(ผมอยู่ม.ปลาย คบกับแฟนมา 3 ปี)
(อยู่ รร เดียวกัน แต่บ้านไกลกัน)
วันหนึ่งก่อนแฟนผมจะเริ่มไปทำงานที่แห่งหนึ่ง พวกผมรักกันดี ปกติ ทะเลาะกันหนักแค่ไหน ก็ไม่ทิ้งกัน แล้วหลังจากที่พอแฟน ผมได้ไปทำงานที่นั้นแรกๆก็ปกติดี กลับมาเล่าให้ผมฟังว่ามีพี่ที่ทำงานมาชอบจี้เอว จับบ่อยๆ ผมก็หึง ก็เลยบอกเขาว่าไม่ยุ่งได้ไหม เขาก็บอกได้ เขาเกลียดมันจะตาย ไม่มีทางชอบมันหรอก ผมก็สบายใจ พอไปเรื่อยๆ เธอเริ่มทำตัวแปลกๆ เหมือนไม่สนใจผม ถามไร แชทอ่านไม่ตอบ แล้วมาบอกว่านอนอยู่ แล้วก็ทะเลาะกันบ่อยขึ้นเรื่อยๆ
มีตอนที่ทะเลาะกัน แล้ว เขาบอกมาปรับตัวกันใหม่ ผมก็พยายามทำตัวให้ดีกว่าเดิม ทะเลาะกัน ผมยอมเขาตลอด บางครั้งผมโดนเขาทำให้เสียความรู้สึก สุดท้ายผมก็ต้องมาปลอบเขา เพราะเขาชอบบอกตัวเองไม่ดี แล้วก็โทษตัวเองไปเรื่อยๆ หลังจากที่เธอเริ่มทำตัวแปลกๆ รร ไม่ค่อยมา เพราะบอกว่าทำงานเหนื่อย ตั้งนาฬิกาปลุกก็ไม่ตื่น แล้วพ่อเขารู้ว่าเธอไม่ไป รร พ่อเขาก็บอกว่าถ้าไม่ไป รร จะให้กลับบ้านนอก เธอก็เครียดมาเล่าให้ผมฟัง ผมก็บอกเขาไปว่าไหวไหม เธอจะเลือกงานหรือเลือกเรียน เขาบอกต้องเลือกทั้ง 2 อย่าง เพราะเขาไม่อยากขอเงินพ่อแม่ (ผมรักเขาก็ตรงนี้แหละครับ) แต่ผมก็เหนื่อย เธอก็เหนื่อย ผมเรียนห้อง 1 ผมก็พยายามบอกเขาว่า งานมันเยอะขึ้นเรื่อยๆ เนื้อหาที่เรียนมันยาก เธอเข้าใจเค้านะ ถึงจะอยู่ รร เดียวกันก็อาจไม่ค่อยได้เจอกัน เธอก็บอกเข้าใจ แต่ไม่กี่วันต่อมาก็มาทะเลาะ เพราะเธอกลับจากทำงานก็เหนื่อย กว่าจะถึงบ้านเธอก็ประมาณ เที่ยงคืน ผมก็รอเค้ากลับถึงบ้านก่อนแล้วก็นอน แต่ผมเผลอหลับตลอด ผมก็ขอโทษเขาหลังจากตื่นมาตอนเช้า แล้วก็มาทะเลาะกันว่าผมไม่ใส่ใจ ผมก็พยายามรอเขากลับบ้าน แล้วมาถึงเมื่อวานนี้ ผมบอกเขาว่า ทำงานเหนื่อยไหม แต่เขาหายไป ยังไม่ตอบ ผมก็นั่งเล่นรอ แล้วเผลอหลับไป แต่สะดุ้งตื่น ตอนตี 1
ผมเห็นแชทเธอพิมพ์มาว่า เค้ารู้สึกกับเธอไม่เหมือนเดิมแล้วนะ เขาบอกว่า เพราะทุกวันหลังกลับมาทำงาน เธอบอกเธอเครียด แต่ผมก็พยายามถามเธอว่าไหวไหม มีอะไรบอกเค้าเลย แต่อันนี้เค้าไม่เคยบอก แล้วเค้าบอกผมไม่ใส่ใจ
