ตอนที่ 9: ไม่มีใครอยู่ข้างเธอจริง ๆ ลมพัดแรงอย่างไม่ปกติในค่ำคืนนี้ ผ้าม่านหน้าต่างในห้องพักอิงฟ้าไหวสะบัดแม้จะปิดหน้าต่างไว้แน่นหนาแล้วก็ตาม เธอนั่งอยู่ในความมืด มือถือแน่นด้วยมือสั่นเทา ข้อความที่เ

ตอนที่ 7: เรื่องที่ไม่มีใครบอก และคนที่ไม่เคยพูด ป้าส้มพาอิงฟ้ามานั่งที่ห้องครัว แสงจากเทียนเล่มเดียวทอดเงาสะบัดไปทั่วกำแพงราวกับจะกลืนเงาของทั้งสองคนลงไปในความมืด “เธอชื่อ... พิมพ์พร” ป้

ตอนที่ 5: กลิ่นของความเงียบ เช้าวันถัดมา อิงฟ้าตื่นขึ้นด้วยความรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง ฝันร้ายเมื่อคืนยังฝังอยู่ในหัว เสียงที่พูดด้วยเสียงของเธอเอง… ยังหลอกหลอนเธอแม้ในยามตื่น เธอเดินลงมาชั้

“อย่ามายุ่งกับฉันอีก!” เสียงตะโกนของ “อิงดาว” ดังก้องท้องนา ขณะที่เธอพยายามดึงข้อเท้าออกจากโคลนในคันนา แต่ชายหนุ่มร่างสูงผิวเข้มในเสื้อเชิ้ตสีซีดกลับยื่นมือมาช่วยเธออีกครั้ง

ตอนที่ 5: เรื่องเก่า เล่าใหม่ 🎧📷 เสียงชัตเตอร์กล้องฟิล์มดัง “แชะ” อยู่หลายครั้งที่มุมคาเฟ่ อชิยืนอยู่ตรงกระจกหน้าร้าน ถ่ายภาพแสงแดดที่ตกกระทบแก้วกาแฟในมือของมีนา “เธอทำงานพาร์ตไทม์อย

           อย่างที่ถามในห้วข้อเลยค่ะ พอดีเราแค่อยากรู้เฉยๆน่ะค่ะ ว่าเราเขียนได้ดีหรือเปล่า เลยเอาเรื่องที่แต่งสั้นๆ (เป็นเหตุการณ์ เหตุการณ์หนึ่ง) นี้มาให้ลองอ่านแล้วแนะน