รู้สึกว่าตัวเองยังเด็กไม่โตซักที

ผมอายุ17
ตลอดการใช้ชีวิตที่ผ่านมาผมรู้สึกว่าตัวเองจำอะไรไม่ได้เลย ไม่ว่าจะประสบการณ์หรืออะไรก็ตามเพราะความเด็กในตัวที่ไม่คิดหน้าหลัง
ผมเป็นโรคสมาธิสั้นแต่ผมรู้สึกว่ามันไม่ได้กระทบกับชีวิตผมขนาดนั้น(คิดเอาเอง)
เวลาที่ผมอยู่กับเพื่อนที่สนิทจริงๆผมสามารถทำได้ทุกอย่าง แบบไม่อายเลย
ไม่ว่าจะกินของที่ตกพื้น หรือเต้นแบบตลกฮาๆและหลายอย่างมากกว่านั้น ฟังดูอาจจะธรรมดาแต่ผมว่ามันไม่ปกติ ผมปล่อยตัวเองสุดจริงๆ
เราไม่มีการวางมาดหรือการห้ามตัวเองเลย และก็รู้สึกได้ว่าบางครั้งเพื่อนเองก็รู้สึกว่ามันไม่ปกติหรือเรายังเด็กน้อยไม่โตแต่ก็ไม่ได้พูดออกมา
จนผมได้มีโอกาสได้ปรึกษากับเพื่อนคนนึงและผมก็เข้าใจได้ว่าความเป็นเด็กในตัวผมเยอะมาก
บางครั้งเค้ามองว่าเราเป็นน้องด้วยซ้ำที่ซึ่งดูเหมือนเด็กที่โวยวาย
พอผมคิดได้ ผมก็รู้สึกอยากจะเปลี่ยนตัวเองทันที ไม่อยากเป็นแบบนี้อีกแล้ว ผมก็มีเคยความสุขกับการเป็นเด็กนี้ แต่ผมไม่อยากเป็นแบบนี้อีกแล้ว
ยังไงถ้าผมใช้ชีวิตด้วยความเป็นเด็กในตัวมากขนาดนี้ ผมคงอยู่ไม่รอดในสังคมแน่
ผมอยากเป็นคนที่ปกติ

พี่ๆมีข้อแนะนำหรือการทำอะไรที่จะสามารถช่วยได้บ้างครับ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