ผมก็คิดว่า ว่าผมอยู่ในแชท ไม่ได้อยู่ข้างๆเธอเหมือนพี่คนที่ทำงาน จะรู้ได้ไงเธอเครียดร้องไห้(ผมคงใส่ใจไม่มากพอ)
ก็โทรไปหาเขาแล้วบอกไม่เลิกๆ ร้องไห้อ้อนว้อนเขา แล้วผมก็วางสายไป ผมไม่อยากให้เขาได้ยินเสียงร้อง แล้วหลังจากหายร้องผมก็โทรไปอีกรอบ ถามคิดใหม่ดีๆ เขาก็บอก คิดดีแล้ว ผมก็ร้องออกมาอีกรอบ เขาก็บอกผมว่า โทรมาเพื่อการนี้หรอ แล้วก็วางไป แล้วหลังจากผมได้สติ ผมก็คุยกับเขาอีกรอบ ผมถามยังรักอยู่ไหม เขาบอกรักแต่ไม่กลับไป ผมก็มีความหวัง ถามเขาว่าเราจะกลับมารักกันได้ใช่ไหม เขาก็บอก(ไม่เขาไม่รู้สึกไรกับเทอแล้ว แต่รักอยู่)คำพูดที่เธอบอกผมทั้งวันที่ผมตามง้อ ผมก็บอกเขาว่ารักหรือไม่รัก ถ้าไม่จะตัดใจให้เดี๋ยวนี้เลย เขาก็บอกรัก แต่ไม่กลับไป ผมเลยบอกว่างั้นลบรูปเรา 2 คนได้ไหม เขาก็บอกว่าไม่ แต่ผมบังคับให้ลบ เพราะถ้าลบผมจะไม่ยุ่งอีก เขาก็ยอมลบ แล้วเธอก็นอน แต่ผมทำใจไม่ได้ ผมบอกจะตัดใจ แต่ผมก็กลับไปง้อเขาเหมือนเดิม ง้อตั้งแต่ตี 4 ยันเย็น ผมเสียสติ ทำไรไม่ถูก ไปไหนไม่ได้มันกระทันหันเกินไป เขาไม่สนใจผมเลยด้วยซ้ำ ผมพยายามลงรูปเก่าๆด้วยกัน เขาก็ไม่สนใจเลย เขาก็บอกมันสายไปแล้ว ผมทำใจไม่ได้ จู่ๆก็โดนบอกเลิก ผมรักเขามาก
ผมสติแตก ผมง้อเขา โทรหาเขา แล้วผมบอกว่าจะไปรอที่ทำงานนะ เขาบอกผมว่า ผมกำลังทำเธออึดอัด ผมก็ได้สติขึ้นมา แล้วก็บอกเข้าใจแล้ว ผมก็คิดว่าเรายังทำให้เธอกลับมารู้สึกได้ จะทำให้เธอกลับมารักเรา แล้วจากนั้นเพื่อนผมโทรมาบอกว่า เห็นแฟนผมเดินกับผู้ชายคนอื่น
หลักจากที่ผมได้ยินประโยคนั้น หน้าผมชา จุกที่ข้างใน มือไม้สั่น ชา ขยับไม่ได้ มันจุกไปหมดผมเลยโทรกับเขา ถามตรงๆ มีคนอื่นใช่ไหม เขาก็บอก ทำไมอ่ะ เขาบอกผมว่าเลิกกับผมเพราะอยากอยู่คนเดียว ไม่ได้เลิกไปหาคนอื่น แต่วันลอยกระทงที่ผ่านมาเธอมาเล่นบ้านผม ไม่ได้ทะเลาะไรกัน แล้วเธอก็มีพี่มารับ พี่เธอจะไปลอยกระทงด้วย ผ่านทางมาเลยรับกลับด้วยแต่ไปลอยกระทงก่อน แล้ววันต่อมาเพื่อนผมมาบอกว่าเห็นมันพูดถึงผู้ชายคนนั แล้วเห็นลอยกระทงด้วยกัน ผ่านมือถือแฟนผม แล้วเพื่อนผมก็บอกอีกว่าแฟนผมเคยบอกคนที่ทำงานเคยขอมันกอด ทั้งที่ยังคบกับผมอยู่ แต่เธอไม่ได้เล่าให้ฟัง จนผมได้รู้ความจริง
