ขอเกิ่นก่อนเลยนะครับว่าครับครัวผมนี่ไม่เคยมีความจริงใจเลยซักนิดเดียว เป็นครอบครัวที่สวมหน้ากากกันมากๆครับ
เริ่มจากพ่อผม เป็นคนที่ขี้งกสุดๆแล้วเป็นคนประเภทที่เสียเงินในสิ่งที่ไม่ควรเสียครับ เช่น ปลวกขึ้นบ้านกินปาเก้กล่องใส่ของทำรังจนของพัง ถ้าเป็นคนปกติจะต้องเลือกเรียกช่างมาฉีดปลวกถูกไม๊ครับ แต่ พ่อผมเลือกที่จะซื้อ เชนได้ 10 กระป๋องบวกมาฉีด ดูเอาละกันครับ
แม่ผม เป็นคนที่ไม่เคยพูดความจริงครับ เขาออกจากงานมาเขาได้เงินก้อนนึงมา แล้วทีนี้เงินก้อนเขาก็เอาไปกินดอก แล้วอยู่ๆผมก็มารู้ว่าเขาเอาเงินก้อนนั้นมาใช้หมดแล้ว ซึ่ง พอผมถามเขาเอาไปทำอะไรเขาก็ตอบไม่ได้ครับ แล้วก็ชอบโยงประเด็นหาว่าพ่อผมไม่ช่วยบ้าง พ่อผมงกบ้าง ไม่รู้เรื่องไรบ้าง
พี่ผม เป็นคนที่ผลาญเก่งครับ หนักไม่เอาเบาไม่สู้ ติดผญสุดๆประหยัดไม่มีซื้อแต่ของไร้สาระโตแต่ตัวทัศนคติย่ำแย่ครับ
ผม เป็นผู้รับแรงกดัน ก่อนโควิดผมเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยเป็นฟรีแร้น ละผมก็มีเงินเก็บอยุ่ก้อนนึงครับ แต่ๆ ผมต้องใช้เงินก้อนนั้นในช่วงโควิดครับ ค่าหอ ค่า เรียน ค่ารถ เพราะตอนช่วงโควิดผมกลับมาอยู่บ้านครับด้วยความที่ผมกลับมาอยู่บ้านพ่อผมหัวหมอครับ ไม่ได้ให้เงินผมซักบาทเท่ากับผมต้องรับภาระเต็มๆ พอผมขอเขาเขาก็บอกไม่มีเงินให้ประหยัดไม่มีเงินให้ประหยัด ผมทำยังไงอะครับ พอถึงตอนนี้เงินเก็บผมก็จุนเจือเท่าที่จะทำได้แล้วเพราะงานนผมก็ทำไม่ได้ผมต้องฝึกงานก่อนจบ ผมได้บอกทางบ้านไว้แล้วว่า ถ้าผมฝึกงานแล้วที่บ้านยังเป็นแบบบนี้อยุ่จะแย่เอา เขาก็ไม่ฟังผมเขาบอกไปได้ไปได้ ก็อย่างที่เห็นครับ ผมจะทำอะไรยังไงไม่กล้าทำเลยครับแค่ไปสัมนาที่มหาลัยผมยังคิดเรื่องค่าเดินทางแล้วคิดแล้วคิดอีก
สภาพจิตใจของผมตอนนี้คือ บางทีก็มีอารมหงุดหงิดสุดๆเหมือนเป็นคนละคนไปแล้วแหละครับ
ครอบครัวแบบนี้ ผมต้องทำใจยังไงให้อยู่ให้รอดครับ
เริ่มจากพ่อผม เป็นคนที่ขี้งกสุดๆแล้วเป็นคนประเภทที่เสียเงินในสิ่งที่ไม่ควรเสียครับ เช่น ปลวกขึ้นบ้านกินปาเก้กล่องใส่ของทำรังจนของพัง ถ้าเป็นคนปกติจะต้องเลือกเรียกช่างมาฉีดปลวกถูกไม๊ครับ แต่ พ่อผมเลือกที่จะซื้อ เชนได้ 10 กระป๋องบวกมาฉีด ดูเอาละกันครับ
แม่ผม เป็นคนที่ไม่เคยพูดความจริงครับ เขาออกจากงานมาเขาได้เงินก้อนนึงมา แล้วทีนี้เงินก้อนเขาก็เอาไปกินดอก แล้วอยู่ๆผมก็มารู้ว่าเขาเอาเงินก้อนนั้นมาใช้หมดแล้ว ซึ่ง พอผมถามเขาเอาไปทำอะไรเขาก็ตอบไม่ได้ครับ แล้วก็ชอบโยงประเด็นหาว่าพ่อผมไม่ช่วยบ้าง พ่อผมงกบ้าง ไม่รู้เรื่องไรบ้าง
พี่ผม เป็นคนที่ผลาญเก่งครับ หนักไม่เอาเบาไม่สู้ ติดผญสุดๆประหยัดไม่มีซื้อแต่ของไร้สาระโตแต่ตัวทัศนคติย่ำแย่ครับ
ผม เป็นผู้รับแรงกดัน ก่อนโควิดผมเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยเป็นฟรีแร้น ละผมก็มีเงินเก็บอยุ่ก้อนนึงครับ แต่ๆ ผมต้องใช้เงินก้อนนั้นในช่วงโควิดครับ ค่าหอ ค่า เรียน ค่ารถ เพราะตอนช่วงโควิดผมกลับมาอยู่บ้านครับด้วยความที่ผมกลับมาอยู่บ้านพ่อผมหัวหมอครับ ไม่ได้ให้เงินผมซักบาทเท่ากับผมต้องรับภาระเต็มๆ พอผมขอเขาเขาก็บอกไม่มีเงินให้ประหยัดไม่มีเงินให้ประหยัด ผมทำยังไงอะครับ พอถึงตอนนี้เงินเก็บผมก็จุนเจือเท่าที่จะทำได้แล้วเพราะงานนผมก็ทำไม่ได้ผมต้องฝึกงานก่อนจบ ผมได้บอกทางบ้านไว้แล้วว่า ถ้าผมฝึกงานแล้วที่บ้านยังเป็นแบบบนี้อยุ่จะแย่เอา เขาก็ไม่ฟังผมเขาบอกไปได้ไปได้ ก็อย่างที่เห็นครับ ผมจะทำอะไรยังไงไม่กล้าทำเลยครับแค่ไปสัมนาที่มหาลัยผมยังคิดเรื่องค่าเดินทางแล้วคิดแล้วคิดอีก
สภาพจิตใจของผมตอนนี้คือ บางทีก็มีอารมหงุดหงิดสุดๆเหมือนเป็นคนละคนไปแล้วแหละครับ