คือตอนนั้นผมเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกันเพื่อนผู้หญิงเเอบชอบผมเเต่เขาไม่กล้าบอกจนถึงตอนปิดเทอม
เขาก็ได้ทักหาผมเเล้วบอกชอบผมเเต่ด้วยผมเป็นคนที่ไม่ค่อยเล่นเฟสเเถมชอบปิดการเเจ้งเตือน
พอผมอยู่คนละโรงเรียนผมก็ได้มาเลือนเจอกับข้อความนั้นผมก็เลยไปส่องเฟสเขาสรุปผมก็เริมเเอบชอบเขาเหมือนกัน
พอเขากลับมาดูโรงเรียนเดิมที่เขาเคยเรียนกับผมเข้าเดินมาเเล้วเจอผมเขาก็ได้ทักทายผมคือตอนนั้นผมอย่ากให้เวลา
หยุดหมุนอย่ากอยู่กลับเขาให้นานกว่านี้เเต่ผมก็ต้องขึ้นไปเรียนตอผมเลยต้องรีบเดินออกไปจากเขาด้วยความที่เราเขินด้วย
เเต่ผมเขาไปสองเฟสเขาผมก็ใจสลายเพราะเขาได้ขึ้นสถานะกลับเเฟนของเขาเเล้วคือผมอย่ากมูฟออนจากเขาให้ได้
เเต่มันก็ไม่ได้ คือผมโครตดีใจเลยที่เขาชอบคนอย่างผมผมเป็นคนที่ไม่หล่อเเถมยังไม่เก่งอะไรด้วยเเต่เขาก็ชอบในตัวผม
ผมก็โทษตัวเองว่าเป็นความผิดของผมเต็มๆที่ไม่อ่านเเชทในวันนั้นพอผมเข้าไปดูเเฟสของเเฟนเขาผมก็คิดอีกที่วาผมคิดถูกเเล้วที่ปล่อย
ให้เขาได้เจอเเฟนที่ดีกว่าผมทังหล่อทังเก่งกว่าผมเเต่ผมก็ยังคิดถึงเขาอยู่ดี
เพื่อนเเอบชอบเรา
เขาก็ได้ทักหาผมเเล้วบอกชอบผมเเต่ด้วยผมเป็นคนที่ไม่ค่อยเล่นเฟสเเถมชอบปิดการเเจ้งเตือน
พอผมอยู่คนละโรงเรียนผมก็ได้มาเลือนเจอกับข้อความนั้นผมก็เลยไปส่องเฟสเขาสรุปผมก็เริมเเอบชอบเขาเหมือนกัน
พอเขากลับมาดูโรงเรียนเดิมที่เขาเคยเรียนกับผมเข้าเดินมาเเล้วเจอผมเขาก็ได้ทักทายผมคือตอนนั้นผมอย่ากให้เวลา
หยุดหมุนอย่ากอยู่กลับเขาให้นานกว่านี้เเต่ผมก็ต้องขึ้นไปเรียนตอผมเลยต้องรีบเดินออกไปจากเขาด้วยความที่เราเขินด้วย
เเต่ผมเขาไปสองเฟสเขาผมก็ใจสลายเพราะเขาได้ขึ้นสถานะกลับเเฟนของเขาเเล้วคือผมอย่ากมูฟออนจากเขาให้ได้
เเต่มันก็ไม่ได้ คือผมโครตดีใจเลยที่เขาชอบคนอย่างผมผมเป็นคนที่ไม่หล่อเเถมยังไม่เก่งอะไรด้วยเเต่เขาก็ชอบในตัวผม
ผมก็โทษตัวเองว่าเป็นความผิดของผมเต็มๆที่ไม่อ่านเเชทในวันนั้นพอผมเข้าไปดูเเฟสของเเฟนเขาผมก็คิดอีกที่วาผมคิดถูกเเล้วที่ปล่อย
ให้เขาได้เจอเเฟนที่ดีกว่าผมทังหล่อทังเก่งกว่าผมเเต่ผมก็ยังคิดถึงเขาอยู่ดี