(ก่อนหน้านั้นผมสงสัยมานานแล้ว)
ก็คือผมเดินบิ๊กซีกับเธอ เธอบอกกับผมว่าคนที่ทำงานด่าผมว่า อายุเท่านี้แล้ว ขับรถก็เป็น ไม่มารับมาส่งแฟนเมิงว่ะ เป็นผช. here อะไร
ผมไม่มีรถไปส่งทำงาน อายุยังไม่มากพอ (ปกติเธอกลับกับคนนั้นครับ นั่งมอไซค์มาด้วยกัน )
แล้วเธอถามต่อว่า ถ้ามีคนมาดูแลเค้าได้ดีกว่าเธอจะรู้สึกยังไง ผมก็บอกงั้นไม่เลิกกับเค้าล่ะ ไปหาผช. ที่มารับมาส่งเธอได้ มาคบกับเค้าทำไม เค้าก็ได้แต่ตั้งใจเรียนรอให้ถึงวันของเรา ไม่เหมือนกับคนนั้น เขาอายุ 20 มีงานแล้วมีเงินใช้ เธอก็ปลอบผม บอกว่าไม่เอาหรอก เค้ารักเธอจะตาย ผมก็สบายใจ หลังจากมา รร ผมเห็นสิ่งผิดปกติคือ สร้อยไม่เคยใส่ ถ้าจะใส่จะขอผม หรือให้ผมดูสร้อยหัวใจ ผมก็ถามเธอปกติไม่ใส่ไม่ใช่หรอ ทำไมถึงใส่ล่ะ เขาก็หงุดหงิดผม ก็แค่อยากใส่ไหม แล้วเห็นว่าจะทะเลาะกันเธอเลยถอดสร้อยออกแล้วไม่คุยกับผมตลอดทางไปทำงาน ก่อนเธอจะไปเธอมาบ้านผมก่อน พอมาถึงเธอถามผม เธอเป็นอะไรเนี้ย ผมก็บอกเขาว่า ทำไมช่วงนี้ทำตัวเหมือนนอกใจเค้าเลย เค้าก็บอก ไม่ใช่ แล้วเค้าก็ขอโทษที่ทำให้ผมไม่สบายใจ แล้วก็คืนดีกัน
หลังจากเลิกกัน
ผมได้รู้บางเรื่องจากปากเพื่อนๆ ว่ามันเคยบอกกับเพื่อนผมว่า กุหมดรักแฟนกุแล้วว่ะ แล้วเห็นรูปผช.คนอื่นในเครื่อง ทั้งรูปคู่ลอยกระทง
ผมตามง้อเค้าแทบตายทั้งวัน ทรมาน จุกข้างในไปหมด ดิ้นแถบเป็นแถบตาย ก่อนที่เธอจะเข้างาน ผมได้คุยกับเธอบอกจะปล่อยผม ไว้แบบนี้หรอ(เธอเริ่มงาน 5 โมง) ตอนนั้น
4 โมง ช่วงเวลาที่เธอนั่งรถไปทำงาน
เธอบอกผมว่า จะให้ทิ้งงานมาคุยกับเธอหรอผมเสียใจแต่ละคำพูด เค้าไม่เกรงใจผมเลย ผมรักเขามาตลอด ผมไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนสักครั้งเดียว ผมมองเขาแค่คนเดียว ผมซื่อสัตย์กับเค้า ผมดูแลเค้าแต่ผมมันโง่ ปากไม่ตรงกับใจ
