รบกวนขอคำตอบ คำปรึกษาแบบฟีลเพื่อนเลยนะคะ สมมุติว่ามีจขกท.เป็นเพื่อนสักวันนะคะ
เรื่องก็มีอยู่ว่า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ขอเกริ่นภูมิหลังนิดนะคะ เราเป็นคนขี้เหร่มาตั้งแต่ม.ต้น ที่เริ่มม.ต้นเพราะขี้เหร่ตั้งแต่เริ่มเป็นสิว
และรักษาผิดวิธีเพราะเป็นคนโลกแคบ ที่ไม่รู้ว่าโลกใบนี้มีคุณหมอที่เชี่ยวชาญด้านผิวหนังโดยตรง คิดว่าเป็นหมอก็ได้หมด
ทำให้หน้าเป็นสิวฮอร์โมน เป็นสิวอย่างหนักและจบที่เป็นหลุมสิวทุกรูปแบบทั่วหน้า ซึ่งกว่าจะรู้ก็สายเสียแล้ว
เราอยู่กับหน้ามันจนเยิ้มมาตลอด ก็รักษากันไป ตั้งแต่มหาลัยจนปัจจุบัน สมัยเรียนก็โดนล้อเป็นปกติ เราก็ตีเป็นขำๆไป(แต่ข้างในร้องไห้)
มันมามีผลหนักๆตอนหางานทำ ที่แม้สอบผ่านเขาก็ไม่เอาเพราะ ไม่สวยที่หนึ่ง และไม่ขาวอีกที่หนึ่ง
เวลาไปทำผม ช่างตัดผมก็จะถามเรื่องหน้า ใช้อะไร ใช้นี่มั้ยโน่นมั้ย
ทำงานกับเด็ก หลายครั้งเด็กจ้องหน้าแบบสงสัย(คงสงสัยว่าตัวอะไร)55555
จริงแล้วเราก็ควรจะชินแหละ เพราะโดนล้อมาตั้งแต่เด็กๆทุกวัน ทั้งจากคนในบ้านและนอกบ้าน
(ตอนเด็กก่อนเป็นสิวก็โดนล้อ(จากคนในบ้าน)เรื่องหน้าบานและดั้งหัก) แต่มันไม่ชินหรอก ช่วงนี้หลายคนถอดแมสในที่ทำงาน เรายังคงใส่ต่อไป
อย่างไม่ย่อท้อ 
เราย้ายมาอยู่ที่ใหม่ได้จะสามปีแล้ว ที่บ้านเลี้ยงแมวและจะพาออกเดินเล่นบ้างบางวัน ข้างบ้านมีเด็กอายุประมาณสามสี่ขวบอยู่คนหนึ่ง
เวลาเขาเห็นแมวเขาก็จะเรียก แมววววว แมววว แต่แมวเรามันอ้วนแต่รักเด็ก เรากลัวแมวจะวิ่งหาแล้วทำเด็กล้ม วันนั้นเลยวิ่งเข้าไปจับแมว
พร้อมพูดเสียงดังว่า อย่าทำน้อง(หมายถึงเด็กเป็นน้องนะคะ) เด็กตกใจ (ตอนแรกคิดว่าตกใจเสียง)เราเลยรีบอธิบายว่า แมวชอบเด็กค่ะ
กลัวชนน้องล้ม แล้วก็หิ้วแมวเข้าบ้าน (แมวเราใครๆก็มาเล่นด้วยนะคะ เล่นได้ ไม่หวงเลย) วันต่อมา เด็กออกมาเดินเล่น เราก็พูดด้วยแบบ
น้องแมวไม่กัดนะคะ ย่าเด็กบอกว่า ไม่ค่ะ เด็กนอนผวา เราก็คิดว่า เด็กคงกลัวแมว
วันต่อมา เรานั่งอยู่ตรงที่จอดรถ เด็กเดินมามองแมวหน้าบ้านเรา พอเราเห็นก็ยิ้มให้ เด็กวิ่งแล้วร้องว่า กลัวๆๆๆ :'(
เราก็คิดว่า เอ้อ คงกลัวคนแปลกหน้าแหละ แต่พอมาประมวลดู เราว่าไม่ใช่ละ
