ทุกวันนี้ผมต้องทนอยู่กับพ่อที่ใช้เงินฟุ่มเฟื่อย แบบว่าอ้างไปเรื่อย คือ ผมไม่ได้จะบอกว่าพ่อผมไม่ใช่คนไม่ดีนะ แต่บางทีเขาก็เกินไปครับ คือ ผมอายุ 18 เพิ่งทำงาน PartTime ได้ 2 เดือนแล้ว คือ มันก็เหนื่อยๆแหละ เข้าใจว่าเงินไม่ได้หามาง่ายๆ แต่กับต้องเสียไปกับบางอย่างที่เราไม่ได้รับมันเลย คือผมยังไม่พร้อมที่จะให้ครับ ผมเป็นคนที่ว่าถ้าจะให้ใครก็ต้องพิจารณา หรือ มีความพร้อมก่อนถึง จะให้  แต่กับพ่อผมที่เดือนแรกผมได้เงินเดือน 4,048 บ. พ่อเอาไป 2,000 บ. ซึ่งมันเยอะมาก กับสิ่งที่ผมจะให้ไป เพราะผมก็ต้องเอาไปจ่ายค่าอื่นๆอีก เช่น เน็ตบ้าน ทรศ. บลาๆ ผมเหลือใช้น้อยมากครับ กับเดือนนี้ เขาก็ไม่มีเงินอีกเช่นเคย คืออยากรู้นะครับว่า บริษัทการบินไทย เขาให้เงินเดือนพนักงานเท่าไหร่อะ ถึงกับพ่อต้องมาขอเงินลูกในตอนที่ลูกยังไม่ได้เงินเดือน 10,000+ หรอ คืออยู่แบบนี้ก็ไม่ไหวนะ   แล้วประเด็นเขาเคยทำแบบนี้กับแม่ผมไปแล้ว ขอเงิน แม่ผมทนอยู่กับพ่อแบบนี้มา 17 ปี คือ ขอเงินๆ อะ เงิน เงิน เขาขอจนแม่ไม่อยากอยู่ด้วยแล้วครับ และคือถ้าผมไม่ให้เขาก็จะ แบบพูดให้เหมือนเราผิดอะ ผิดมากมั้ง พูดแบบว่า " ต่อไปนี้ไม่ต้องมาเอาอะไรกับกูอีกนะ ไปขอแม่เถอะ ถ้าคิดว่าแม่ดี " ในใจก็อยากถามเขานะว่า ที่แม่แยกอยู่อะ เพราะตัวเขาเองหรือเปล่า พอเขาไปก็หาว่าคนนู้นไม่ดี คนนั้นไม่ดี  ทั้งที่ต้วเองนิสัยแบบนี้ใครจะไปอยากทนอยู่ เพราะผมก็ไม่อยากทนอยู่แบบนี้แล้วครับ ที่ต้องโดนพ่อขอเงินแบบนี้อะ   คือ มันมีแต่พ่อช่วยเหลือลูกไม่ใช่หรอ แต่นี่กลับกันเลย   เห้อออ ผมเหนื่อยมากครับ ต้องทนไปถึงเมื่อไหร่ ในใจคืออยากให้เขาอยู่คนเดียวอะ แล้วให้เขาคิดถึงคนอื่นบ้าง   แล้วที่ผมไม่ชอบเลยคือ " ต่อไปนี้ก็ไปหาข้าว-เองนะ " คือ เออ ผมไปหากินเองก็ได้ ไม่ต้องง้อใคร  เพราะบางวันเขาก็ไม่ซื้อมาให้กินหรอก กับดึก เอาแต่ไปร้านเหล้ากับเพื่อน ไปนั่งสังสรรค์กัน แบบนี้อะ คือไม่อยากมีพ่อแบบนี้เลย เมื่อก่อนคิดว่าเขาดีมาตลอด แต่ตอนนี้มันทำให้ผมต้องเปลี่ยนความคิดแล้วกับสิ่งที่พ่อทำแบบนี้    แล้วเขายังพูดอีกว่า เลี้ยงไม่เชื่อง , กรรมตามสนอง , บาปกรรมกับสิ่งที่เราไม่ให้เงินพ่อ ตอนที่เรายังไม่พร้อมมม         เห้ออออ..... ผมเหนื่อยครับ พิมพ์กระทูนี้ก็เหนื่อยกับสิ่งที่พิมพ์ไป แต่ก็อยากจะขอความช่วยเหลือมากๆอะ ไม่อยากจะทนล้ะ   (จริงมันมีประวัติกับพ่อแบบนี้อีกเยอะครับ)