เพื่อนๆพี่ๆคนไหนเคยลำบากใจเวลาซื้อของฝากให้คนอื่นไหมครับ
เรื่องมันมีอยู่ว่า ตั้งแต่ตอนผมเรียนม.ต้น ได้มีโอกาสขึ้นมากรุงเทพ
(บ้านผมอยู่สามจังหวัดชายแดนใต้ และทางโรงเรียนส่งมาให้ทำกิจกรรมที่กทม.)
ในตอนนั้นการจะได้ขึ้นมากรุงเทพเป็นอะไรที่ยากมากๆสำหรับคนแถวบ้านผม
เพื่อนๆก็พูดแนวๆ ให้ซื้อของมาฝากด้วย
ด้วยความที่เพิ่งขึ้นมาครั้งแรก และไม่รู้จะซื้ออะไร เลยซื้อพวงกุญแจไปฝากเพื่อนๆ
แต่ตอนที่ให้ของฝาก เพื่อนบอกว่า '' นี่ของฝากจากกรุงเทพหรอ ซื้อจากร้านข้างๆโรงเรียนยังได้เลย ''
บอกตามตรง ตอนนั้นหน้าชาแปลกๆ ตั้งแต่นั้นมาก็จะคิดมากตลอดเวลาต้องซื้อของฝากให้ใคร
พอพูดถึงเรื่องนี้แล้วก็พาทำให้คิดถึงเหตุการณ์ตอนเรียนมหาลัย
ผมได้ทุนมาเรียนมหาลัยแถวๆกรุงเทพ พอปิดเทอมก็จะกลับบ้าน ผมก็ซื้อพวกขนมทั่วไปไปฝาก
ก็มีญาติๆถามปนสงสัยว่า ทำไมไม่มีของฝากจากกรุงเทพเลย มีแต่ขนมที่ซื้อได้ที่บ้าน
ผมเลยสงสัยว่า ของฝากจากกรุงเทพแท้ๆนี่มันคืออะไรกันแน่
ผมเคยอ่านหนังสือเจอมาว่าของขวัญที่ดีที่สุดคือเงิน เพราะเวลาเราซื้ออะไรไปให้อาจไม่ถูกใจคนรับ
การให้เงินคือดีที่สุด แต่ในแง่ของความรู้สึกคงเป็นอีกเรื่องหนึ่ง คิดเห็นกันยังไงครับ
ลำบากใจเวลาซื้อของฝากหรือของขวัญให้คนอื่น
เรื่องมันมีอยู่ว่า ตั้งแต่ตอนผมเรียนม.ต้น ได้มีโอกาสขึ้นมากรุงเทพ
(บ้านผมอยู่สามจังหวัดชายแดนใต้ และทางโรงเรียนส่งมาให้ทำกิจกรรมที่กทม.)
ในตอนนั้นการจะได้ขึ้นมากรุงเทพเป็นอะไรที่ยากมากๆสำหรับคนแถวบ้านผม
เพื่อนๆก็พูดแนวๆ ให้ซื้อของมาฝากด้วย
ด้วยความที่เพิ่งขึ้นมาครั้งแรก และไม่รู้จะซื้ออะไร เลยซื้อพวงกุญแจไปฝากเพื่อนๆ
แต่ตอนที่ให้ของฝาก เพื่อนบอกว่า '' นี่ของฝากจากกรุงเทพหรอ ซื้อจากร้านข้างๆโรงเรียนยังได้เลย ''
บอกตามตรง ตอนนั้นหน้าชาแปลกๆ ตั้งแต่นั้นมาก็จะคิดมากตลอดเวลาต้องซื้อของฝากให้ใคร
พอพูดถึงเรื่องนี้แล้วก็พาทำให้คิดถึงเหตุการณ์ตอนเรียนมหาลัย
ผมได้ทุนมาเรียนมหาลัยแถวๆกรุงเทพ พอปิดเทอมก็จะกลับบ้าน ผมก็ซื้อพวกขนมทั่วไปไปฝาก
ก็มีญาติๆถามปนสงสัยว่า ทำไมไม่มีของฝากจากกรุงเทพเลย มีแต่ขนมที่ซื้อได้ที่บ้าน
ผมเลยสงสัยว่า ของฝากจากกรุงเทพแท้ๆนี่มันคืออะไรกันแน่
ผมเคยอ่านหนังสือเจอมาว่าของขวัญที่ดีที่สุดคือเงิน เพราะเวลาเราซื้ออะไรไปให้อาจไม่ถูกใจคนรับ
การให้เงินคือดีที่สุด แต่ในแง่ของความรู้สึกคงเป็นอีกเรื่องหนึ่ง คิดเห็นกันยังไงครับ