เมื่อกี๊ เสียงเด็กร้องงอแง แม่เด็กดุเด็กด้วยคำว่า "เดี๋ยวให้คนขี้เหร่มาจับนะ" เค้าไม่ได้หมายถึงเราใช่มั้ยอ่ะ
เคยคิดว่า ถ้ารวยจะบินไปศัลยกรรมที่เกาหลี เพราะบางทีก็ตกใจตัวเองเหมือนกัน เราก็ไม่ได้ขี้เหร่หรอกเราแค่จน(มาก)
พยายามไม่คิดมากนะคะ แต่หลายครั้งมันก็บั่นทอน ครั้งนี้ก็เช่นกัน
ถ้าเพื่อนของคุณมาเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง คุณจะพูดกับเพื่อนยังไงคะ เอาแบบที่แต่ละท่านจะพูดกับเพื่อนเลยนะคะ
ขอเป็นเพื่อนกันสักวันนะ ขอบคุณค่ะ
ถ้าเพื่อนที่ขี้เหร่ของคุณมาระบายแกมปรึกษาแบบนี้ คุณจะพูดกับเพื่อนอย่างไรคะ
เรื่องก็มีอยู่ว่า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เราย้ายมาอยู่ที่ใหม่ได้จะสามปีแล้ว ที่บ้านเลี้ยงแมวและจะพาออกเดินเล่นบ้างบางวัน ข้างบ้านมีเด็กอายุประมาณสามสี่ขวบอยู่คนหนึ่ง
เวลาเขาเห็นแมวเขาก็จะเรียก แมววววว แมววว แต่แมวเรามันอ้วนแต่รักเด็ก เรากลัวแมวจะวิ่งหาแล้วทำเด็กล้ม วันนั้นเลยวิ่งเข้าไปจับแมว
พร้อมพูดเสียงดังว่า อย่าทำน้อง(หมายถึงเด็กเป็นน้องนะคะ) เด็กตกใจ (ตอนแรกคิดว่าตกใจเสียง)เราเลยรีบอธิบายว่า แมวชอบเด็กค่ะ
กลัวชนน้องล้ม แล้วก็หิ้วแมวเข้าบ้าน (แมวเราใครๆก็มาเล่นด้วยนะคะ เล่นได้ ไม่หวงเลย) วันต่อมา เด็กออกมาเดินเล่น เราก็พูดด้วยแบบ
น้องแมวไม่กัดนะคะ ย่าเด็กบอกว่า ไม่ค่ะ เด็กนอนผวา เราก็คิดว่า เด็กคงกลัวแมว
วันต่อมา เรานั่งอยู่ตรงที่จอดรถ เด็กเดินมามองแมวหน้าบ้านเรา พอเราเห็นก็ยิ้มให้ เด็กวิ่งแล้วร้องว่า กลัวๆๆๆ :'(
เราก็คิดว่า เอ้อ คงกลัวคนแปลกหน้าแหละ แต่พอมาประมวลดู เราว่าไม่ใช่ละ
เมื่อกี๊ เสียงเด็กร้องงอแง แม่เด็กดุเด็กด้วยคำว่า "เดี๋ยวให้คนขี้เหร่มาจับนะ" เค้าไม่ได้หมายถึงเราใช่มั้ยอ่ะ
เคยคิดว่า ถ้ารวยจะบินไปศัลยกรรมที่เกาหลี เพราะบางทีก็ตกใจตัวเองเหมือนกัน เราก็ไม่ได้ขี้เหร่หรอกเราแค่จน(มาก)
พยายามไม่คิดมากนะคะ แต่หลายครั้งมันก็บั่นทอน ครั้งนี้ก็เช่นกัน
ถ้าเพื่อนของคุณมาเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง คุณจะพูดกับเพื่อนยังไงคะ เอาแบบที่แต่ละท่านจะพูดกับเพื่อนเลยนะคะ
ขอเป็นเพื่อนกันสักวันนะ ขอบคุณค่ะ