เเม่มีเราลูก3คน มีพี่สาว มีพี่ชาย เเละเราเป็นน้องสุดท้อง แต่พี่สาวมีครอบครัวแยกออกไปนานๆจะส่งเงินมาที ทีละ500 เราทำงานตั้งแต่อายุ18ปี จนถึง26ปี ปัจจุบัน เงินเดือนออกเเบ่งให้แม่ตลอด แต่พี่ชายไม่ทำงานเลย แถมมีลูกติดอีก1คน พ่อแม่เราเเก่เเล้ว ก็ไม่ได้ทำงานเหมือนกัน หลานเราก็เป็นคนเลี้ยงเหมือนกันอยากกินไรซื้อให้กินหมด พี่ชายชอบเล่นพนันออนไลน์ แถมเคยติดคุกคดีเสพยา ซึ่งมีแต่เราคนเดียวที่หาเงินมาเลี้ยงครอบครัว เงินเดือนลูกจ้างรายวัน เดือนนึงได้ไม่ถึงหมื่น แถมยังต้องมาใช้จ่ายทุกอย่างในบ้านไหนจะค่ากิน ของใช้ ค่าไฟ ค่าน้ำ น้ำมัน ทุกๆอย่าง และเคยทะเลาะกับแม่หลายครั้งว่าให้บอกพี่ชายไปทำงานหาเงินบ้าง แม่ก็เอาแต่ความคิดตัวเองเป็นใหญ่และไม่เคยเข้าใจเราเลยว่าเหนื่อยแค่ไหน ที่ต้องมาแบกรับภาระอะไรต่างๆ มีครั้งนึ่งทะเลาะกับแม่ด้วยความโมโหเลยพูดออกไปว่า
เรา: บอกมันไปทำงานบ้างสิ ให้หาคนเดียวก็เหนื่อยเหมือนกันนะ
แม่: แค่ทำแค่นี้เหนื่อย จะไปทนอะไรได้ กูเลี้ยงลูกมาแต่ละคนว่ากูไม่เหนื่อยหรอ
เราเลยพูดออกไปด้วยความโมโหอีก
เรา: งั้นก็จะออกจากงาน ขนาดมันยังไม่ทำงานใหญ่จะตายละ ลูกก็มี ไม่มีกินก็ช่าง หาเลี้ยงด้วยแล้วกัน แม่: คิดว่ากูขอกินหรอ ขนาดทำงานอยู่นี้กูไม่เคยเห็นมีอะไรเป็นของตัวเองเลย ยังมีหน้ามาว่ากูไม่มีกูจะอยู่ได้ไหมอีกหรอ
แล้วก็ด่าเราใหญ่เลยแถมบอกจะเเช่งเราด้วย ที่เราพูดไปแบบนั้น เพราะความโมโหจริงๆ ถ้าไม่มีเราครอบครัวจะอยู่ได้หรอไม่ทำงานกัน คนหาเงินมีแค่เราคนเดียวยิ่งบวกกับมาว่าเราว่าไม่มีอะไรเป็นของตัวเองสักอย่าง มันยิ่งทำให้เราน้อยใจเสียใจมาก ที่คนเป็นแม่มาดูถูกเรา วันนั้นเกือบทำให้เราคิดสั้นและไม่ใช่แค่ครั้งเดียว คือแม่ถ้าไม่มีเงินแล้ว ไม่มีใครช่วยเหลือ ก็จะชอบแช่งลูกเป็นปกติ สงสัยครอบครัวเป็นอยู่ทุกวันนี้ ก็เพราะปากแกนั้นเหละ ด้วยความจริงแล้วแม่ไม่เคยที่จะด่าพี่ชายเราเลยไม่ว่าจะทำผิดอะไร ไม่เคยบอกที่จะให้ไปหางานทำด้วยซ้ำ น้าก็ถามว่าไปทำงานด้วยไหม แม่จะรับหน้าตลอดว่าไม่ให้ไป อ้างว่าป่วยไม่สบายอื่นๆ และกับเรา ไม่เคยคิดที่จะถามว่ากินข้าวยังเหนื่อยไหม ไม่มี มีแต่ว่ามีเงินไหมขอหน่อย เราให้เงินแม่ตลอด แต่ไม่อยากให้เพราะพี่มันชอบขอไปเล่นพนัน ซื้อยาสูบเสพยาบ้าง เหตุผลที่จะค่อยอยากให้เงินแม่ อยากจะหนีออกไปให้ไกลๆ เราไม่ได้เกลียดแม่กับพ่อเรานะ รักท่านมาก พ่อแม่เราเลี้ยงเองได้ แต่มันมีพี่ชายนี้เหละที่เราเกลียมากๆๆๆๆ วันๆไม่ทำไร นอนแล้วกิน กินแล้วนอน อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าไม่มีพ่อกับแม่จะเป็นยังไง จะเลี้ยงตัวเองกับลูกรอดไหม
เหนื่อยมากๆ ท้อ.......