พอเป็นแบบนี้เธอก็ไม่รู้ว่าผมใส่ใจเรื่องน้อยของเธอ แต่บางครั้งผมก็ต้องการความใส่ใจเหมือนกัน
จนมันทะเลาะกันเพราะไม่เข้าใจกันอยู่บ่อยๆ
แต่ตอนนี้เธอกำลังไปมีความสุขกับคนที่เขารัก ผมก็ได้แต่นั่งทำใจ มันจุกเหลือเกินครับ ผมแทบจะทนไม่ไหว จะขาดใจ
สิ่งที่เธอบอกกับผม
เธอบอกเธอเคยให้โอกาสผมแล้ว ตอนที่เทอบอกมาปรับตัวกันใหม่นะ ผมก็ปรับอยู่แต่ผมไม่ได้บอกเค้าว่าผมปรับอะไร เธอบอกว่าผมไม่ได้ปรับอะไร ไม่สนใจด้วยซ้ำ ผมก็บอก ก็เรื่องเล็กๆน้อยที่เธอเคยขอก็ทำให้หมดแหละ อย่าง เดินข้างถนน ก็เดินมองรถตลอดเวลาให้ เดินข้ามถนน ก็บอกให้มอง ซ้าย ขวา หรือจับมือผมไว้ (เธอเดินไม่ค่อยมองซ้ายขวา) ถามว่าทำงานเหนื่อยไหม ไหวไหม แต่ผมแค่ไม่ได้บอกเธอในสิ่งที่ผมทำให้
ผมเคยบอกเธอนะครับว่า ถ้ามีคนที่ชอบใหม่ ก็บอกผมตรงๆ ผมยอมรับได้ แต่นี้เล่นให้ความหวังผมไปเรื่อย จนผมรู้ความจริง มันทรมาน มันแน่น มันอึดอัดไปหมด ชา จุก ไปหมด
ผมควรทำยังไงต่อดีครับ อนาคตผมวาดไว้กับเธอเยอะ แล้วมาเลิกกระทันหัน ไม่รู้จะเริ่มจากไหนดี
มันพังหมดเลยครับ
เลิกกับแฟน
(อยู่ รร เดียวกัน แต่บ้านไกลกัน)
วันหนึ่งก่อนแฟนผมจะเริ่มไปทำงานที่แห่งหนึ่ง พวกผมรักกันดี ปกติ ทะเลาะกันหนักแค่ไหน ก็ไม่ทิ้งกัน แล้วหลังจากที่พอแฟน ผมได้ไปทำงานที่นั้นแรกๆก็ปกติดี กลับมาเล่าให้ผมฟังว่ามีพี่ที่ทำงานมาชอบจี้เอว จับบ่อยๆ ผมก็หึง ก็เลยบอกเขาว่าไม่ยุ่งได้ไหม เขาก็บอกได้ เขาเกลียดมันจะตาย ไม่มีทางชอบมันหรอก ผมก็สบายใจ พอไปเรื่อยๆ เธอเริ่มทำตัวแปลกๆ เหมือนไม่สนใจผม ถามไร แชทอ่านไม่ตอบ แล้วมาบอกว่านอนอยู่ แล้วก็ทะเลาะกันบ่อยขึ้นเรื่อยๆ
มีตอนที่ทะเลาะกัน แล้ว เขาบอกมาปรับตัวกันใหม่ ผมก็พยายามทำตัวให้ดีกว่าเดิม ทะเลาะกัน ผมยอมเขาตลอด บางครั้งผมโดนเขาทำให้เสียความรู้สึก สุดท้ายผมก็ต้องมาปลอบเขา เพราะเขาชอบบอกตัวเองไม่ดี แล้วก็โทษตัวเองไปเรื่อยๆ หลังจากที่เธอเริ่มทำตัวแปลกๆ รร ไม่ค่อยมา เพราะบอกว่าทำงานเหนื่อย ตั้งนาฬิกาปลุกก็ไม่ตื่น แล้วพ่อเขารู้ว่าเธอไม่ไป รร พ่อเขาก็บอกว่าถ้าไม่ไป รร จะให้กลับบ้านนอก