เมื่อฉันฝันถึงแฟนเก่า
คำถามที่ลอยเข้ามาในหัวเมื่อตื่นก็คือ..
ฉันคิดถึงเขาหรอ ? ฉันอยากเจอเขาหรอ ? หรือจิตใต้สำนึกไม่ยอมลืมเขา ? คำตอบอาจคือ "ไม่" ทั้งหมด
เราคบกับแฟนเก่ามาได้ประมาณ 3 ปีก่อนจะเลิกกัน เขาคือแฟนคนที่สองของเรา แต่เราคือแฟนคนแรกของเขา !!
เราคิดว่า เขารักเรามาก น่าจะมากกว่าที่เรารักเขาด้วยซ้ำ เขาอดทนกับความงี่เง่าของเราได้ทุกอย่าง
เขาไม่เคยใส่อารมณ์กับเรา เขากินเหล้าน้อยลง ติดเพื่อนน้อยลง หลังจากที่คบกัน เขาก็พาเราเข้าบ้าน แนะนำให้ที่บ้านรู้จัก
เราช่วยทำงานบ้านที่บ้านเขาทุกอย่าง ดีบ้างไม่ดีบ้าง แต่ก็ไม่เคยมีคนที่บ้านเขาติเราเลยสักคำ น่าจะคิดว่าลูกชายเขารักเรา
และคงกำลังพยายามไม่เกลียดเราละมั้ง ทุกอย่างเหมือนจะลงตัว มีแค่ใจเราเท่านั้นที่ไม่ลืมไม่เคยลืมแฟนเก่า
และไม่พร้อมจะผูกพันมากขนาดว่า ต้องแต่งงานกัน เหมือนที่เพื่อนของเราคิด
เพื่อนก็ถามเราตลอดว่า เรียนจบแล้วแต่งงานเลยป่ะ แต่ตอนนั้นเราไม่มีอะไรที่ชัวร์ว่าจะแต่ง อะไรจะรีบขนาดนั้น ไหนเล่าสิ๊ (ประมาณนั้น)
จนแฟนเราไปเข้ารับราชการทหาร เราก็ห่างกันไป เราคิดว่าเราสองคนคงไม่มีทางกลับมาคบกันได้แล้ว
จนเขากลับมาจากรับราชการ และย้ายกลับมาที่บ้านเกิด เขาพยายามกลับมาขอคบกันอีกครั้ง แต่เราเองที่ไม่พร้อม !!
เขาเลยถอดใจ และมีแฟนใหม่ แต่งงาน มีลูก 1 คน เราคิดว่าเขาน่าจะอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์
แต่กลับกัน เขาติดเพื่อน เที่ยวกลางคืน และชอบใช้รถบิ๊กไบค์มากกว่าเพราะคิดว่ามันเท่ห์กว่า สะดวกกว่า
แล้วคืนนั้นเราก็ฝันถึงเขา ความฝันนั้นผ่านมากว่า 7 ปีแล้ว แต่เรายังจำภาพนั้นไม่ลืม
" เขามาหาเรา ยืนมองเราตอนที่หลับ และส่งยิ้มบางๆ ให้ "
คืนนั้นเราคิดว่า เรายังไม่ลืมเขา เราอยากเจอเขา เราอยากได้ข่าวเขา อยากติดต่อเขา
และกลางดึกคืนนั้น เราก็ได้รับข้อความจากเพื่อนสนิทเรา ซึ่งเคยเรียนห้องเดียวกับเขา ส่งข้อความมาถามว่า ได้คุยกับเขารึป่าว
เราก็ตอบไปว่า " ไม่ " เพื่อนเราตอบกลับมาว่า " เขาตายแล้ว " ประสบอุบัติเหตุ ชนประสานงากับรถพ่วง ตายคาที่
ในตอนนั้น เราคิดว่า " เขาน่าจะมาหาเรา " เหมือนพระท่านเคยบอกว่า เมื่อคนเราตายโหง เขาจะยังไม่รู้ว่าตัวเองได้ตายไปแล้ว
จนกว่าจะผ่านไประยะหนึ่ง ถึงจะรู้ทันว่าตัวเองนั้นได้จากโลกนี้ไปแล้ว คืนนั้นเรานอนไม่หลับ และคิดว่าคำพูดที่เพื่อนพูดนั้นเปนเรื่องจริง
เราภาวนาให้เขาไปสู่สคติ เพราะตอนนั้นเราเองทำงานที่ กทม. ไม่สามารถกลับไปร่วมงานได้ ทุกวันที่ทำบุญเข้าวัด เราก็ส่งส่วนบุญให้เขา
หวังว่าจะได้รับส่วนบุญนั้นนะ
" เธอยังอยู่ในความทรงจำเราเสมอ "
ฝันถึงแฟนเก่า
คำถามที่ลอยเข้ามาในหัวเมื่อตื่นก็คือ..
