีมั้ย หรือย้ายรร.ดี ตอนนี้มีแพลนจะไปสอบเตรียม เเต่ไม่รู้ว่าจะสอบเข้าได้มั้ยเเละเขาจะรับม.5 รึเปล่า