เธอก็เครียดมาเล่าให้ผมฟัง ผมก็บอกเขาไปว่าไหวไหม เธอจะเลือกงานหรือเลือกเรียน เขาบอกต้องเลือกทั้ง 2 อย่าง เพราะเขาไม่อยากขอเงินพ่อแม่ (ผมรักเขาก็ตรงนี้แหละครับ) แต่ผมก็เหนื่อย เธอก็เหนื่อย ผมเรียนห้อง 1 ผมก็พยายามบอกเขาว่า งานมันเยอะขึ้นเรื่อยๆ เนื้อหาที่เรียนมันยาก เธอเข้าใจเค้านะ ถึงจะอยู่ รร เดียวกันก็อาจไม่ค่อยได้เจอกัน เธอก็บอกเข้าใจ แต่ไม่กี่วันต่อมาก็มาทะเลาะ เพราะเธอกลับจากทำงานก็เหนื่อย กว่าจะถึงบ้านเธอก็ประมาณ เที่ยงคืน ผมก็รอเค้ากลับถึงบ้านก่อนแล้วก็นอน แต่ผมเผลอหลับตลอด ผมก็ขอโทษเขาหลังจากตื่นมาตอนเช้า แล้วก็มาทะเลาะกันว่าผมไม่ใส่ใจ ผมก็พยายามรอเขากลับบ้าน แล้วมาถึงเมื่อวานนี้ ผมบอกเขาว่า ทำงานเหนื่อยไหม แต่เขาหายไป ยังไม่ตอบ ผมก็นั่งเล่นรอ แล้วเผลอหลับไป แต่สะดุ้งตื่น ตอนตี 1
ผมเห็นแชทเธอพิมพ์มาว่า เค้ารู้สึกกับเธอไม่เหมือนเดิมแล้วนะ เขาบอกว่า เพราะทุกวันหลังกลับมาทำงาน เธอบอกเธอเครียด แต่ผมก็พยายามถามเธอว่าไหวไหม มีอะไรบอกเค้าเลย แต่อันนี้เค้าไม่เคยบอก แล้วเค้าบอกผมไม่ใส่ใจ
ผมก็คิดว่า ว่าผมอยู่ในแชท ไม่ได้อยู่ข้างๆเธอเหมือนพี่คนที่ทำงาน จะรู้ได้ไงเธอเครียดร้องไห้(ผมคงใส่ใจไม่มากพอ)
ก็โทรไปหาเขาแล้วบอกไม่เลิกๆ ร้องไห้อ้อนว้อนเขา แล้วผมก็วางสายไป ผมไม่อยากให้เขาได้ยินเสียงร้อง แล้วหลังจากหายร้องผมก็โทรไปอีกรอบ ถามคิดใหม่ดีๆ เขาก็บอก คิดดีแล้ว ผมก็ร้องออกมาอีกรอบ เขาก็บอกผมว่า โทรมาเพื่อการนี้หรอ แล้วก็วางไป แล้วหลังจากผมได้สติ ผมก็คุยกับเขาอีกรอบ ผมถามยังรักอยู่ไหม เขาบอกรักแต่ไม่กลับไป ผมก็มีความหวัง ถามเขาว่าเราจะกลับมารักกันได้ใช่ไหม เขาก็บอก(ไม่เขาไม่รู้สึกไรกับเทอแล้ว แต่รักอยู่)คำพูดที่เธอบอกผมทั้งวันที่ผมตามง้อ ผมก็บอกเขาว่ารักหรือไม่รัก ถ้าไม่จะตัดใจให้เดี๋ยวนี้เลย เขาก็บอกรัก แต่ไม่กลับไป ผมเลยบอกว่างั้นลบรูปเรา 2 คนได้ไหม เขาก็บอกว่าไม่ แต่ผมบังคับให้ลบ เพราะถ้าลบผมจะไม่ยุ่งอีก เขาก็ยอมลบ แล้วเธอก็นอน แต่ผมทำใจไม่ได้ ผมบอกจะตัดใจ แต่ผมก็กลับไปง้อเขาเหมือนเดิม ง้อตั้งแต่ตี 4 ยันเย็น ผมเสียสติ ทำไรไม่ถูก ไปไหนไม่ได้มันกระทันหันเกินไป เขาไม่สนใจผมเลยด้วยซ้ำ ผมพยายามลงรูปเก่าๆด้วยกัน เขาก็ไม่สนใจเลย เขาก็บอกมันสายไปแล้ว ผมทำใจไม่ได้ จู่ๆก็โดนบอกเลิก ผมรักเขามาก
