ผมอายุ 20 ต้นๆ เป็นนักศึกษาครู ผมเคยโดนบอกว่าผมเป็นคนดีเกินไป แต่ผมไม่เคยคิดอย่างนั้นเลย โอเคผมคิดว่าตัวเองเป็นคนดีในระดับนึงเท่านั้น
คือ ลักษณะนิสัยที่ทำให้ผมคิดว่าค่อนข้างต่างจากคนอื่นคือ
1. ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดหยาบกับเพื่อนเลยแต่ชอบพูดทะลึ่งกับเพื่อนผู้ชายที่สนิทแต่จะพูดในที่ที่มีแทบไม่มีคน ซึ่งๆผมคิดว่าเค้าสนิทกับผมมากที่สุดแต่ตัวเค้าสนิทกับเพื่อนอีกหลายๆคนมากกว่า ไม่แปลกเพราะผมกับเค้าศีลไม่เสมอกัน และผมจะมีเพื่อนสนิทๆจริงประมาณแค่ 1-2 คน เพื่อนสนิทพูดกูกับผมแต่ผมกลับไม่พูดกับเค้า
2. ผมแทบไม่เคยด่าเพื่อนหรือใครแรงๆเลย จะตักเตือนดีๆหรือพูดให้ขำๆเป็นมุกตลกแค่นั้น แต่ตอนผมยังเด็กกับน้องแท้ๆผมเคยด่าแรงๆเพื่อให้เค้าปรับตัวผมรู้สึกผิดจนทุกวันนี้
3.ตอนนี้ผมยังใช้เงินพ่อแม่ในชีวิตมหาลัย ผมก็มีกิเลส อยากไปเที่ยวผับบาร์ หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่ผมก็ต้องห้ามใจตัวเองเพราะนี่ไม่ใช่เงินของเราเป็นเงินของพ่อแม่จากการทำงาน ทำให้กลางคืนอยู่หอ กลางวันถ้าว่างๆออกไปข้างนอกแค่ออกกำลังกายกับหาข้าวกินแบบประหยัดๆไม่ฟุ่มเฟือย
4. ผมเป็นคนตรงต่อเวลาเสมอแทบไม่เคยเข้าเรียนสาย
5. ผมไม่ได้เป็นคนทำอะไรเก่ง แต่เวลามีอาจารย์ขอให้ช่วยงานขนของหรืออะไรก็ตามก็ยินดีที่จะช่วยไม่อู้งานและไม่ถอดใจ ทั้งๆที่สามารถทำได้
6. ผมชอบให้เกียรติคนอื่นมากๆ และมักคิดถึงความรู้สึกของคนอื่น บางคนโดนแกล้งโดนล้อประจำ แต่มาอยู่กับผมผมก็พูดกับเค้าปกติ กับผู้หญิงไม่เคยพูดจาล่วงเกิน ด่า หรือแต๊ะอั๋งเลยกับอาจารย์ที่ชอบดุ หรือเคร่งครัดเพื่อนหลายคนไม่ชอบแต่กับผมกลับเห็นข้อดีและผมปฏิบัติตัวให้เกียรติอาจารย์
7. โซเชียล ผมไม่เคยโพสอะไร ไม่ดี ที่ใส่ร้ายใคร หรือโพสบ่น หรือโพสเฟสนิวส์เลย เพราะคิดว่าเฟสบุ๊คไม่ใช่ที่ส่วนตัวแต่เป็นพื้นที่สาธารณะจะทำอะไรก็ต้องระวัง
8. คือผมคิดว่าผมเป็นคนหน้าตากลางๆอาจมีมุมหล่อบ้าง มี(คนเคยบอกว่าผมหล่อ)ตัวค่อนข้างไม่สูง สูงประมาณ 165 -168 และไม่ขาว เคยคิดว่าคงมีผู้หญิงไม่กี่คนที่มาชอบเราแต่ที่ไหนได้ ผมเคยรูสึกว่าตัวเองมีผู้หญิงมาชอบค่อนข้างเยอะตั้งแต่มัธยมถึงมหาลัยเลย จนถึงฝึกสอน ผมสอน ม.5 อาจะเหมือนโม้แต่ผมก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันว่าจะมีนักเรียนที่สอนมาชอบเราตอนเราฝึกสอนผมสอนม. ปลาย แต่ผมแกล้งไม่รู้เพราะผมคิดว่าผมต้องมีจรรยาบรรณของครู
