สหวัดดีครับ ตอนนี้ผมรู้สึกไม่มีความสุขกับอะไรเลยนอกจากการเสพหนังโป๊เเละช่วยตัวเอง ไม่ว่าจะทำอะไรก็ไม่มีความสุขเท่าดูหนังโป๊เเละช่วยตัวเอง
ผมเวลาอยู่คนเดียวจะช่วยตัวเองวันละ 2-4 ครั้งต่อวัน หรือถ้าไม่มีเวลาจริงๆก็วันละ 1 ครั้ง ผมเริ่มช่วยตัวเองตั้งเเต่ป.4 จนตอนนี้อายุ 22 ก็ยังช่วยตัวเองต่อเนื่องมาเรื่อยๆ
ผมพยายามจะทำให้น้อยลง เเต่ก็มีสองมุมมองคือมันเป็นเรื่องปกติ กับ ผมกำลังหมกมุ่นเกินไป ตอนที่ตั้งใจอยากจะหยุดก็มีเหตุผลว่าผมหมกมุ่นมากเกินไป เเต่พอผ่านไปสองสามวันก็คิดว่ามัน การช่วยตัวเองเป็นเรื่องปกติ เเล้วก็กลับมาโหมจากวันละครั้ง เป็นวันละ 2-3 ครั้ง
เรารู้สึกไม่มีความสุขเลย ผมไม่รู้ว่ามันเป็นที่ตัวผมเอง หรือเป็นที่การช่วยตัวเอง ผมฟังเพลงก็เป็นเเค่เสียงผ่านหู กินข้าวก็เเค่ของที่เข้าไปในปากไม่รู้รส อ่านหนังสือก็อ่านไม่รู้เรื่อง คุยกับคนก็นึกคำพูดไม่ออก สื่อสารความรู้สึกตัวเองไม่ได้ เลยทำให้เจอปัญหาบ่อยๆ ทั้งกับเเฟนเเละคนรอบข้าง ไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง เริ่มกังวล เครียด เครียดเเล้วก็มาช่วยตัวเอง ผมพยายามหากิจกรรม เข้าสังคมให้ตัวเองมีความสุข เเต่ก็กลับพบว่า ผมไม่ได้มีความสุขจริงๆ ผมรู้สึกว่ากำลังหลอกตัวเองว่ามีความสุข ผมยิ้มเพราะผมคิดว่าต้องยิ้ม หัวเราะเพราะคิดว่าต้องหัวเราะ
ตอนตื่นเช้าก่อนไปทำงานก็ช่วยตัวเอง หลังจากทำงานเสร็จ ก็รีบกลับบ้านมาช่วยตัวเอง ทุกครั้งมีว่างหรือพักจากงานก็จะดูคลิปเเทบจะตลอด โทรศัพท์ 80% ของการใช้งานคือดูคลิป
ผมมีเเฟนเเล้ว ก็มีเซ็กส์กัน 2-3 ครั้งต่ออาทิตย์ เเละหลังจากมีเซ็กส์กับเเฟนผมก็ต้องกลับบ้านมาช่วยตัวเองต่อ รู้สึกว่าการมีเซ็กส์ไม่มีความสุขเท่าการช่วยตัวเอง ช่วยตัวเองเราได้เห็นดาราสวยๆ สเปคที่เราชอบ
ผมรู้สึกว่าชีวิตผมมีเเต่การช่วยตัวเอง ทุกๆครั้งที่เครียด กดดัน ก็มักจะช่วยตัวเองก็ให้รู้สึกผ่อนคลาย ก่อนนอนก็ต้องช่วยตัวเองเพื่อให้นอนหลับ เเละในบางทีเมื่อถึงเวลาเเม้จะไม่มีอารมณ์ก็จำทำ เพราะรู้สึกว่าเรากำลังจะเสียโอกาสการช่วยตัวเองไป
ผมรู้สึกทรมานกับการมีชีวิตเเบบนี้ ผมรู้สึกไม่มีค่า ไม่มีความมั่นใจ ไม่มีความหนักเเน่น ไม่กล้าตัดสินใจ คิดลบ ขี้กังวล เครียดง่าย ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ผมตอนนี้ในวัย 22 ความคิดเหมือนกับเด็กอายุ 5 ขวบ ตรงนี้ยิ่งทำให้ผมไม่มั่นใจในการคุยกับคนอื่นมากๆ เพราะกลัวคนอื่นดูถูก รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่ไม่น่าคบหา
ผมอยากจะรู้จริงๆเลยครับว่า ถ้าผมหยุดช่วยตัวเองเเล้ว ผมจะกลับมามีความสุขกับชีวิตอีกครั้งไหม ผมจะกลับมามีความสุขกับการดูหนัง ฟังเพลง คุยกับคนอื่นอีกไหม ผมไม่มีความหนักเเน่นมากพอ ทุกๆครั้งที่หยุดก็จะจบที่ "มันเป็นเรื่องปกติ"
บางครั้งผมคิดว่าในเมื่อชีวิตเราไม่มีความสุขเลย เราจะอยู่ไปทำไม ช่วงไม่ปีที่ผ่านมาผมคิดเรื่องฆ่าตัวตายค่อนข้างบ่อย
