คือเรื่องทั้งหมดอะมันเกิดจากที่เราเป็นเด็กก้าวร้าวแต่เรามีเหตุผลที่เราเป็นแบบนี้คือแม่เราชอบมายุ่งเรื่องของเราจนเรารำคาญ วันนี้เรากับเพื่อนจะทำคอนเทนต์ด้วยกันคือร้องเพลงตอนที่เรากำลังร้องเพลงแม่ก็เข้ามายุ่งและพูดว่า
ทำ 
อะไร คือเรางงมากต้องขึ้นหยาบขนาดนี้เลยหรอ พอเราบอกไปว่าทำคอนเทนต์และตอนเราพูดเราทำสีหน้าสีตาไง อันนี้มันเป็นปกติของเราพอทีนี้แม่ก็พูดขึ้นว่า
อย่ามาทำสันดานแบบนี้ใส่กู คือเราแบบอะไรวะ แค่ทำสีหน้าสีตาเนี่ยนะ?? เราก็เมินที่แม่ด่าเราและเดินลงมาข้างล่างจะมานอนกับยาย แล้วแม่ก็ตะโกนด่ามาว่า
จะไปตายห่าที่ไหนก็ไป ไม่ต้องมาอยู่ คนทั้งบ้านได้ยินหมดเพราะแม่เราด่าดังมาก ตอนนี้คือเราคิดอยู่อย่างเดียวคือถ้าโตเมื่อไหร่จะไม่เลี้ยงดูเขาเลย ในเมื่อเขาเป็นคนไล่เรา เราก็จะไป เราหวังจะตัดแม่ตัดลูกเลย
คือทุกคนต้องเข้าใจนิสัยแม่เรานะคือเขาเป็นคนเห็นแก่ตัวอะขนาดเวลากินข้าวยังต้องให้เราคอยเก็บคอยเช็ดให้ ทั้งๆที่เราไม่ได้กินด้วยอะ ยายเราก็ยังบอกว่าแม่เราเห็นแก่ตัวตั้งแต่สมัยแม่เรายังเรียน เงินที่เราอดออมไว้แม่ยังเอาของเราไปอะ
ถ้าเราทำตัวเหมือนลูกทรพีคิดจะทิ้งแม่เราก็ขอโทษนะ คือเราไม่ไหวจริงไปเราทั้งเบื่อทั้งเกลียดอะถ้าเลือกแม่ได้เราไม่อยากได้เค้าเป็นแม่เราหรอก
เราผิดไหมที่เราเกลียดแม่แท้ๆเรามาก