เรื่องมีอยู่ว่าครอบครัวเราแม่หย่ากับพ่อประมาณตอนเรามัธยม4 แม่มีสามีใหม่ และพาสามีใหม่มาอยู่บ้าน เขาอายุก็ประมาณ60กว่า แต่เรากับเขาไม่ถูกชะตากัน เขามาด่าเรา เราก็ด่าเขากลับ แต่ที่เรารู้สึกแย่มากๆเลยก็คือ แม่เข้าข้างสามีตัวเองมาก ถึงเขาจะมาด่าว่าเราก่อน แม่ก็ยังอยู่ข้างเขาอยู่ดี เรารู้สึกไม่ได้รับความรักจากแม่เลย แม่ปกป้องเขาตลอด
เรารู้สึกแย่มากเราอยากได้รับความรักจากแม่มากกว่านี้ ตอนอยู่ม.1ก่อนไปโรงเรียนเราหอมแก้มแม่ก่อนไปเรียนตลอด พอโตมากลับกลายเป็นคนที่เราต้องมาทะเลาะด้วย เราจบม.6ไปอยู่กรุงเทพประมาณ5-6ปี ตอนนี้กลับมาอยู่บ้านก็ทะเลาะกันตลอด
ตอนแม่ไม่อยู่บ้านเขาก็มายืนอยู่หน้าห้องเราตอนค่ำๆ มายืนแอบฟังแอบดูเราหลายครั้งไม่ได้บอกแม่ แต่พอบอกแม่แล้วแม่บอกว่าจะจัดการเอง แต่ก็ยังเข้าข้างเขาอยู่ เขามาอยู่บ้านนี้เขาไม่เคยสร้างอะไรเลย เขาใช้ของที่พ่อเราเคยสร้าง งานก็ไม่ทำ ช่วยแม่ทำงานอยู่ที่บ้านเฉยๆ แต่มาว่าเราขอข้าวเขากิน เราก็ด่ากัน เราฝากซื้อของอะไรเราใช้เงินตัวเองตลอด
เขากับแม่พูดว่า ระวังบาปจะกินหัวเอาคนแบบนี้ เราอยากรู้ค่ะ เราบาปหรอคะ มนุษย์คนเรามีความรู้สึก อยู่ดีๆมาว่าเรา ทั้งๆที่เราเคยเตือนไปแล้วว่าห้ามมายุ่ง(เราไม่ได้ไปด่าว่าเขาก่อน) พอเราด่ากลับเราจะกลายเป็นคนบาปหรอคะ
ทะเลาะกับแม่และสามีแม่บาปไหมคะ
เรารู้สึกแย่มากเราอยากได้รับความรักจากแม่มากกว่านี้ ตอนอยู่ม.1ก่อนไปโรงเรียนเราหอมแก้มแม่ก่อนไปเรียนตลอด พอโตมากลับกลายเป็นคนที่เราต้องมาทะเลาะด้วย เราจบม.6ไปอยู่กรุงเทพประมาณ5-6ปี ตอนนี้กลับมาอยู่บ้านก็ทะเลาะกันตลอด
ตอนแม่ไม่อยู่บ้านเขาก็มายืนอยู่หน้าห้องเราตอนค่ำๆ มายืนแอบฟังแอบดูเราหลายครั้งไม่ได้บอกแม่ แต่พอบอกแม่แล้วแม่บอกว่าจะจัดการเอง แต่ก็ยังเข้าข้างเขาอยู่ เขามาอยู่บ้านนี้เขาไม่เคยสร้างอะไรเลย เขาใช้ของที่พ่อเราเคยสร้าง งานก็ไม่ทำ ช่วยแม่ทำงานอยู่ที่บ้านเฉยๆ แต่มาว่าเราขอข้าวเขากิน เราก็ด่ากัน เราฝากซื้อของอะไรเราใช้เงินตัวเองตลอด
เขากับแม่พูดว่า ระวังบาปจะกินหัวเอาคนแบบนี้ เราอยากรู้ค่ะ เราบาปหรอคะ มนุษย์คนเรามีความรู้สึก อยู่ดีๆมาว่าเรา ทั้งๆที่เราเคยเตือนไปแล้วว่าห้ามมายุ่ง(เราไม่ได้ไปด่าว่าเขาก่อน) พอเราด่ากลับเราจะกลายเป็นคนบาปหรอคะ