อยากจะรู้ว่าความรู้สึกของคนที่ครอบครัวไปทำงานตปท.และต้องอยู่ห่างไกลจากครอบครัว จะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงคะ?

คือตอนนี้แม่เราโดนทาบทามจากแขกคนไทยที่มาพักค่ะว่าอยากไปทำงานกับเค้ามั้ย(ไปเมกา) คือไปเลี้ยงลูกเค้าอะไรแบบนี้ ระยะเวลาประมาณ 3 ปีเลย ตอนนี้แม่เรากำลังอยู่ในช่วงตัดสินใจเพราะตอนนี้ก็มีหนี้สินอยู่เหยียบ7หลักซึ่งแม่ทำงานคนเดียว(พ่อเสีย) เราเป็นห่วงเเม่มาก เราเห็นข่าวอะไรต่างๆในเมกาแล้วเรากลัวมากๆ และถ้าแม่ไปก็เหลือแค่เรา น้องชาย ยาย อยู่กัน3คนแต่เราก็พูดกับแม่ไปว่าถ้าแม่อยากจะไปเราก็ไม่ห้ามเพราะแม่เป็นคนแบกค่าใช้จ่ายของคนทั้งบ้านไว้ เราทั้งกลัวทั้งเสียใจแต่ตอนที่แม่พูดคือน้ำเสียงดูมีความหวังแล้วก็ฟังดูดีใจมากๆเลยค่ะ


เอาจริงๆงานที่ทำตอนนี้ไม่ได้แย่เลย เจ้านายดี เงินเดือนดี แต่หนี้สินทางบ้านเราก็เยอะเหมือนกัน ไหนจะค่าใช้จ่ายของทางโรงเรียนเรากับน้อง ค่ากับข้าวแต่ละวัน ค่าน้ำมันรถของใช้นั่นนี่ เราเคยคำนวณคือมันเยอะเลยเงินเดือนไปเกือบเท่าตัว


ถ้าแม่ไปจริงๆเราคงต้องหาวิธีจัดการความรู้สึก เเล้วก็ต้องบริหารเรื่องเงินเเละทุกอย่างไว้เพราะหลังจากนี้เราไม่ได้เเบกรับแค่หน้าที่ของตัวเอง เราต้องดูแลน้องชายเเละยายด้วยค่ะ