สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรก เรื่องมีอยู่ว่า ผมมีน้องต่างพ่อต่างแม่ (ลูกของพ่อบุญธรรม) ที่ไม่เคยเลี้ยงดูผมเลยตั้งแต่จำความได้ และไม่เคยได้รับความรักเลย ผมเติบโตมากับข้าวก้นบาตร และเรียนรู้มาจากโรงเรียนวัด โรงเรียนประจำ จบรามด้วยการทำงานส่งตัวเองเรียน ปัจจุบันผมเลี้ยงแม่คนเดียว มีส่งเสียให้พ่อบุญธรรมบ้าง ตอนเขาลำบากจนหนทางแก้ไข ตอนนี้ซื้อบ้านซื้อรถ มีหน้าที่การงานที่พอมีเก็บบ้างแล้ว
# มาเข้าเรื่องดีกว่าครับ
เรื่องคือตอนนี้น้องเรียนจบ ม.ปลายแล้ว และพ่อบุญธรรมบอกว่าไม่สามารถส่งเสียให้เรียนต่อ ความคิดผมคือ อยากช่วยน้องให้ได้เรียนต่อ ผมไม่ได้เอาความรู้สึกที่มีต่อพ่อบุญธรรมมาใช้กับน้องนะครับ อยากให้โอกาศน้อง เพราะการศึกษา สามารถเปลี่ยนอนาคตของคนเราได้ อย่างน้อยก็ดีกว่า ผมจึงปรึกษาแม่ผม แม่บอกคำเดียว ไม่ให้ยุ่ง เพราะน้องเขามีพ่อมีแม่ที่ต้องมีหน้าที่ส่งเสียอยู่แล้ว และผมถามภรรยา ภรรยาผมให้เหตุผลว่า ไม่ได้ขัดอะไร แต่เราอย่าพึ่งไปเสนอ หากน้องไม่ได้เป็นคนร้องขอมา หากน้องต้องการเรียนต่อจริงๆ ควรได้ยินจากปากน้อง และคนที่คิดจะเรียนต่อ ก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อตัวเองได้เรียน ผมได้ยินคำพูดเหล่านี้ จึงนึกถึงตัวเองเมื่อครั้งยังต้องดิ้นรนฝ่าฟัน กว่าจะมีทุกวันนี้
#ผมควรทำอย่างไรดีครับ ทำตามหัวใจตัวเอง หรือตามคำแนะนำดี ขอบคุณทุกคำแนะนำ และติชมนะครับ
พี่น้องต่างพ่อต่างแม่
# มาเข้าเรื่องดีกว่าครับ
เรื่องคือตอนนี้น้องเรียนจบ ม.ปลายแล้ว และพ่อบุญธรรมบอกว่าไม่สามารถส่งเสียให้เรียนต่อ ความคิดผมคือ อยากช่วยน้องให้ได้เรียนต่อ ผมไม่ได้เอาความรู้สึกที่มีต่อพ่อบุญธรรมมาใช้กับน้องนะครับ อยากให้โอกาศน้อง เพราะการศึกษา สามารถเปลี่ยนอนาคตของคนเราได้ อย่างน้อยก็ดีกว่า ผมจึงปรึกษาแม่ผม แม่บอกคำเดียว ไม่ให้ยุ่ง เพราะน้องเขามีพ่อมีแม่ที่ต้องมีหน้าที่ส่งเสียอยู่แล้ว และผมถามภรรยา ภรรยาผมให้เหตุผลว่า ไม่ได้ขัดอะไร แต่เราอย่าพึ่งไปเสนอ หากน้องไม่ได้เป็นคนร้องขอมา หากน้องต้องการเรียนต่อจริงๆ ควรได้ยินจากปากน้อง และคนที่คิดจะเรียนต่อ ก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อตัวเองได้เรียน ผมได้ยินคำพูดเหล่านี้ จึงนึกถึงตัวเองเมื่อครั้งยังต้องดิ้นรนฝ่าฟัน กว่าจะมีทุกวันนี้
#ผมควรทำอย่างไรดีครับ ทำตามหัวใจตัวเอง หรือตามคำแนะนำดี ขอบคุณทุกคำแนะนำ และติชมนะครับ