คือเราทำงานในบริษัทเล็กๆ ที่มีพนักงานไม่เกิน 30 คน ทั้งบริษัท มีผู้หญิงแค่ 3 คน (รวมเราแล้ว) ที่เหลือเป็นผู้ชายทั้งหมดสไตล์ช่างอะเนอะ
ช่วง 2 เดือนแรกที่เราเข้ามาทำงาน นางก็ชอบซื้อข้าว ซื้อขนม มาให้ และแวะเวียนมาคุยด้วยตลอด คุยนานจนบางครั้งก็ไม่ได้ทำงานอะ แบบในใจนี่โคตรอึดอัดเลยนะ อยากทำงานเงียบๆจะได้มีเวลาคิด แต่ก็ไม่กล้าบอกปฏิเสธอะ เพราะนางเป็นทั้งหัวหน้างานและ Hr ที่รับเราเข้าทำงาน, ดูแลงานทุกอย่างคล้ายๆ เจ้าของบริษัทเลยค่ะ feel แบบ Director Officer
และสาเหตุที่เค้าเกลียดเรา ก็เกิดจากที่คนอื่น Deal งานกับ Sup แล้วผิดพลาด บลาๆ และก็โยนความผิดให้เรา โดยที่เราก็อธิบายแล้วว่า มันไม่ได้เกิดจากเรานะ แต่มันเกิดจากอีกคน ลองไปถามเค้าไหม เพราะเราไม่รู้เรื่อง แต่นางไม่ฟังแล้วมาฟาดงวงฟาดงาใส่ นับตั้งแต่วันนั้นเราก็ไม่คุยไม่มองหน้าอีกเลย
มาถึงนิสัยที่นาง action ใส่ เมื่อเจอเรา
- โต้ะทำงานของนางอยู่หน้าออฟฟิศ คล้าย reception พอเราเปิดประตูเข้าออฟฟิศ นางก็จะรีบเบือนหน้าหนี หรือ วิ่งหนีทันที
- จังหวะเดินผ่าน หรือ จำเป็นต้องสวนกัน นางก็จะรีแอคด้วยคำว่า "หยี๊" ทุกครั้ง
- เวลานางเดินมาหาเอกสารที่ใกล้กับโต็ะเรานั่งทำงานอยู่ ก็มักจะพูดว่า "พื้นที่อะโคจร" ให้คนอื่นได้ยินอยู่บ่อยๆ
- ถ้าเมื่อไหร่เราต้องเดินผ่านโต้ะของนาง นางก็เอากระดาษมาปิดบังหน้า ทุกครั้ง
- ฟีลแบบ เจอเราตรงไหน นางก็จะคอยหลบ คอยเลี่ยงหนีตลอด แบบพยายามแสดงตลอดว่า ''กูไม่ชอบนะ" ประมาณนี้
- หรือช่วงเที่ยงๆ นางชอบมาใช้เครื่องถ่ายเอกสาร ซึ่งมันอยู่ใกล้โต้ะเราอีกแหละ พอเจอเรากลับจากพักทานข้าว นางก็รุกรี้ รุกรน เก็บเอกสารที่กระจัดกระจายอยู่ รีบเอาไปวางที่อื่น
- วันดีคืนดี จังหวะเราเปิดประตูเข้าออฟฟิศ แล้วเจอนางที่โต้ะ นางก็รีบกระโดดออกจากเก้าอี้ แทบจะล้มมมมมม !!
