เมื่อไหร่จะถึงวันของเราสักทีนะ...

ผมเหนื่อยจัง ผมท้อ บางทีก็ทำตัวเข้มแข็ง คิดในแง่บวกตลอดเวลา ให้กำลังใจตัวเองเสมอ ไม่ว่าจะล้มอีกกี่ครั้ง ก็คิดเสมอว่า ยังมีคนแย่กว่าเราเยอะ แต่บางครั้ง ผมก็คิดนะว่า ทำไมชีวิตห่วยแตกแบบนี้ว่ะ อยากร้องไห้ อยากตะโกนออกมาดังๆ เคยมีคนบอกว่า ถ้าได้ร้องออกมาบ้าง มันจะทำให้รู้สึกดีขึ้น หวังว่ามันจะจริง นานมากแล้วนะ

ผมแค่อยากเลือกทางเดินของตัวเอง ด้วยมือของผมเอง แต่หนทางมันช่างยากเย็น รู้อยู่แก่ใจว่าชีวิตมันไม่ได้ง่าย ถ้ายอมแพ้ตอนนี้ ที่ผ่านมามันก็คงศูนย์เปล่า ความตั้งใจ ความมุ่งมั่นที่ผ่านมา คงไม่มีค่าอะไร

ผมรู้สึกโดดเดี่ยวจัง กับความฝันที่ไม่รู้ชาตินี้จะได้ไปแตะมันรึเปล่า เพราะสิ่งที่ผมได้พบและสัมผัสมา ไม่ใช่ว่าอดทนไม่ได้นะ ผมสู้สุดตัว จริงจังกับมันเสมอ เรียนรู้และตั้งใจกับมันเสมอ ไม่เคยดูถูกมัน เพราะรักที่จะทำมันในทุกๆวัน

ผมแค่อยากระบายออกมา

#ห้องไร้สังกัดก็เหมาะกับผมดีนะ