ผู้หญิงที่พูดมาณ เวลามัธยมถึงมหาลัย นั้นบางคนก็ยังไม่ใช่ บางคนผมเคยเห็นพฤติกรรมไม่ดีเลยไม่ชอบ และกับบางคนผมอาจชอบเค้าแต่ผมคิดว่าตัวเองยังไม่พร้อมต้องพัฒนาอะไรหลายอย่างในตัวผมจนเวลาล่วงเลยก็ยังไม่ได้ทำอะไรก็จากลากันแยกย้ายกันจนเค้าก็มีแฟนแล้ว หรือบางคนผมเฉยใส่จนเค้าคิดว่าผมไม่สนใจแล้วก็ไม่ได้อะไรกับผมแล้ว จนบางครั้งผมยังรู้สึกผิดกับผู้หญิงที่ทำดีกับผมเลย เค้าปรับปรุงตัวเพื่อให้ผมชอบเค้าแต่ผมเหมือนไม่ได้ตอบแทนอะไรเค้าจนคิดว่าเป็นบาป ผมเคยมีคนคุยแต่ก็ยังไม่ใช่ จนตอนนี้แอบเกรงว่าจะโสดอีกนานเพราะผมชอบผู้หญิงที่ตัวตน และจิตใจที่ดี แต่กลับหายากเหลือเกิน แต่ตอนนี้ก็ยังรู้สึกว่ามีผู้หญิงคนนึงที่ชอบเรามากๆตั้งแต่เพิ่งเข้ามหาลัยจนถึงตอนนี้เค้าชอบแอบมองผมและผมเคยบังเอิญได้ยินว่าเค้าจะบอกชอบผมโดยชวนเพื่อนไปด้วย แค่เค้าไม่กล้า และเค้าไม่รู้เลยว่าตอนนั้นผมแอบฟังอยู่ ซึ่งขณะนี้ผมคิดว่าตัวเองก็ยังไม่พร้อมมีแฟน ซึ่งเมื่อก่อนเคยคิดว่าพร้อม
ที่พูดมานี้ผมไม่เคยระบายให้ใครฟังเลยเพราะบางอย่างมันน่าเหลือเชื่อมากๆและถ้าผมเล่าให้เพื่อนฟังกลัวเค้าจะไม่เชื่อและกลัวว่ามีบางคนน้อยเนื้อต่ำใจว่าทำไมไม่เสน่แรงเหมือนผมบ้างกลายเป็นผมทำให้เค้ารู้สึกไม่ดีอีก
9. ผมไม่ดื่มเหล้า ไม่เป็นสูบบุหรี่ ไม่มั่วสาวไม่ เจ้าชู้
และสุดท้ายตัวตนของผมแบบนี้ทำให้เพื่อนน้อย ชอบเดินคนเดียวบ้าง รู้สึกเหงาไม่ใช่เพราะอยู่คนเดียวนะแต่คิดว่าจะมีใครคิดเหมือนเราบ้างไหมนิสัยเข้ากับเราได้ไหม แถมงานผมก็หนักอีก บางครั้งเรื่องในใจก็ไม่ค่อยระบายให้ใครฟัง แลไม่อยากให้พ่อแม่หนักใจกับเรื่องไร้สาระของผม ผมอยากถามว่าพอมีวิธีที่ทำให้ผมหนักแน่นกับสิ่งที่ดีในตัวเอง โดยที่ไม่รู้สึกท้อและเหงาบ้างไหมครับ คือทำให้ผมไม่รู้สึกคิดว่าตัวเองแปลกจนรู้สึกเหงาและคิดมากแบบนี้ครับ
ผมเป็นคนรุ่นใหม่ที่รู้สึกว่าบางอย่างก็ดีเกินไปจนรู้สึกแตกต่างจากคนอื่น จนบางครั้งรู้สึกเหงาแปลกๆ