- แล้วก็พยายามหาพวก บอกให้คนอื่นไม่ชอบเราไปด้วย แต่ทุกคนก็คุยเล่นกับเราอยู่ดี
- และวันไหนที่ น้องๆผู้ชายเข้ามาหาเรา มาคุยเล่นกับเราที่โต้ะหลายคน นางก็จะะยืนจ้องเราสักพักและหลังจากนั้นก็จะรีแอคหนักเลย ว่ากูไม่ชอบมรึ้งงงงงง
ยอมรับเลยนะว่าช่วงแรกๆ ที่โดนแบบนี้เราไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าถึงทำ ถึงแสดงออแบบนั้น บางทีเราก็โกรธทำไมต้องว่าเราเป็นพื้นที่อะโคจร ทำเหมือนเราเป็นตัวเชื้อโรคที่ต้องหลบเลี่ยงอยู่ตลอด จนทำให้เรารู้สึกประสาท- จิตตก อยู่บ้างแหละ เพราะมันโดนซ้ำๆ เกือบ 2 ปี , แต่โชคดีที่พี่ๆที่ออฟฟิศเกือบทุกคนรัก และเอ็นดูเรา เลยทำให้เราทำงานต่อไปได้ สบายใจขึ้น แบบเข้ากันได้ *ยกเว้นยัยป้าคนนี้คนเดียว* ซึ่ง งง
แล้วพี่ที่ออฟฟิศก็แนะนำดีอะ ว่าอย่าไปใส่ใจ ปล่อยให้เค้าประสาท-คนเดียวพอ เพราะนิสัยนางเป็นแบบนี้มานานมากๆ ใครทำให้นางไม่พอใจนางก็จะทำแบบนี้กับทุกคน ทุกเคส ไม่พอใจใคร แล้วสะบัดตูดหนี ไม่สน ไม่แคร์ใดใด (สาวโสดอะเนอะ) ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงไม่มีเพื่อน แม้แต่ญาติก็ไม่คบ ไปเที่ยวไหนมาไหนก็คนเดียวตลอด เหมือนเป็นจุดศูนย์กลางของโลกมั้ง
ทั้งหมดที่ว่ามานี้ มันเป็นนิสัยที่ปกติไหมคะ หรือ เราแค่อคติ......
ปล. แค่รู้สึกว่า เกลียดเราแบบไร้เหตุผล ทั้งที่ความจริงแล้วเราไม่ใช่ต้นเหตุด้วยซ้ำ แต่ทำไมต้อง reaction กับเราขนาดนั้นอะ เกลียดเข้าไส้งี้มั้ง แต่โดยนิสัยส่วนตัวก็ไม่เข้าไปยุ่ง หรือ เคยชักสีหน้าอะไรใส่เค้าอะ แทบจะมองเค้าเป็นอากาศไปเลย แบบจะทำอะไรก็ทำไปเถอะงี้ แต่ในใจคือสงสัยตลอด ว่า ทำไมต้องทำแบบนี้วะ 555555
ขอบคุณค่าาาา
นิสัยของยัยป้าวัย 60 เป็นแบบนี้มันปกติไหม หรือ เราแค่อคติไปเอง
ช่วง 2 เดือนแรกที่เราเข้ามาทำงาน นางก็ชอบซื้อข้าว ซื้อขนม มาให้ และแวะเวียนมาคุยด้วยตลอด คุยนานจนบางครั้งก็ไม่ได้ทำงานอะ แบบในใจนี่โคตรอึดอัดเลยนะ อยากทำงานเงียบๆจะได้มีเวลาคิด แต่ก็ไม่กล้าบอกปฏิเสธอะ เพราะนางเป็นทั้งหัวหน้างานและ Hr ที่รับเราเข้าทำงาน, ดูแลงานทุกอย่างคล้ายๆ เจ้าของบริษัทเลยค่ะ feel แบบ Director Officer
และสาเหตุที่เค้าเกลียดเรา ก็เกิดจากที่คนอื่น Deal งานกับ Sup แล้วผิดพลาด บลาๆ และก็โยนความผิดให้เรา โดยที่เราก็อธิบายแล้วว่า มันไม่ได้เกิดจากเรานะ แต่มันเกิดจากอีกคน ลองไปถามเค้าไหม เพราะเราไม่รู้เรื่อง แต่นางไม่ฟังแล้วมาฟาดงวงฟาดงาใส่ นับตั้งแต่วันนั้นเราก็ไม่คุยไม่มองหน้าอีกเลย
มาถึงนิสัยที่นาง action ใส่ เมื่อเจอเรา
- โต้ะทำงานของนางอยู่หน้าออฟฟิศ คล้าย reception พอเราเปิดประตูเข้าออฟฟิศ นางก็จะรีบเบือนหน้าหนี หรือ วิ่งหนีทันที
- จังหวะเดินผ่าน หรือ จำเป็นต้องสวนกัน นางก็จะรีแอคด้วยคำว่า "หยี๊" ทุกครั้ง
- เวลานางเดินมาหาเอกสารที่ใกล้กับโต็ะเรานั่งทำงานอยู่ ก็มักจะพูดว่า "พื้นที่อะโคจร" ให้คนอื่นได้ยินอยู่บ่อยๆ
- ถ้าเมื่อไหร่เราต้องเดินผ่านโต้ะของนาง นางก็เอากระดาษมาปิดบังหน้า ทุกครั้ง
- ฟีลแบบ เจอเราตรงไหน นางก็จะคอยหลบ คอยเลี่ยงหนีตลอด แบบพยายามแสดงตลอดว่า ''กูไม่ชอบนะ" ประมาณนี้
- หรือช่วงเที่ยงๆ นางชอบมาใช้เครื่องถ่ายเอกสาร ซึ่งมันอยู่ใกล้โต้ะเราอีกแหละ พอเจอเรากลับจากพักทานข้าว นางก็รุกรี้ รุกรน เก็บเอกสารที่กระจัดกระจายอยู่ รีบเอาไปวางที่อื่น
- วันดีคืนดี จังหวะเราเปิดประตูเข้าออฟฟิศ แล้วเจอนางที่โต้ะ นางก็รีบกระโดดออกจากเก้าอี้ แทบจะล้มมมมมม !!
