อยากให้ทุกคนช่วยถอดคำประพันธ์ ตอนอิเหนาเจอบุษบาค่ะ

งามจริงยิ่งเทพนิมิต
ให้คิดเสียดายนักหนา
เสโทไหลหลั่งทั้งกายา
สะบัดปลายเกศาเนืองไป
กรกอดอนุชาก็ตกลง
จะรู้สึกองค์ก็หาไม่
แต่เวียนจูบสียะตรายาใจ
สำคัญพระทัยว่าเทวี
ความรักรุมจิตพิศวง
จนลืมองค์ลืมอายนางโฉมศรี
ไม่เป็นอารมณ์สมประดี
ภูมีหลงขับขึ้นฉับพลัน