(เหตุการณ์ช่วงปิดเทอม)หนูอายุ15ที่บ้านมีน้องเล็กหนูเป็นพี่คนโตตั้งแต่เกิดก็ได้ยินแต่เสียด่าของคนในบ้าน ยายหนูอายุ60กว่าๆแล้วค่ะเค้าบ่นด่าเป็นประจำเราก็ไม่ได้เถียงอะไรเพราะได้ยินมาจนชินตั้งแต่เกิดแต่พอขึ้นมัธยม พ่อกับแม่ก็ชอบเถียงกันตอนหนูใกล้จะนอนด้วยความห้ องติดกันหนูได้ยินประจำเลย เรื่องเงินๆทองๆปัญหาพื้นเพ แต่พอมันนานเข้าไปหนูรู้สึกอึดอัดไม่อยากได้ยินช่วงเวลาใกล้หลับมักใส่หูฟังเปิดเพลงเพื่อไม่ต้องรับรู้รับฟัง เช้าตื่นมาต้องดูน้อง และรับฟังยายบ่นไปพร้อมๆกัน จนได้ไปเที่ยวกรุงเทพ2อาทิตย์รู้สึกต่างจากที่บ้าน ใช่ค่ะมันเสียเงินมากกว่าแต่เรารู้สึกมีความสุข การได้ใช้ชีวิตเองขึ้นรถเมล์ทันบ้างไม่ทันบ้าง ได้อยู่คนเดียวหลับอย่างไม่ต้องได้ยินอะไรก่อนนอน แต่เข้าใจนะคะว่าหนูอยู่ตลอดไปไม่ได้หนูยังพึ่งพาตัวเองไม่ได้ ยังต้องขอเงินพ่อกับแม่ แต่รู้สึกไม่อยากกลับบ้านเลยค่ะ แม้ว่าในลึกๆก็รู้ตัวดีว่าต้องกลับไปดูแลน้องช่วยแม่กับพ่อแล้วก็ยาย แต่เทียบกันแล้ว ทำไมมาอยู่ที่นี่แค่อาทิตย์กว่ารู้สึกมีความสุขมากกว่าอยู่บ้านมาตั้งแต่เกิดคะ
รู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไป
(เหตุการณ์ช่วงปิดเทอม)หนูอายุ15ที่บ้านมีน้องเล็กหนูเป็นพี่คนโตตั้งแต่เกิดก็ได้ยินแต่เสียด่าของคนในบ้าน ยายหนูอายุ60กว่าๆแล้วค่ะเค้าบ่นด่าเป็นประจำเราก็ไม่ได้เถียงอะไรเพราะได้ยินมาจนชินตั้งแต่เกิดแต่พอขึ้นมัธยม พ่อกับแม่ก็ชอบเถียงกันตอนหนูใกล้จะนอนด้วยความห้ องติดกันหนูได้ยินประจำเลย เรื่องเงินๆทองๆปัญหาพื้นเพ แต่พอมันนานเข้าไปหนูรู้สึกอึดอัดไม่อยากได้ยินช่วงเวลาใกล้หลับมักใส่หูฟังเปิดเพลงเพื่อไม่ต้องรับรู้รับฟัง เช้าตื่นมาต้องดูน้อง และรับฟังยายบ่นไปพร้อมๆกัน จนได้ไปเที่ยวกรุงเทพ2อาทิตย์รู้สึกต่างจากที่บ้าน ใช่ค่ะมันเสียเงินมากกว่าแต่เรารู้สึกมีความสุข การได้ใช้ชีวิตเองขึ้นรถเมล์ทันบ้างไม่ทันบ้าง ได้อยู่คนเดียวหลับอย่างไม่ต้องได้ยินอะไรก่อนนอน แต่เข้าใจนะคะว่าหนูอยู่ตลอดไปไม่ได้หนูยังพึ่งพาตัวเองไม่ได้ ยังต้องขอเงินพ่อกับแม่ แต่รู้สึกไม่อยากกลับบ้านเลยค่ะ แม้ว่าในลึกๆก็รู้ตัวดีว่าต้องกลับไปดูแลน้องช่วยแม่กับพ่อแล้วก็ยาย แต่เทียบกันแล้ว ทำไมมาอยู่ที่นี่แค่อาทิตย์กว่ารู้สึกมีความสุขมากกว่าอยู่บ้านมาตั้งแต่เกิดคะ