เด็กบ้านนอกผจญภัยชีวิตทำงานหลังเรีบนจบ

สวัสดีทุกคนที่เข้ามาอ่านด้วยนะครับ
ผมเป็นเด็กบางนอกคนหนึ่ง ที่โตมาในครอบครัวที่มีฐานะปานกลาง เรียนจบปวส.บัญชีมา วันหนึ่งมีสายโทรเข้าจากรุ่นพี่ที่รู้จักกันตอนฝึกงาน ว่าตอนนี้ทำไรอยุ่ สนใจทำงานไหม พี่มีที่แนะนำเขาต้องการคนสนใจไหม ณ ตอนนั้นเหมือนฟ้ามาโปรด เพราะผมกำลังมองหางานทำระหว่างรอจบ ซึ่งตอนนั้นผมทำโครงการจบเรียบร้อยมีแค่ไปวิลัยเล่นรอปิด ผมเลยตอบแกว่าตกลง ผมสนใจคับ แล้วผมก้ถามรุ่นพี่กลับ ผม: งานอะไรคับพี่
รุ่นพี่: ลูกจ้างทั่วไปสนใจป่าว
ผม: ที่ไหนครับ
รุ่นพี่ : ขอนแก่นอ่ะ เดี๋ยวพี่ส่งไลน์หัวหน้างานให้นะ ลองติดต่อแล้วแอดไปนะ
ผม : ขอบคุณคับพี่ ได้ๆๆ เดี๋ยวผมแอดไป
หลังจากนั้นผมก้แอดไลน์ไป แล้วได้มีการติดต่อพูดคุยรายละเอียดงานกัน
เป็นลูกจ้าง ณ สถานที่ราชการแห่งหนึ่งในขอนแก่น หลังจากคุยกะหัวหน้างานเสร้จก้ตกลงวันเริ่มงานกันแล้วที่พัก ได้ใจความว่าหัวหน้างานให้มาพักที่บ้านพักแกก่อน เดี๋ยวแกเดินเรื่องขอบ้านพักให้ทีหลังระหว่างรอบ้านพัก ผมก็ตกลงตามนั้นหลังจากนั้นผมได้เก้บดระเป๋าแล้วเดินทางไปขินแก่นตัวคนเดียว แล้วตืดต่อหัวหน้างานระหว่างทางตลอด เมื่อมาถึงประมาณ 16.00 น. หัวหน้ามารับและพาไปดูสถานที่ทำงานก้จะพากลับบ้านพักแก พอมาถึงแกก้จัดแจงพาไปดูห้องพักซึ่งอยุ่ชั้นสองเป็นห้องว่างอยุ่แล่วบอกผมให้พักห้องนี้นะ พรุ่งนี้ตื่นเช้าแล้วไปทำงานพร้อมแกเลย ผมก้ตกลงแล้วรีบจัดข้าวของเข้าที่ หลังจากวันนั้นชีวิตการทำงานของผมก้ดูราบรื่นไปหมด เพื่อนๆที่ทราบข่าวว่าผมได้งานทำแล้วทั้งที่พึ่งจบต่างก้มาแสดงความดีใจ ครูและอาจารย์ต่างพากันทักมายินดีและสอบถามว่าได้งานเร้วจังยินดีด้วยนะ ขอให้ชีวิตมีแต่สิ่งดีๆ นะ แต่ใครขะไปคิดละครับว่ามันคือจุดเปลี่ยนในชีวิตครั้งยิ่งใหญ่และทำให้ผมตายทั้งเป็น