พี่ชายไม่ทำการทำงาน
เรา: บอกมันไปทำงานบ้างสิ ให้หาคนเดียวก็เหนื่อยเหมือนกันนะ
แม่: แค่ทำแค่นี้เหนื่อย จะไปทนอะไรได้ กูเลี้ยงลูกมาแต่ละคนว่ากูไม่เหนื่อยหรอ
เราเลยพูดออกไปด้วยความโมโหอีก
เรา: งั้นก็จะออกจากงาน ขนาดมันยังไม่ทำงานใหญ่จะตายละ ลูกก็มี ไม่มีกินก็ช่าง หาเลี้ยงด้วยแล้วกัน แม่: คิดว่ากูขอกินหรอ ขนาดทำงานอยู่นี้กูไม่เคยเห็นมีอะไรเป็นของตัวเองเลย ยังมีหน้ามาว่ากูไม่มีกูจะอยู่ได้ไหมอีกหรอ
แล้วก็ด่าเราใหญ่เลยแถมบอกจะเเช่งเราด้วย ที่เราพูดไปแบบนั้น เพราะความโมโหจริงๆ ถ้าไม่มีเราครอบครัวจะอยู่ได้หรอไม่ทำงานกัน คนหาเงินมีแค่เราคนเดียวยิ่งบวกกับมาว่าเราว่าไม่มีอะไรเป็นของตัวเองสักอย่าง มันยิ่งทำให้เราน้อยใจเสียใจมาก ที่คนเป็นแม่มาดูถูกเรา วันนั้นเกือบทำให้เราคิดสั้นและไม่ใช่แค่ครั้งเดียว คือแม่ถ้าไม่มีเงินแล้ว ไม่มีใครช่วยเหลือ ก็จะชอบแช่งลูกเป็นปกติ สงสัยครอบครัวเป็นอยู่ทุกวันนี้ ก็เพราะปากแกนั้นเหละ ด้วยความจริงแล้วแม่ไม่เคยที่จะด่าพี่ชายเราเลยไม่ว่าจะทำผิดอะไร ไม่เคยบอกที่จะให้ไปหางานทำด้วยซ้ำ น้าก็ถามว่าไปทำงานด้วยไหม แม่จะรับหน้าตลอดว่าไม่ให้ไป อ้างว่าป่วยไม่สบายอื่นๆ และกับเรา ไม่เคยคิดที่จะถามว่ากินข้าวยังเหนื่อยไหม ไม่มี มีแต่ว่ามีเงินไหมขอหน่อย เราให้เงินแม่ตลอด แต่ไม่อยากให้เพราะพี่มันชอบขอไปเล่นพนัน ซื้อยาสูบเสพยาบ้าง เหตุผลที่จะค่อยอยากให้เงินแม่ อยากจะหนีออกไปให้ไกลๆ เราไม่ได้เกลียดแม่กับพ่อเรานะ รักท่านมาก พ่อแม่เราเลี้ยงเองได้ แต่มันมีพี่ชายนี้เหละที่เราเกลียมากๆๆๆๆ วันๆไม่ทำไร นอนแล้วกิน กินแล้วนอน อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าไม่มีพ่อกับแม่จะเป็นยังไง จะเลี้ยงตัวเองกับลูกรอดไหม
เหนื่อยมากๆ ท้อ.......