หากเรียนในสาย Computer science ตามปรกติแล้วทุกที่ใช้การ lecture และเรียนบนกระดาษครับ
โดยทั่วไปการเรียน CS ไม่ได้ต้องการอะไรมาก
ตอนผมเรียน ป.โท ป.เอก ทั้งในและในต่างประเทศ แต่ละที่ใช้ห้องเรียนเพียงห้องเดียวสำหรับ Lecture  
ที่เหลือคือการทำ Lab และ Project ก็จะอยู่กับคอมของตัวเองทั้งนั้นครับ

นอกจากนั้นตามปรกติแล้วการเรียนเขียนโปรแกรมบนกระดาษเป็นเรื่องปรกติสำหรับสายโปรแกรมครับ
เพราะ การสอนในสายนี้คือสอนให้คิดมองทุกอย่างในภาพรวมของโปรแกรมทั้งระบบ เรียนรู้ algorithm, logic, data structure, ... ไม่ใช่สอนการเขียนโค้ด
พูดง่าย ๆ คือ เวลาได้โจทย์ต้องตีโจทย์แตก สามารถดขียน flow การทำงานของโปรแกรมทั้งระบบออกมาในหัวได้แต่แรก
ซึ่งการเรียนเขียนโปรแกรมบนกระดาษจะให้ความสามารถนี้ เพราะ ถ้าจะเขียนใส่กระดาษได้ดีคือต้องมองทุกอย่างออกในหัวได้นั่นเองครับ
หลังจากนั้นเราสามารถนำ algorithm ที่ออกแบบมานั้นไปใช้งานกับภาษาไหนก็ได้อีกครั้งหนึ่ง หรือ ทำให้เราไม่ต้องจำกัดตัวเองว่าเรียนภาษาอะไรมาครับ  (เหมือนที่ข่าวเคยออกว่า เด็ก ๆ ควรเรียน Coding จริง ๆ คือไม่ใช่เรื่องของการเขียนโค้ด แต่คือการฝึกวิธีการคิดแบบเป็นกระบวนการ)
ซึ่งวิธีนี้ต่างกับการให้ นศ. เขียนโปรแกรมบนคอมเวลาเรียนและสอบ เพราะ นศ.ก็จะนั่ง complie ไปเรื่อย ๆ ทีละบรรทัด ๆ จนไม่ได้เรียนรู้เรื่องการมองภาพใหญ่ครับ และเกิด lock-in กับภาษาที่ใช้เขียน  

ถ้าจะว่าจริง ๆ ปัญหาส่วนมากของ ม.เปิดก็คือเรื่องของคนมากกว่า
อาจารย์ตามปรกติแล้วยังไงก็ต้องจบอย่างน้อย ป.โท ถึงจะมาสอนในระดับ ป.ตรี ได้ ส่วนมากแต่ละมหาลัยจึงจะไม่ต่างกันเท่าไร
แต่ตัว นศ. จะมีหลายกลุ่มมาก ตั้งแต่คนที่เก่งมาก เก่งปานกลาง จนถึงคนที่ไม่สนใจเรียนเลย การคบเพื่อนจะมีผลมาก
ดังนั้นทุกอย่างอยู่ที่การตักตวงความรู้จากอาจารย์ให้ได้ครับ