กลอนริมถนน ลาญซากรัก

🧛‍♂️"หมึกแวมไพร์" สิ่งมีชีวิตใต้ท้องทะเลลึก 🦑 #หมึกแวมไพร์ (Vampire Squid) ​หมึกแวมไพร์ (ชื่อวิทยาศาสตร์: Vampyroteuthis infernalis) เป็นสัตว์ทะเลลึกที่มีลักษณะเฉพาะตัวอย่างมาก และถึงแม

ยามเรือแล่นแผ่วไหวไปกลางห้วง ลมทะเลพรมทวงความหอมหวาน คลื่นระริกกระซิบร่ำทุกถิ่นธาร ราวเรียกขานนักเดินทางให้วางใจ ผืนอันดามันงดงามดั่งภาพวาด เขาหินผาสลักสาดเส้นสายใหญ่ ฟ้าประดับเมฆบางพริ้วพร่างไพร จัน

“ตำนานแห่งผู้เฝ้าพลังชีวิต” เรื่องเล่าจากหอสมุดโบราณ ที่เล่าถึงมนุษย์และพลังที่ทำให้ ‘ชีวิต’ เคลื่อนไหว ในกาลครั้งหนึ่งที่แสงไฟยังไม่เดินทางแทนแสงดาว มนุษย์ในยุคโบราณมีความเช

อคติซ่อนเงื่อนอยู่ลึกใจ คอยบงการความนึกคิดอย่างเงียบงาย เหมือนหมอกหม่นปกคลุมอยู่วังวาย บดบังสายตาให้พร่าลาง บางครั้งเรามองโลกด้วยโทษทัณฑ์ ไม่ทันเห็นแสงงามที่วางว่าง เพียงเพราะใจถูกครอบครองด้วยอำพราง

0 เมื่อแสงเรื่อรองงามแห่งยามรุ่ง ค่อยค่อยฟุ้งฟายอณูเพรียกตรู่สาง คลี่ปลายปีกปักษินล้อมถิ่นทาง โลกเบื้องล่างก็ค่อยฟื้นขึ้นตื่นตัว 0 ดอกดวงมวลน้ำค้าง .. หยาดวางเม็ด พร่างราวเกล็ดแก้วบน .. ความหม่นหลัว ล

O ดูเถิด .. หมอก, น้ำค้าง .. ตอนสางตรู่ แดดทอดสู่โลมต้อง .. ก็มองเห็น- หยดหยาดเพชรเรียงระเบียบ .. กลางเยียบเย็น ย่อมจักเร้นเลือนสลาย .. กับสายลม O เยี่ยงแววตาเขินอายชม้ายสบ ยอชาติภพตอบตื่น .. ทิ้ง-ขื่

-1- O ค่อยค่อยก่อรูปวาง .. ก่อนสางหม่น- จะเคลื่อนพ้นผ่านล่วง .. เมื่อดวงสูรย์- ลอยเลื่อนขึ้นโชนช่วงเป็นดวงกูณฑ์ ผ่านจำรูญจำรัสโลมปัถวี O เงียบงันทั้งเหน็บหนาว .. ที่พราวหยาด พร้อมโอภาสดวงศศินใกล้สิ้นส

ยามราตรีหมอกมัวทั่วพนาศ เสียงจักจั่นขับขานสะท้านไหว แสงจันทร์เพ็ญเย็นชื้นระรื่นใจ แต่เงาไม้กลับเคลื่อนเหมือนมีคน ยินเสียงครวญหวีดแว่วจากแนวป่า คล้ายเสียงผ้าขาวพรายร่ำคร่ำบ่น ผีตายโหงโศกเศร้าระทมทน ยั

โลมมารุตยุดมโน ลมเจ้าไยใจร้ายคล้ายยั่วเย้าส่งความเหงาเร้ารั้นวันเหน็บหนาวนภาคราค่ำคืนกลืนแสงดาวแขสกาวราวกลับเลือนลับไป ลมโลมร่างพร่างหนาวราวสะท้านสั่นเทิ้มยามลามลิ่วผิวลูบไล้โลมาลุกปลุกชันพร

๑ ๏ ขอเขียนโคลงเรียกครั้ง เคยหมาย ลืมหัดแหมลืมลาย หมดสิ้น ไหงสัมผัสวอดวาย วูบฝ่อ หวังปลุกคำกลับปลิ้น ประหลาดเปื้อนปุเลงเหวย ฯ ๒ ๏โคลงเอ๋ยโคลงแม่แก้ว กายขวัญ เคยยื่นรักทักกัน กลับขว้าง เคยยิกยิกคิกคัน