อย่างที่เราเขียนคือเรารู้ว่ากำลังทำอะไรแต่แบบนี้มันไม่ควรนะแต่เรายังทำอยู่ คือเรื่องของเรื่องเราเป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กเลยพอทำเสร็จเราเหมทอนพึ่งรู้ว่าเราทำไรลงไปแล้วเราโทษตัวเองทุกอย่างด่าตัวเองสารพัด แต่เราก็ได้แต่ตั้งคำถามในใจว่าเราผิดจริงๆหรอ? ถ้าเราทำแบบนี้จะมีเเต่คนเกลีคใช่ไหม แต่เรายังโทษตัวไม่หยุดตอนเด็กเราร้องไห้หนักมากแต่พอโตเราอยากร้องมาก แต่ร้องไม่ได้เลยมันจุกอะไรไม่รู้ เศร้ามากอยากร้องแต่ร้องไม่ได้เราเคยคิดที่จบชีวิตนะแต่หลายปีแล้ว แต่อีกใจมันบอกจะดีหรอถ้าเราไม่ได้ใช้ชีวิตสุดท้ายเราก็ไม่ทำมัน แต่ไม่ใช่ว่าปัจจุบันไม่เคยคิดมันรู้สึกผิด เศร้า เหนื่อยจนแม้เเต่การจบชีวิตก็จบไม่ได้ เราอยากรู้ค่ะว่าเป็นอะไร เป็นโรคทางจิตไหม หรือเราเเค่เครียดเฉยๆ แล้วมันมีวิธีรักษาไหม ต้องควบคุมอารมณ์ให้ดีกว่านี้เราเครียดไปหมด
การที่เรารู้ตัวว่าทำแบบนี้ไม่ดีแต่ยังทำคืออะไรคะ?