ลูกกับสัตว์เลี้ยงมันเหมือนกันไหมคับ

มันมีวันนึงผมกลับจากโรงเรียน6โมงเย็น วันนั้นผมเหนื่อยมากกเพราะผมพึ่งซ้อมกีฬาสีเสร็จเเล้วผมมีการบ้านอีก เเล้วก็ต้องเตรียมชุดรด.อีก เเม่ผมบอกให้ผมไปให้อาหารสุนัขเเละเปลี่ยนถาดปัสสาวะของสุนัข เเล้วผมบอกเเม่ผมว่า"ผมขอทำการบ้านก่อนเเปปนึงได้ไหม"เเม่ผมบอกว่า"เเค่นี้ทำให้ไม่ได้หรอ เดี๋ยวทำเองก็ได้!" ผมบอกเเม่ว่า"อะเดี๋ยวไม้(ชื่อผม)ทำเอง" เเม่ผมบอกว่า"ไม่ต้องๆ เดี๋ยวทำเอง!" ผมก็เลยพยักหน้าเเบบงงๆ เเล้วผมก็ไปทำการบ้านต่อ เเล้วผมไปขอโทษเเม่หลายครั้งมากเเล้วที่ได้กลับมาคือการไม่ตอบเเล้วเดินหนี ผมไม่ได้คุยกับเเม่มา2อาทิตย์เเล้ว เเค่เรื่องที่ผมขอทำการบ้านก่อนให้อาหารสุนัข เเล้วผมก็เลยนึกถึงตอนที่เเม่ผมบอกว่า"เด็ก(ผมอายุ16)ไม่ควรไปเเย้งผู้ใหญ่ ห้ามสอนผู้ใหญ่"ผมก็เลยรู้สึกน้อยใจ นี่ผมเเสดงความคิดเห็นไม่ได้เลยหรอ ได้เเต่ฟังอย่างเดียวงั้นหรอ เเม่คือผู้ที่ให้เงินเเล้วจะสั่งอะไรได้อย่างงั้นหรอ นี่ผมเป็นสัตว์เลี้ยงหรอลูกกันเเน่ นี่มันไม่ใช่เเค่ครั้งเดียว ผมต้องนั่งฟังคำต่อว่าจนจบเเบบไม่ได้พูดอะไรเลยสักคำเดียว ผมมันต่างอะไรกับสัตว์เลี้ยง เเล้วผมต้องทำไงต่อครับ