ผมอยากมีความสุขกับชีวิต มันจะดีขึ้นจริงๆไหมครับถ้าผมหยุดเเล้ว
ความสุขอย่างเดียวในชีวิตผมคือการช่วยตัวเอง
ผมเวลาอยู่คนเดียวจะช่วยตัวเองวันละ 2-4 ครั้งต่อวัน หรือถ้าไม่มีเวลาจริงๆก็วันละ 1 ครั้ง ผมเริ่มช่วยตัวเองตั้งเเต่ป.4 จนตอนนี้อายุ 22 ก็ยังช่วยตัวเองต่อเนื่องมาเรื่อยๆ
ผมพยายามจะทำให้น้อยลง เเต่ก็มีสองมุมมองคือมันเป็นเรื่องปกติ กับ ผมกำลังหมกมุ่นเกินไป ตอนที่ตั้งใจอยากจะหยุดก็มีเหตุผลว่าผมหมกมุ่นมากเกินไป เเต่พอผ่านไปสองสามวันก็คิดว่ามัน การช่วยตัวเองเป็นเรื่องปกติ เเล้วก็กลับมาโหมจากวันละครั้ง เป็นวันละ 2-3 ครั้ง
เรารู้สึกไม่มีความสุขเลย ผมไม่รู้ว่ามันเป็นที่ตัวผมเอง หรือเป็นที่การช่วยตัวเอง ผมฟังเพลงก็เป็นเเค่เสียงผ่านหู กินข้าวก็เเค่ของที่เข้าไปในปากไม่รู้รส อ่านหนังสือก็อ่านไม่รู้เรื่อง คุยกับคนก็นึกคำพูดไม่ออก สื่อสารความรู้สึกตัวเองไม่ได้ เลยทำให้เจอปัญหาบ่อยๆ ทั้งกับเเฟนเเละคนรอบข้าง ไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง เริ่มกังวล เครียด เครียดเเล้วก็มาช่วยตัวเอง ผมพยายามหากิจกรรม เข้าสังคมให้ตัวเองมีความสุข เเต่ก็กลับพบว่า ผมไม่ได้มีความสุขจริงๆ ผมรู้สึกว่ากำลังหลอกตัวเองว่ามีความสุข ผมยิ้มเพราะผมคิดว่าต้องยิ้ม หัวเราะเพราะคิดว่าต้องหัวเราะ
ตอนตื่นเช้าก่อนไปทำงานก็ช่วยตัวเอง หลังจากทำงานเสร็จ ก็รีบกลับบ้านมาช่วยตัวเอง ทุกครั้งมีว่างหรือพักจากงานก็จะดูคลิปเเทบจะตลอด โทรศัพท์ 80% ของการใช้งานคือดูคลิป
ผมมีเเฟนเเล้ว ก็มีเซ็กส์กัน 2-3 ครั้งต่ออาทิตย์ เเละหลังจากมีเซ็กส์กับเเฟนผมก็ต้องกลับบ้านมาช่วยตัวเองต่อ รู้สึกว่าการมีเซ็กส์ไม่มีความสุขเท่าการช่วยตัวเอง ช่วยตัวเองเราได้เห็นดาราสวยๆ สเปคที่เราชอบ
ผมรู้สึกว่าชีวิตผมมีเเต่การช่วยตัวเอง ทุกๆครั้งที่เครียด กดดัน ก็มักจะช่วยตัวเองก็ให้รู้สึกผ่อนคลาย ก่อนนอนก็ต้องช่วยตัวเองเพื่อให้นอนหลับ เเละในบางทีเมื่อถึงเวลาเเม้จะไม่มีอารมณ์ก็จำทำ เพราะรู้สึกว่าเรากำลังจะเสียโอกาสการช่วยตัวเองไป
ผมรู้สึกทรมานกับการมีชีวิตเเบบนี้ ผมรู้สึกไม่มีค่า ไม่มีความมั่นใจ ไม่มีความหนักเเน่น ไม่กล้าตัดสินใจ คิดลบ ขี้กังวล เครียดง่าย ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ผมตอนนี้ในวัย 22 ความคิดเหมือนกับเด็กอายุ 5 ขวบ ตรงนี้ยิ่งทำให้ผมไม่มั่นใจในการคุยกับคนอื่นมากๆ เพราะกลัวคนอื่นดูถูก รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่ไม่น่าคบหา
ผมอยากจะรู้จริงๆเลยครับว่า ถ้าผมหยุดช่วยตัวเองเเล้ว ผมจะกลับมามีความสุขกับชีวิตอีกครั้งไหม ผมจะกลับมามีความสุขกับการดูหนัง ฟังเพลง คุยกับคนอื่นอีกไหม ผมไม่มีความหนักเเน่นมากพอ ทุกๆครั้งที่หยุดก็จะจบที่ "มันเป็นเรื่องปกติ"
บางครั้งผมคิดว่าในเมื่อชีวิตเราไม่มีความสุขเลย เราจะอยู่ไปทำไม ช่วงไม่ปีที่ผ่านมาผมคิดเรื่องฆ่าตัวตายค่อนข้างบ่อย
ผมอยากมีความสุขกับชีวิต มันจะดีขึ้นจริงๆไหมครับถ้าผมหยุดเเล้ว