ฉันคิดถึงเขาหรอ ? ฉันอยากเจอเขาหรอ ? หรือจิตใต้สำนึกไม่ยอมลืมเขา ? คำตอบอาจคือ "ไม่" ทั้งหมด
เราคบกับแฟนเก่ามาได้ประมาณ 3 ปีก่อนจะเลิกกัน เขาคือแฟนคนที่สองของเรา แต่เราคือแฟนคนแรกของเขา !!
เราคิดว่า เขารักเรามาก น่าจะมากกว่าที่เรารักเขาด้วยซ้ำ เขาอดทนกับความงี่เง่าของเราได้ทุกอย่าง
เขาไม่เคยใส่อารมณ์กับเรา เขากินเหล้าน้อยลง ติดเพื่อนน้อยลง หลังจากที่คบกัน เขาก็พาเราเข้าบ้าน แนะนำให้ที่บ้านรู้จัก
เราช่วยทำงานบ้านที่บ้านเขาทุกอย่าง ดีบ้างไม่ดีบ้าง แต่ก็ไม่เคยมีคนที่บ้านเขาติเราเลยสักคำ น่าจะคิดว่าลูกชายเขารักเรา
และคงกำลังพยายามไม่เกลียดเราละมั้ง ทุกอย่างเหมือนจะลงตัว มีแค่ใจเราเท่านั้นที่ไม่ลืมไม่เคยลืมแฟนเก่า
และไม่พร้อมจะผูกพันมากขนาดว่า ต้องแต่งงานกัน เหมือนที่เพื่อนของเราคิด
เพื่อนก็ถามเราตลอดว่า เรียนจบแล้วแต่งงานเลยป่ะ แต่ตอนนั้นเราไม่มีอะไรที่ชัวร์ว่าจะแต่ง อะไรจะรีบขนาดนั้น ไหนเล่าสิ๊ (ประมาณนั้น)
จนแฟนเราไปเข้ารับราชการทหาร เราก็ห่างกันไป เราคิดว่าเราสองคนคงไม่มีทางกลับมาคบกันได้แล้ว
จนเขากลับมาจากรับราชการ และย้ายกลับมาที่บ้านเกิด เขาพยายามกลับมาขอคบกันอีกครั้ง แต่เราเองที่ไม่พร้อม !!
เขาเลยถอดใจ และมีแฟนใหม่ แต่งงาน มีลูก 1 คน เราคิดว่าเขาน่าจะอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์
แต่กลับกัน เขาติดเพื่อน เที่ยวกลางคืน และชอบใช้รถบิ๊กไบค์มากกว่าเพราะคิดว่ามันเท่ห์กว่า สะดวกกว่า
แล้วคืนนั้นเราก็ฝันถึงเขา ความฝันนั้นผ่านมากว่า 7 ปีแล้ว แต่เรายังจำภาพนั้นไม่ลืม
" เขามาหาเรา ยืนมองเราตอนที่หลับ และส่งยิ้มบางๆ ให้ "
คืนนั้นเราคิดว่า เรายังไม่ลืมเขา เราอยากเจอเขา เราอยากได้ข่าวเขา อยากติดต่อเขา
และกลางดึกคืนนั้น เราก็ได้รับข้อความจากเพื่อนสนิทเรา ซึ่งเคยเรียนห้องเดียวกับเขา ส่งข้อความมาถามว่า ได้คุยกับเขารึป่าว
เราก็ตอบไปว่า " ไม่ " เพื่อนเราตอบกลับมาว่า " เขาตายแล้ว " ประสบอุบัติเหตุ ชนประสานงากับรถพ่วง ตายคาที่
ในตอนนั้น เราคิดว่า " เขาน่าจะมาหาเรา " เหมือนพระท่านเคยบอกว่า เมื่อคนเราตายโหง เขาจะยังไม่รู้ว่าตัวเองได้ตายไปแล้ว
จนกว่าจะผ่านไประยะหนึ่ง ถึงจะรู้ทันว่าตัวเองนั้นได้จากโลกนี้ไปแล้ว คืนนั้นเรานอนไม่หลับ และคิดว่าคำพูดที่เพื่อนพูดนั้นเปนเรื่องจริง
เราภาวนาให้เขาไปสู่สคติ เพราะตอนนั้นเราเองทำงานที่ กทม. ไม่สามารถกลับไปร่วมงานได้ ทุกวันที่ทำบุญเข้าวัด เราก็ส่งส่วนบุญให้เขา
หวังว่าจะได้รับส่วนบุญนั้นนะ
" เธอยังอยู่ในความทรงจำเราเสมอ "