เรากับแฟนคบกันมา 4ปีกว่าแล้ว แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ไม่ค่อยได้เจอกัน นานๆทีถึงจะมาเจอกัน สถานะของเราสองคนจะบอกว่าแฟนก็ไม่ได้ จะบอกว่าแค่คุยก็ไม่ใช่ เราเหมือนจะรักกันมาก แต่ไม่เคยคุยเรื่องอนาคตเลย แฟนเคยถามอยู่ครั้งหนึ่ง ตอนที่คบกันแรกๆ ว่าให้ไปขอไหมจะได้มาอยู่ด้วยกัน เราตอบว่ายังดีกว่า ไม่ใช่ว่าไม่อยากแต่งนะแต่เรายังไม่พร้อม แต่อยากไปอยู่ด้วยนะ ตอนนี้เรายังไม่มีงานทำเลย เราไม่กล้าไปอยู่บ้านเขาเฉยๆหรอกนะ แม่เขาเคยถามเราว่า ทำงานอะไร แต่เราก็ตอบไม่ได้เพราะเราไม่มีงานทำเลย เราอายมากๆที่อายุขนาดนี้แล้วยังหางานทำไม่ได้เลย แล้วจะไปดูแลใครได้  เราเคยชวนแฟนไปสมัครงานและทำงานที่เดียวกันแต่แฟนบอกไม่ไปเขาให้เหตุผลว่าเขามีงานทำใกล้บ้านแล้วจะไปไกลทำไม ในใจเราตอนนั้นอยากถามเขามากๆเลยว่าแล้วเธอไม่อยากอยู่กับเราหรอ แต่ก็ไม่กล้า  ถ้าถามว่าทำไมไม่ทำงานใกล้บ้านน่ะหรอคือแบบนี้นะ เราไม่มีรถไปทำงาน ที่ที่มีงานให้ทำห่างจากบ้านเรา15กิโล ถ้าจะไปทำต้องมีรถถึงจะไปได้ แต่ถ้าไปที่ไกลๆที่เราเคยชวนแฟนมันใกล้ที่พักมาก สามารถเดินไปทำงานได้เลย ไม่มีรถก็ไปได้ เราขึ้นรถทัวร์ย้ายไปอยู่ที่ใล้ๆนั้นได้เลย แต่ปัญหามันติดอยู่ที่ว่าเราไม่มีแม้แต่เงินจะขึ้นรถไปสมัครงาน ไม่มีแม้แต่ค่าเช่าห้อง เพราะอย่างน้อยเราก็ต้องจ่ายค่าห้องก่อนถึงจะอยู่ได้ ขอแฟนก็ไม่ได้เราไม่รู้จะหาจากไหน ฐานะเราค่อนข้างยากจน เรื่องของเราก็เลยอยู่ได้แค่นี้ เราควรหยุดความสัมพันธ์นี้ดีไหม ในเมื่อเรามองแล้วว่าอนาคตของเรากับเขาคงไม่มีทางได้อยู่ด้วยกันแน แต่เรารักเขามากๆเลยเขาคือคนแรกและคนเดียวที่เป็นแฟนเรา ในใจเราไม่อยากเลิกเลย แต่ทำไมเราสองคนมันมีระยะห่างอย่างงี้😭