โลภะ โทสะ โมหะ

40. มิตฺตทุพฺโภ หิ ปาปโก ผู้ประทุษร้ายมิตร เป็นคนเลวแท้ เพื่อนดีมีค่าให้.................รักษา เป็นดั่งศรีกัลยา-...............ณมิตรแท้ ล้ำเลิศประเสริฐพา............เจริญกิจ เนืองนิตย์คราทุกข์แม้.

39. โกธํ ปญฺญาย อุจฺฉินฺเท พึงตัดความโกรธด้วยปัญญา โทสะเกิดลุกไหม้............แผดเผา เพลิงเร่าร้อนสุมเอา.........ปวดร้าว ปัญญาส่องธรรมเนา........เห็นเหตุ ดับกิเลสโกรธสูญห้าว......จิตอะคร้าวสร่างเย

ทั้งๆที่ฝึกเจริญสติอยู่ตลอด และสติทำให้เกิดปัญญา ต้องฉลาด เฉลียว มากกว่าคนทั่วไปสิ อย่างน้อย ก็ต้องรู้เท่าทัน โลภะ โทสะ โมหะ ของคนที่อยู่รอบข้าง ไม่ให้มาหาผลประโยชน์ อาจมีจุดบกพร่องในระบบการเรียนกา

มันจะมีลัทธิเพี้ยนๆ ชอบพูดว่า ไม่ท่องตำรา หรือ ไม่เอาจิตเป็นอนัตตา ไม่เป็นสัมมาทิฏฐิ พวกนี้ยกพระพุทธเจ้า พระธรรมมั่วๆ มาโจมตีผู้เห็นต่าง กลัวการปฏิบัติและสมาธิจนขี้ขึ้นสมอง พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า &l

พระนักพัฒนาช่วยเหลือสังคมไม่ต้องมี"ลาภ ยศ สรรเสริญ" มีการเมืองบ้างแต่ก็สอนเรื่องดีๆ