ผมสติแตก ผมง้อเขา โทรหาเขา แล้วผมบอกว่าจะไปรอที่ทำงานนะ เขาบอกผมว่า ผมกำลังทำเธออึดอัด ผมก็ได้สติขึ้นมา แล้วก็บอกเข้าใจแล้ว ผมก็คิดว่าเรายังทำให้เธอกลับมารู้สึกได้ จะทำให้เธอกลับมารักเรา แล้วจากนั้นเพื่อนผมโทรมาบอกว่า เห็นแฟนผมเดินกับผู้ชายคนอื่น
หลักจากที่ผมได้ยินประโยคนั้น หน้าผมชา จุกที่ข้างใน มือไม้สั่น ชา ขยับไม่ได้ มันจุกไปหมดผมเลยโทรกับเขา ถามตรงๆ มีคนอื่นใช่ไหม เขาก็บอก ทำไมอ่ะ เขาบอกผมว่าเลิกกับผมเพราะอยากอยู่คนเดียว ไม่ได้เลิกไปหาคนอื่น แต่วันลอยกระทงที่ผ่านมาเธอมาเล่นบ้านผม ไม่ได้ทะเลาะไรกัน แล้วเธอก็มีพี่มารับ พี่เธอจะไปลอยกระทงด้วย ผ่านทางมาเลยรับกลับด้วยแต่ไปลอยกระทงก่อน แล้ววันต่อมาเพื่อนผมมาบอกว่าเห็นมันพูดถึงผู้ชายคนนั แล้วเห็นลอยกระทงด้วยกัน ผ่านมือถือแฟนผม แล้วเพื่อนผมก็บอกอีกว่าแฟนผมเคยบอกคนที่ทำงานเคยขอมันกอด ทั้งที่ยังคบกับผมอยู่ แต่เธอไม่ได้เล่าให้ฟัง จนผมได้รู้ความจริง
(ก่อนหน้านั้นผมสงสัยมานานแล้ว)
ก็คือผมเดินบิ๊กซีกับเธอ เธอบอกกับผมว่าคนที่ทำงานด่าผมว่า อายุเท่านี้แล้ว ขับรถก็เป็น ไม่มารับมาส่งแฟนเมิงว่ะ เป็นผช. here อะไร
ผมไม่มีรถไปส่งทำงาน อายุยังไม่มากพอ (ปกติเธอกลับกับคนนั้นครับ นั่งมอไซค์มาด้วยกัน )
แล้วเธอถามต่อว่า ถ้ามีคนมาดูแลเค้าได้ดีกว่าเธอจะรู้สึกยังไง ผมก็บอกงั้นไม่เลิกกับเค้าล่ะ ไปหาผช. ที่มารับมาส่งเธอได้ มาคบกับเค้าทำไม เค้าก็ได้แต่ตั้งใจเรียนรอให้ถึงวันของเรา ไม่เหมือนกับคนนั้น เขาอายุ 20 มีงานแล้วมีเงินใช้ เธอก็ปลอบผม บอกว่าไม่เอาหรอก เค้ารักเธอจะตาย ผมก็สบายใจ หลังจากมา รร ผมเห็นสิ่งผิดปกติคือ สร้อยไม่เคยใส่ ถ้าจะใส่จะขอผม หรือให้ผมดูสร้อยหัวใจ ผมก็ถามเธอปกติไม่ใส่ไม่ใช่หรอ ทำไมถึงใส่ล่ะ เขาก็หงุดหงิดผม ก็แค่อยากใส่ไหม แล้วเห็นว่าจะทะเลาะกันเธอเลยถอดสร้อยออกแล้วไม่คุยกับผมตลอดทางไปทำงาน ก่อนเธอจะไปเธอมาบ้านผมก่อน พอมาถึงเธอถามผม เธอเป็นอะไรเนี้ย ผมก็บอกเขาว่า ทำไมช่วงนี้ทำตัวเหมือนนอกใจเค้าเลย เค้าก็บอก ไม่ใช่ แล้วเค้าก็ขอโทษที่ทำให้ผมไม่สบายใจ แล้วก็คืนดีกัน
