เรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร

ตอนนี้เราอายุ18 เรียนมหาลัยอยู่ ชีวิตตอนนี้คือหมดอาลัยตายอยากมาก เบื่อทุกอย่างเครียดสะสม แบบหลายคนคิดว่าอายุ18ได้เรียนมหาลัยก็ดีแล้วหนิจะมีเรื่องเครียดอะไร แต่มันมีจริงๆมีเยอะมากพ่อแม่เราแยกทางกัน เราอยู่กับแม่ แม่หาเงินคนเดียว เครียดเรื่องเรียน อนาคต เงินที่ขอแม่ เราก็ไม่กล้าขอเขาเพราะรู้ว่าเขาทำงานลำบาก เราเครียดมากตอนนี้รู้สึกเป็นภาระไร้ประโยชน์ ไม่รู้จะอยู่ทำไม แบบถ้าเรารีบๆหายไปเขาจะสบายกว่านี้ไหม เขาอาจจะเสียใจตอนที่เราไม่อยู่แต่ผลระยะยาวมันดีจนเราอยากรีบหายไปไวๆ เราไม่รู้ว่าเราป่วยไหม เคยคุยกับแม่ว่าไปหาหมอเป็นเพื่อนหน่อยได้ไหม แม่ก็พูดติดตลกขำๆว่าได้สิไปจับมือกันไปเช็คประสาททั้งคู่ เราก็ขำกับเขา แต่ก็ไม่ได้ไปเพราะไม่มีเวลา บางครั้งเราเครียดจนอยากร้องไห้ แต่มันจุกในอก จุกเหมือนมันกำลังทุบพร้อมจะระเบิดออกมา แต่เราไม่อยากเป็นภาระของแม่เพิ่มไม่อยากให้เขาต้องพะวงว่าเราเป็นอะไร เวลานั่งรถอยู่เราก็ชอบคิดว่าถ้ามันคว่ำตอนนี้คงจะดี ถ้าโดนชนก็คงจะดีเราจะได้หายๆไป แต่พอคิดแบบนั้นก็คิดถึงแม่ขึ้นมา ได้แต่น้ำตาคลอ ทุกอยากมันอยู่ในอกไม่ใช่เราไม่มีเพื่อนนะ แต่คิดว่าถ้าเราเล่าให้เขาฟังเขาจะอยากฟังหรือเปล่า อยากจะระบายแต่ก็คิดขึ้นได้ว่าไม่มีใครสนใจเราขนาดนั้นหรอก เล่าไปก็จะมีแต่ทำให้คนอื่นสมเพช ทำให้คนอื่นอึดอัด คนอื่นเขาก็มีปัญหาเหมือนกันนั่นแหละ ปัญหาของเรามันอาจจะแค่เศษฝุ่นของคนอื่นเขา ก็เลยทำได้แค่นอนหลับให้ลืมเรื่องพวกนั้นไป นอนให้มากที่สุด เพราะในฟันมันมีความสุขกว่าลืมตาตื่นมาอีก จนบางครั้งอยากหลับไปเลยไม่อยากตื่น เคยคิดถึงอนาคตซึ่งมันดีมาก อยากเข้าไปอยู่ในอนาคตที่คิด แต่สมองมันก็ดันพูดแทรกขึ้นมาว่าเป็นไปไม่ได้หรอก ชีวิตห่วยขนาดนี้ ใช้ชีวิตเป็นภาระคนอื่นเขาตายไปซะ หยุดคิดโง่ๆ คิดว่าอยู่ตรงนั้นจะมีประโยชน์ขึ้นมาหรอ คิดว่าอนาคตจะไม่ล้มเหลวเหมือนตอนนี้หรอ พอคิดแบบนั้นมันก็ทำให้เราไม่อยากอยู่เลย แต่ไม่ใช่ว่าชีวิตเราจะไม่เคยยิ้มหรือหัวเราะเลยนะ เราก็ขำก็ยิ่มกับเพื่อนปกติ แต่แค่ลึกๆเราถามตัวเองว่ามีความสุขจริงๆใช่ไหม ที่ยิ่มที่หัวเราะเป็นแค่ปฏิกิริยาของสมองเฉยๆหรือเปล่า เราเคยศึกษาวิธีการตายแบบเล่นๆ แต่ก็นั่นแหละ กลัวเจ็บ  เราอยากมีชีวิตปกติแบบคนอื่น อยากเป็นแค่เฟรชชี่ปีหนึงที่เครียดแค่เรื่องเรียนก็พอ ไม่ต้องรับรู้อะไรเกี่ยวกับปัญหาของใคร อยากเห็นแก่ตัวหยุดคิดถึงแม่แล้วใช้ชีวิต แต่สุดท้ายมันก็มีคำว่าถ้าทำแบบนี้แล้วแม่ล่ะ แม่จะลำบากไหม ถ้าทำแบบนี้แล้วมันจะดีหรอ ห่วงหน้าพะวงหลังตลอด