ท่านชอบคนที่พูดชัดเจนเกินไปหรือเปล่าครับ

แม่ผมนี่เวลาพูด  องค์ประกอบครบถ้วน   ชัดเจนทุกคำ  ไม่มีคำที่ฟังแล้วก้ำกึ่งเป็นความหมายอื่นเลย
ที่สำคัญฟังแล้วเคลียร์  ไม่ต้องถามต่อ  ไม่มีอะไรต้องคิดต่อ

แต่ผมกลับรู้สึกว่า   มันเปิดเผยเกินไป  คนนอกฟังก็จะรู้ทันที เข้าใจทันที  อะไรที่เป็นความลับคนรอบข้างก็จะฟังเข้าใจได้ทันที

ชอบแบบพูดแล้วมีกั๊กๆบ้าง   พูดสัก70% แล้วให้ไปคิดต่อเองอีก 30%บ้าง  พูดคำที่สามารถตีความไปอย่างอื่นได้บ้าง
ตัดคำไม่จำเป็นออกบ้าง  เช่น  ไม่พูดชื่อ  ไม่พูดลักษณะ  ย่อให้เหลือคำที่จำเป็นๆก็พอ  เพื่อป้องกันคนรอบข้างฟังแล้วเอาไปพูดต่อ

ผมกลับชอบเพื่อนสนิทผม  เวลาคุยก็จะพูดสั้นๆได้ใจความ  ตัดคำไม่จำเป็นเออก   บางครั้งก็จะไม่พูดชื่อคนที่เรากำลังนินทา   

สรุปสั้นๆ ชอบคนที่สื่อสารแล้วให้เข้าใจกันแค่สองคนก็พอ  ไม่ต้องชัดเจนเกินไปจนเผื่อแผ่ให้คนรอบๆที่ได้ยินเข้าใจตาม

ขอความเห็นกรณีนี้หน่อยครับ