ไม่มีเพื่อนครับ

แม้แต่คนคุยยังไม่มี อาจจะมีเข้ามาบ้าง แต่... สำหรับเราทำไมมันยากจังที่จะมีใครสักคน แอบเหงาบ้าง แต่ก็เหงามากด้วย แอบชอบก็มีทั่วไปปกติ แต่ก็ไม่กล้าเข้าหาใครก่อน คนมาจีบก็มี หายไปเองบ้าง เราไม่ชอบบ้าง

แนะนำตัวก่อนนะคะ เราเป็นผู้หญิงคนหนึ่งธรรมดาอาจจะธรรมดามากก และที่ธรรมดามากกว่านั้นคือ เวลาเริ่มชอบใครเข้าหาใครก็แห้วตลอดเลยค่ะ 555 ธรรมดาโน๊ะ จนวันนึงก็ตัดสินใจคิดว่า กลับมาโฟกัสชีวิตของตัวเองดี

การเจอกันกันคุยกันในปัจจุบันมันง่ายนะคะแต่ที่ยากน่าจะความเข้ากันและก็ความจริงใจคือหนูรู้สึกสงสัยว่าการที่เราอยากเจอคสพ.ดีๆนี้เรายังจะสามารถเจอได้อยู่ไหมแล้วจากไหน​ แอพหาคู่ก็ดูยิ่งน่ากลัวยิ่งหาความจริ

เราไม่รู้หรอกค่ะว่าเรารักเเขาแค่ไหน แต่ นี่ก็สามปีแล้วเรายังรู้สึกคิดถึงเขาอยู่เลย เราพยายามเปิดใจคุยกับคนอื่นแต่เราก็รู้สึกเบื่อ ทุกวันนี้เราเหงา เหงามาก ไม่แน่ใจว่าการที่เราจริงใจกับเขา และยังซื่อส

เราใช้เวลาตัดสินใจอยู่นานมาก เพราะ1 ปีหลังมานี้ เราทะเลาะกันบ่อยมากค่ะ เรื่องเล่นเกมส์ ต้องบอกก่อนว่าหนูกับแฟน อายุ ห่างกัน 4 ปี ซึ่งหนูแก่กว่า เค้ายังเรียนอยู่แต่หนู ทำงานแล้ว ปัญหามันเริ่มจาก ปัญหาพ

คำถามตามกระทู้เลยค่ะ ‘ถ้าทั้งชีวิตคุณเหลือเพื่อนสนิทอยู่คนเดียว แต่ไม่สบายใจที่จะคบเพื่อนคนนี้ คุณจะยังคบต่อไหม’ อยากรู้ความคิดเห็นของเพื่อนๆค่ะ ว่าคิดอย่างไรกันบ้าง สมัยเรียน เรามีเพื่อ

พ่อกับแม่แยกทางกันตอนเข้าโรงเรียนใหม่ๆแม่ก็ถามว่าหนูอยากไปอยู่หอไหมหนูก็ตอบว่าอยากแม่เลยให้ไปคุยกับพ่อพ่อบอกว่าถ้าไปอยู่พ่อไม่ช่วยค่าอะไรนะช่วยแค่ค่ากินรรด้วยความที่แม่หนูก็ไม่ได้มีอาชีพที่ทีเงินมากไห

เที่ยวสอนว่าให้เป็นตัวของตัวเอง ใครไม่ยอมรับไม่เป็นไรมันจะได้คัดคนที่จริงใจเข้าหาเรา แต่ในโลกความเป็นจริงคือเขาดูที่ภายนอกกันทั้งนั้น ถ้าเราต้องทำงาน ที่ต้องพึ่งพาคอนเน็คชั่น บุคลิกภายนอกเป็นสิ่งสำคั