- แล้วก็พยายามหาพวก บอกให้คนอื่นไม่ชอบเราไปด้วย แต่ทุกคนก็คุยเล่นกับเราอยู่ดี
- และวันไหนที่ น้องๆผู้ชายเข้ามาหาเรา มาคุยเล่นกับเราที่โต้ะหลายคน นางก็จะะยืนจ้องเราสักพักและหลังจากนั้นก็จะรีแอคหนักเลย ว่ากูไม่ชอบมรึ้งงงงงง
ยอมรับเลยนะว่าช่วงแรกๆ ที่โดนแบบนี้เราไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าถึงทำ ถึงแสดงออแบบนั้น บางทีเราก็โกรธทำไมต้องว่าเราเป็นพื้นที่อะโคจร ทำเหมือนเราเป็นตัวเชื้อโรคที่ต้องหลบเลี่ยงอยู่ตลอด จนทำให้เรารู้สึกประสาท- จิตตก อยู่บ้างแหละ เพราะมันโดนซ้ำๆ เกือบ 2 ปี , แต่โชคดีที่พี่ๆที่ออฟฟิศเกือบทุกคนรัก และเอ็นดูเรา เลยทำให้เราทำงานต่อไปได้ สบายใจขึ้น แบบเข้ากันได้ *ยกเว้นยัยป้าคนนี้คนเดียว* ซึ่ง งง
แล้วพี่ที่ออฟฟิศก็แนะนำดีอะ ว่าอย่าไปใส่ใจ ปล่อยให้เค้าประสาท-คนเดียวพอ เพราะนิสัยนางเป็นแบบนี้มานานมากๆ ใครทำให้นางไม่พอใจนางก็จะทำแบบนี้กับทุกคน ทุกเคส ไม่พอใจใคร แล้วสะบัดตูดหนี ไม่สน ไม่แคร์ใดใด (สาวโสดอะเนอะ) ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงไม่มีเพื่อน แม้แต่ญาติก็ไม่คบ ไปเที่ยวไหนมาไหนก็คนเดียวตลอด เหมือนเป็นจุดศูนย์กลางของโลกมั้ง
ทั้งหมดที่ว่ามานี้ มันเป็นนิสัยที่ปกติไหมคะ หรือ เราแค่อคติ......
ปล. แค่รู้สึกว่า เกลียดเราแบบไร้เหตุผล ทั้งที่ความจริงแล้วเราไม่ใช่ต้นเหตุด้วยซ้ำ แต่ทำไมต้อง reaction กับเราขนาดนั้นอะ เกลียดเข้าไส้งี้มั้ง แต่โดยนิสัยส่วนตัวก็ไม่เข้าไปยุ่ง หรือ เคยชักสีหน้าอะไรใส่เค้าอะ แทบจะมองเค้าเป็นอากาศไปเลย แบบจะทำอะไรก็ทำไปเถอะงี้ แต่ในใจคือสงสัยตลอด ว่า ทำไมต้องทำแบบนี้วะ 555555
ขอบคุณค่าาาา