ตามหัวข้อเลยค่ะ เรารู้ตัวดีเลยว่าตัวเองเป็นจิตอ่อนๆ แต่เราไม่อยากไปพบหมอแล้วค่ะรู้สึกว่าอยากรักษาด้วยตัวเอง ปรับความคิดตัวเองมาตลอดจนตอนนี้รู้สึกว่าดีขึ้นมากๆ เราชอบควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ขี้โวยวายวันนี้เราไปเปิดเจอรูปหลานตอนเด็กๆ เรากับดันรู้สึกผิดที่ตอนนั้นเราตีหลานเพราะหลานชอบทิ้งข้าวของไปทั่วเช้ามาทำให้เราเองก็วุ่นพอตัว เราเสียใจมากๆ เราด่าทุกคนที่พูดไม่เข้าหูเรา แล้วหลังจากผ่านไปเราก็มานั่งร้องไห้ตลอดทุกครั้งที่นึกถึง เรื่องอะไรแบบนี้ เราพูดกูกับแฟนทั้งๆที่คบกันแรกๆเราพูดเพราะมาก จนเขาบวชเราเลยพยายามใช้เวลานี้ปรับเปลี่ยนตัวเองงดเจอผู้คน พยายามหาอะไรดูที่มันทำให้เราไม่มีสภาวะความเคลียดหรือรู้สึกถูกกดดันตอนนี้เราเปลี่ยนไปมากๆทั้งคำพูดและอารมณ์ มีหลุดบ้างบางครั้งแต่ก็พยายามเตือนสติตัวเองว่าให้นิ่ง แต่ก็จะมีบางความรู้สึกแบบนี้ที่เราแก้เท่าไหร่ก็ไม่หายคือถ้าเราไปเปิดเจอรูปใครที่เราเคยดุเค้าเราจะรู้สึกผิดมากๆ ทำให้เรามีอาการเคลียดนอนไม่หลับอยากร้องไห้ตลอด เรารู้วึกเกลียดตัวเองว่าทำไมเราไม่ปกติแบบคนอื่นทั้งที่พี่น้องทุกคนก็เป็นคนอารมณ์ดีใจเย็น ทำยังไงดีถึงจะๆไม่คิดอะไรแบบนี้ตลอดเวลาที่รู้สึกเปิดเจอ