ชีวิตจริง ราวกับ The Voice
อยากจะบอกว่า "เมิงไม่เป็นหัวหน้า เมิงไม่รู้หรอก" ในวันที่ มีคำสั่งจากผู้บริหาระดับสูงลงมาว่าต้องลดกำลังคน และทุกแผนกก็ต้องมีเป้าหมายที่ต้องเอาคนออก คนที่ลำบากใจก่อนใคร ๆ คือ ผู้บริหารระดับกลาง คนที่อยู่ตรงกลางระหว่าง ฝ่ายปฏิบัติการกับผู้บริหารระดับสูง แต่นี่มันชีวิตไม่ใช่รายการ The voice แต่สัปดาห์นี้ โค้ชต้องเลือกแล้วครับ!
นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรก ที่ต้องมือเปื้อนเลือด แต่ในความเข้าใจว่า เพื่อให้องค์กรไปต่อได้ เราต้องเฉือนอวัยวะบางส่วน เพื่อให้ชีวิตได้ไปต่อ อยากบอกพนักงานฝ่ายปฏิบัติการว่า ถึง "กรูจะไม่ใช่คนที่ถูกให้ออก แต่กรูก็ลำบากใจไม่น้อย" การมาอยู่ในตำแหน่งที่ต้องทำหน้าที่ เหมือนพระเจ้า ที่ต้องกำหนดชะตาชีวิตของทีมบางคน ทุกคนในทีมคือทีมเดียวกัน เวลาเมิงทำงานไม่ดี เราก็โดนด่าด้วยกัน เราก็แก้ไขปรับปรุงไปด้วยกัน เวลาเมิงทำงานดี เป็นที่ชื่นชม กรูก็ดีใจและยินดีด้วย
ทุกคนก็มีภาระของตัวเองนอกเหนือจากงาน คนที่น่าเห็นใจและเสียใจที่สุด คือ คนที่เราต้องเลือกที่จะต้องตัด เพราะนั่นมันไม่ใช่งานที่เค้าสูญเสีย แต่อาจจะรวมไปความไว้ใจ ความเชื่อใจที่เค้ามีให้หัวหน้างาน แต่เมื่อถึงคราวที่ต้องเลือก เราก็ต้องทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดในการเลือก ไม่ว่าจะกี่ครั้ง หรือจะอีกสักกี่ครั้ง การเป็นคนต้องเลือกว่าใครไม่สามารถไปต่อได้ ไม่เคยเป็นเรื่องที่ทำใจได้ง่าย ๆ เลย
ขอให้หัวหน้างานทุกคน ในวันที่ต้องเลือก ขอให้ทำใจได้โดยเร็ว นอนหลับได้บ้างกับความรู้สึกแย่ ๆ ที่อาจจะเกิดขึ้น.... และอยากบอกคนที่ถูกเลิกจ้าง หัวหน้าคุณก็อาจจะรู้สึกแย่เช่นกัน แน่นอนว่ามันคงไม่แย่เท่าคุณ แต่คุณรู้จักหัวหน้าคุณดีที่สุด ในวันที่คุณคาดหวังให้คนทั้งโลกเข้าใจและเห็นใจ เพื่อแผ่ความเข้าใจเล็ก ๆ ให้คนที่กำลังจะเป็นอดีตหัวหน้างานของคุณบ้าง
เมื่อต้องเลือกให้ใครออก - ชีวิตมนุษย์เงินเดือน
อยากจะบอกว่า "เมิงไม่เป็นหัวหน้า เมิงไม่รู้หรอก" ในวันที่ มีคำสั่งจากผู้บริหาระดับสูงลงมาว่าต้องลดกำลังคน และทุกแผนกก็ต้องมีเป้าหมายที่ต้องเอาคนออก คนที่ลำบากใจก่อนใคร ๆ คือ ผู้บริหารระดับกลาง คนที่อยู่ตรงกลางระหว่าง ฝ่ายปฏิบัติการกับผู้บริหารระดับสูง แต่นี่มันชีวิตไม่ใช่รายการ The voice แต่สัปดาห์นี้ โค้ชต้องเลือกแล้วครับ!
นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรก ที่ต้องมือเปื้อนเลือด แต่ในความเข้าใจว่า เพื่อให้องค์กรไปต่อได้ เราต้องเฉือนอวัยวะบางส่วน เพื่อให้ชีวิตได้ไปต่อ อยากบอกพนักงานฝ่ายปฏิบัติการว่า ถึง "กรูจะไม่ใช่คนที่ถูกให้ออก แต่กรูก็ลำบากใจไม่น้อย" การมาอยู่ในตำแหน่งที่ต้องทำหน้าที่ เหมือนพระเจ้า ที่ต้องกำหนดชะตาชีวิตของทีมบางคน ทุกคนในทีมคือทีมเดียวกัน เวลาเมิงทำงานไม่ดี เราก็โดนด่าด้วยกัน เราก็แก้ไขปรับปรุงไปด้วยกัน เวลาเมิงทำงานดี เป็นที่ชื่นชม กรูก็ดีใจและยินดีด้วย
ทุกคนก็มีภาระของตัวเองนอกเหนือจากงาน คนที่น่าเห็นใจและเสียใจที่สุด คือ คนที่เราต้องเลือกที่จะต้องตัด เพราะนั่นมันไม่ใช่งานที่เค้าสูญเสีย แต่อาจจะรวมไปความไว้ใจ ความเชื่อใจที่เค้ามีให้หัวหน้างาน แต่เมื่อถึงคราวที่ต้องเลือก เราก็ต้องทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดในการเลือก ไม่ว่าจะกี่ครั้ง หรือจะอีกสักกี่ครั้ง การเป็นคนต้องเลือกว่าใครไม่สามารถไปต่อได้ ไม่เคยเป็นเรื่องที่ทำใจได้ง่าย ๆ เลย
ขอให้หัวหน้างานทุกคน ในวันที่ต้องเลือก ขอให้ทำใจได้โดยเร็ว นอนหลับได้บ้างกับความรู้สึกแย่ ๆ ที่อาจจะเกิดขึ้น.... และอยากบอกคนที่ถูกเลิกจ้าง หัวหน้าคุณก็อาจจะรู้สึกแย่เช่นกัน แน่นอนว่ามันคงไม่แย่เท่าคุณ แต่คุณรู้จักหัวหน้าคุณดีที่สุด ในวันที่คุณคาดหวังให้คนทั้งโลกเข้าใจและเห็นใจ เพื่อแผ่ความเข้าใจเล็ก ๆ ให้คนที่กำลังจะเป็นอดีตหัวหน้างานของคุณบ้าง