คือผมมีเรื่องมาเล่าให้ฟังครับ เรื่องมีอยู่ว่าผมมีเพื่อน ผญคนหนึ่ง ซึ่งสนิทได้ไม่ถึงปี ซึ่งก่อนที่ผมจะมาสนิทกัน ผมแอบชอบเธอมาก่อน ตอนนั้นผมไม่รู้จักเธอเลย ไม่รู้ชื่อ ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอเลย อยู่มาวันหนึ่งผมก็ได้รู้จักกับเธอและเริ่มสนิทกัน ด้วยความที่สนิทกันผมก็จะไปไหนมาไหนกับเธอจนคนอื่นคิดว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน ใครถามก็ได้แต่ตอบว่าเพื่อน ในใจก็แอบชอบเขา อยากจะสารภาพความรู้สึกไปก็กลัวจะเสียเพื่อน ผมก็ได้แต่บอกกับตัวเองว่าอย่าคิดเกิ้นเพื่อนอยู่อย่างนั้น จนวันหนึ่งมันได้ทักมาบอกว่าชอบผม ผมดีใจพร้อมกับเสียใจในเวลาเดียวกัน เหตุผลที่เสียใจน่ะเหรอผมลืมบอกทุกคนไปว่า ตอนที่มันมาสนิทกับผมมันก็มีแฟนแล้วแต่แฟนมันอยู่ไกล แต่ผมก็ไม่รู้น่ะว่าทำมั้ยมันถึงมาบอกกับผมแบบนั้นทั้งทีมีแฟนแล้ว ผมก็ได้แต่เก็บความรู้สึกตัวเอง แล้วบอกกับมันไปว่าเป็นเพื่อนกันกันก็ดีแล้ว แล้วมันก็ตามจีบผม (สมัยนี้ ผญ จีบ ผช เว้ย555 ผมนี่ท้อเลย)จนวันหนึ่งมันมาพูดกับผมอีกครั้งว่ามันชอบผม มันจิงจัง แต่ผมก็ทำได้แค่ปฏิเสธไป แต่ก็ยังตื้อไม่เลิกจนผมาไม่รู้จะทำยังไง เลยพูดไปประโยคสั้นๆว่า มีแฟนก็รักแฟนน่ะ เลิกร่านได้แล้วคือไม่รู้ว่าแรงมั้ย แต่ผมเลือกที่จะปฏิเสธสาวที่ผมแอบชอบมานานและตอบไปอย่างงั้น เพราะผมคิดว่าถ้า ผช คนนั้นเป็นเราจะรู้สึกยังไง และไม่อยากให้ใครเลิกกันเพราะผมด้วย แล้วเพื่อนผมก็ไม่มายุ่งกับผมอีกเลยนับจากวันนั้นจากที่สนิทกันจนตอนนี้เป็นคนแปลกหน้ากันไปแล้ว พอกลับมาคิดผมก็เสียใจน่ะ โอกาสแบบนี้หายากน่ะคนที่แอบชอบมาบอกชอบเรา แต่กลับต้องปฏิเสธ แต่อีกใจก็คิดน่ะว่าดีแล้วที่ปฏิเสธ ถึงเราจะไม่สมหวังแต่ก็ไม่ได้ทำให้ใครแตกแยกกัน นั้นแหละครับเรื่องราวของผม แล้วคนที่อ่านล่ะครับคิดยังไงถ้าเจอเหตุการณ์แบบผม คุณจะทำยังไง คุณจะปฏิเสธหรือบอกให้เขาไปเลิกกับแฟนแล้วมาคุยกับคุณ หรือถ้าเป็นคุณคุณจะทำยังไง ตอบหน่อยน่ะครับ รออ่าน55
ถ้าคนที่คุณแอบชอบมาบอกขอบคุณคุณจะปฏิเสธหรือไม่?