สำหรับผมเอาตัวรอดไม่ได้ คิดมากจนเป็นปมไปจนโตเป็นผู้ใหญ่เลย
เพื่อนก็ยิ่งแกล้ง ยิ่งย้ำให้เรากลัวหนักกว่าเดิมโดยไม่มีใครช่วยเลย โดนบ่อยเกือบทุกวัน จนเรียนจบแยกย้าย
แม้ว่าปัจจุบันจะโตจนแยกแยะได้ รู้ว่าอะไรเป็นอะไร
แต่ส่วนลึกในจิตใจ มันยังกลัวอยู่ เป็นแผลตลอดไปไม่มีทางหาย
ย้ำว่าตอนนี้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร แยกแยะได้ทุกอย่าง แต่ความกลัวสมัยเด็กไม่หาย มันเหมือนกลัวโดยไม่มีเหตุผลอะครับ
ตอนนี้ด้วยความเป็นผู้ใหญ่ทำได้มากที่สุดคือเก็บอาการให้ภายนอกนิ่งได้ แต่ภายในคือกลัวและพยายามหลีกเลี่ยง
ขอวิธีทำให้หายหน่อยครับ รบกวนแนะนำด้วยครับ
ปล.ขอไม่บอกว่าเรื่องอะไรนะครับ
พวกท่านเอาตัวรอด เวลากลัววิตกกังวลอะไรสักเรื่องนึง แล้วเพื่อนจะยิ่งย้ำยิ่งแกล้งให้คิดมากกว่าเดิม เอาตัวรอดยังไง
เพื่อนก็ยิ่งแกล้ง ยิ่งย้ำให้เรากลัวหนักกว่าเดิมโดยไม่มีใครช่วยเลย โดนบ่อยเกือบทุกวัน จนเรียนจบแยกย้าย
แม้ว่าปัจจุบันจะโตจนแยกแยะได้ รู้ว่าอะไรเป็นอะไร
แต่ส่วนลึกในจิตใจ มันยังกลัวอยู่ เป็นแผลตลอดไปไม่มีทางหาย
ย้ำว่าตอนนี้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร แยกแยะได้ทุกอย่าง แต่ความกลัวสมัยเด็กไม่หาย มันเหมือนกลัวโดยไม่มีเหตุผลอะครับ
ตอนนี้ด้วยความเป็นผู้ใหญ่ทำได้มากที่สุดคือเก็บอาการให้ภายนอกนิ่งได้ แต่ภายในคือกลัวและพยายามหลีกเลี่ยง
ขอวิธีทำให้หายหน่อยครับ รบกวนแนะนำด้วยครับ
ปล.ขอไม่บอกว่าเรื่องอะไรนะครับ