คุยกับแฟนค่ะ ว่าไม่อยากมีลูก เขาจึงตอบว่าบางทีอาจจะต้องแยกทางกัน เพราะเป้าหมายในชีวิตเขาคืออยากมี แต่เป้าหมายของเราคือไม่อยากมี แล้วก็ไม่อยากเลิกกับเขาด้วย จึงพูดออกไปว่า ยอมเป็นโรคที่ไม่สามารถมีลูกได้ยังดีกว่า ถ้าเป็นแบบนั้นแล้วเขาก็อาจจะเห็นใจและไม่เลิกกับเรา เพราะไม่ใช่ความผิดของเราที่มีลูกให้ไม่ได้ เขาก็บอกเราเห็นแก่ตัว แต่เราก็คิดว่าเขาก็เห็นแก่ตัวเหมือนกันเขาก็มีความฝันของเขา แล้วความฝันของเราล่ะ เราก็มีความฝัน การที่มีลูกจะเป็นอุปสรรคกับเรา เราก็อยากมีหน้าที่การงานดีๆ มีเขาเป็นคู่ชีวิต ส่วนเขาอยากให้เราอยู่บ้านเลี้ยงลูกเฉยๆ ใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้และมีวิธีจัดการยังไงคะ มีครอบครัวไหนที่คุณผู้ชายเปลี่ยนใจบ้างคะ หรือทางที่ดีที่สุดก็คือแยกทาง อันนี้คือคุยกันก่อนจะตัดสินใจแต่งงานค่ะ
ความคิดแบบนี้เห็นแก่ตัวมั้ยคะ เรื่องการตัดสินใจมีลูก