ใครเคยเป็นแบบผมบ้างไหมครับ ไม่รู้จะเริ่มยังไงจะทำยังไงต่อดีไม่รู้จะไปทางไหนเพราะคำว่ายังรักอยู่ ผมรักคนๆนึงมากจนเดินออกจากเขาไม่ได้ทุกครั้งที่คิดจะเดินออกจากเขาแล้วภาพเก่าๆสิ่งดีๆมันลอยเข้ามามันกลับเข้ามาหาผมจนทำให้ผมลังเลที่จะเดินจากไปหรือเพราะผมยังไม่เข้มแข็งพอที่จะทำแบบนั้นต้องถึงตอนไหนผมถึงจะกล้าทำมันได้สักทีผมอยู่กับเขาต่อมีแต่ผมที่ยังคงรักษาความสัมพันธ์ให้มันไปต่อแต่อีกคนเขาไม่ได้ทำอะไรเลยเพื่อที่จะไปต่อ คือเอาจริงๆผมสับสนมากจะไปจากเขาก็ไม่เข้มแข็งพอจะอยู่ต่อเป็นตัวผมเองที่ต้องเจ็บต้องมารักษาความสัมพันธ์ต่อ เขาไม่ได้พยายามให้ผมเห็นอะไรเลย นี่หรอครับเขาเรียก ยิ่งฝืนยิ่งทำให้มันเหนื่อย ผมเข้าใจคำนี้แต่ใจผมมันไม่กล้าที่จะหันหลังให้เขาสักที เพราะกลัวสิ่งที่เคยมีมันหายไปหมด ผมต้องทำยังไงต่อไปดีครับต้องให้ตัวเองเจ็บถึงที่สุดแล้วไม่มีทางไปต่อ แล้วค่อยเดินออกมาจากตรงนั้น อยากจะหันหลังให้เขาแต่คำว่ารักความผูกพันธ์มันยังตรึงผมไว้ตรงนั้น..
ไม่เข้มแข็งพอจะหันหลังให้อีกคน