หลังจากเลิกกัน
ผมได้รู้บางเรื่องจากปากเพื่อนๆ ว่ามันเคยบอกกับเพื่อนผมว่า กุหมดรักแฟนกุแล้วว่ะ แล้วเห็นรูปผช.คนอื่นในเครื่อง ทั้งรูปคู่ลอยกระทง
ผมตามง้อเค้าแทบตายทั้งวัน ทรมาน จุกข้างในไปหมด ดิ้นแถบเป็นแถบตาย ก่อนที่เธอจะเข้างาน ผมได้คุยกับเธอบอกจะปล่อยผม ไว้แบบนี้หรอ(เธอเริ่มงาน 5 โมง) ตอนนั้น
4 โมง ช่วงเวลาที่เธอนั่งรถไปทำงาน
เธอบอกผมว่า จะให้ทิ้งงานมาคุยกับเธอหรอผมเสียใจแต่ละคำพูด เค้าไม่เกรงใจผมเลย ผมรักเขามาตลอด ผมไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนสักครั้งเดียว ผมมองเขาแค่คนเดียว ผมซื่อสัตย์กับเค้า ผมดูแลเค้าแต่ผมมันโง่ ปากไม่ตรงกับใจ
พอเป็นแบบนี้เธอก็ไม่รู้ว่าผมใส่ใจเรื่องน้อยของเธอ แต่บางครั้งผมก็ต้องการความใส่ใจเหมือนกัน
จนมันทะเลาะกันเพราะไม่เข้าใจกันอยู่บ่อยๆ
แต่ตอนนี้เธอกำลังไปมีความสุขกับคนที่เขารัก ผมก็ได้แต่นั่งทำใจ มันจุกเหลือเกินครับ ผมแทบจะทนไม่ไหว จะขาดใจ
สิ่งที่เธอบอกกับผม
เธอบอกเธอเคยให้โอกาสผมแล้ว ตอนที่เทอบอกมาปรับตัวกันใหม่นะ ผมก็ปรับอยู่แต่ผมไม่ได้บอกเค้าว่าผมปรับอะไร เธอบอกว่าผมไม่ได้ปรับอะไร ไม่สนใจด้วยซ้ำ ผมก็บอก ก็เรื่องเล็กๆน้อยที่เธอเคยขอก็ทำให้หมดแหละ อย่าง เดินข้างถนน ก็เดินมองรถตลอดเวลาให้ เดินข้ามถนน ก็บอกให้มอง ซ้าย ขวา หรือจับมือผมไว้ (เธอเดินไม่ค่อยมองซ้ายขวา) ถามว่าทำงานเหนื่อยไหม ไหวไหม แต่ผมแค่ไม่ได้บอกเธอในสิ่งที่ผมทำให้
ผมเคยบอกเธอนะครับว่า ถ้ามีคนที่ชอบใหม่ ก็บอกผมตรงๆ ผมยอมรับได้ แต่นี้เล่นให้ความหวังผมไปเรื่อย จนผมรู้ความจริง มันทรมาน มันแน่น มันอึดอัดไปหมด ชา จุก ไปหมด
ผมควรทำยังไงต่อดีครับ อนาคตผมวาดไว้กับเธอเยอะ แล้วมาเลิกกระทันหัน ไม่รู้จะเริ่มจากไหนดี
มันพังหมดเลยครับ